Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 50. Twist?

~ Lotte ~

Als ik met Emily aan de tafel zit twijfel ik of ik het wel moet gaan vertellen. Is er wat vraagt Emily dan naar een tijdje. Uhm ik moet je wat vertellen zeg ik dan. Vertel het is wat is er vraagt ze en kijkt me gelijk aan. Ik had toch dat gesprek laast zeg ik. Ja zegt ze en kijkt me een beetje verbaast aan. Nou die vrouw wilt dat ik met me ouders wil gaan praten maar ik weet het nog niet zeg ik. Kom Lot je moet wel met ze gaan praten het zijn je ouders zegt ze dan. Maar jij woont hier ook nu zonder je ouders zeg ik gelijk. Lot me ouders werken nu en ik moet toch gewoon thuis kunnen blijven zegt Emily dan. Ja oke maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen ik ben bang zeg ik. Het houd niet op niet van zelf zegt ze dan. Oke ga je nu die vrouw van de reclame na doen zeg ze en kijkt me een beetje raar aan. Nee oke maar ik wil gewoon dat je er iets aan gaat doen anders weet ik he took niet meer zegt ze dan. Wat weet je niet meer vraag ik geschrokken. Hoe ik je veder moet gaan helpen zegt ze. Ik kan toch gewoon hier blijven tot ik zelf ergens kan gaan wonen zeg ik gelijk. Lotte je moet nog 2 jaar van je school hierna en daar bij ook nog studeren werken hoef je voorloopig nog niet zegt ze. Dat weet ik maar ik heb gewoon zelf wat geld of ik ga naar Kaj zeg ik. Ik denk dat Kaj niet zo'n slim idee is zegt ze. Hoezo niet vraag ik verbaast. Als je de hele tijd bij elkaar op de lip zit wordt je alleen maar chaggerijnig van zegt ze. Dat kan wel zijn maar bij ons komt het wel goed zeg ik. Lot laat maar ik heb geen zin meer om hier over te praten als je er zelf niks aan wilt doen, en aan de de andere kant we hebben net repetitie gehad, school en ik heb de paarden gereden dus ik ga naar me kamer zegt ze en loopt naar boven. Maar Dioni komt zo toch nog zeg ik. Stuur hem naar naar boven roept ze uit de gang. Even later hoor ik haar kamer deur dicht wordt gegooit. Het is een groot huis maar om hier alleen beneden ze zijn is niet heel leuk denk ik bij mezelf. 

~ Dioni ~

Als ik bij Emily aanbel ben ik eigenlijk best wel geschrokken, ze had veteld dat ze me iets moet gaan vertellen maar het niet via de telefoon wou zeggen. Heey zegt Lotte die de deur open maakt. Heey zeg ik en beeje verbaast. Waar is Emily vraag ik gelijk. Die is boven maar wou mij niet meer zien vandaag zegt ze en wijst naar de trap. Oke zeg ik en loop het huis binnen. Bedankt zeg ik als ik me jas heb opgehangen. Tewijl ik de trap op loop zegt Lotte nog geen dank en daarna hoor ik dat de deur wordt dicht gedaan. Als ik voor de deur van Emily sta klop ik nog en keer. Binnen wordt er gezegd. Heey zeg ik en druk een kus op de wang van Emily. Heey zegt ze en lacht nog even nar me. Je wou praten zeg ik en kijk haar recht in haar ogen aan. Ja weet je nog dat ik vertelde dat Bas en ik heel slecht geeindigd waren zegt ze dan ineens. Ja maar gaat het over hem vraag ik. Ja maar het is niet wat je denkt ik heb niet alles verteld ik dacht dat het daar te vroeg voor was zegt ze. Ow maar je wilt het dus nu gaan vertellen vraag ik. Ja zegt ze en kijkt me weer recht in me ogen aan. Die zag ik niet aankomen maar oke zeg ik gelijk. Voordat Bas en ik wat kregen hadden we een hele goede band dat weet je toch begint ze. Maar toen we een beetje te veel met elkaar omgingen doordat hij me hielp met Bella en ik hem met zijn pony's. Hij was er voor me als er iets was of ik me alleen voelde onze vriendschap was super. Maar toen hij op een dag vertelde dat hij gevoelens voor me had wist ik niet wat te zeggen, door een vage waas van herinneringen dacht ik dat ik ook wat voor hem voelde maar dat was dus eigenlijk niet zo. Toen ik het uit woude maken was hij woedend en vertelde dat ik nooit echt om hem heb gegeven. Ik ben toen zo boos geworden en was toen blij dat ik ging verhuizen. Bas probeerde nog met me te praten maar ik zei dat ik heb nooit meer wou zien. Toen we gingen had ik hem die dag inderdaad niet meer gezien. Maar op app begon hij dus weer te praten zegt ze dan. Je geeft nog steeds heel veel om hem eh vraag ik dan. Ja maar op de vriendschap manier zegt ze gelijk. Dat weet ik en ik weet ook dat jij van me houd dus ik maak me echt geen zorgen zeg ik dan en drukt mijn lippen op de haren. Dankje zegt ze en trekt me in een omhelzing. Geen dank zeg ik gelijk. Ik hou van je hoor ik haar nog zacht zeggen. 

~ Anouk ~

Als ik op me kamer zit kan ik nog maar aan een ding denken. Waarom staat er in de rapport dat ik geaddopteerd ben. Me ouders hadden verteld dat naar dat ik was geboren mijn moeder onvruchtbaar was geworden maar ik heb niet het idee meer dat me moeder mijn moeder is nou ja ik dacht altijd dat het me moeder was. Ook sins ik dat rapport heb gezien kan ik me alleen maar rare dingen in me hoofd halen en vind het moeilijk om normaal te doen tegen me ouders. Is er wat vraagt me moeder dan ineens uit de deuropeing. Nee er is niks zeg ik gelijk maar het klinkt weer een beetje bot het is ook hoe ik de laaste tijd tegen me ouders doe. Oke ik ga al weer zegt ze en doet de deur weer dicht. Als ik hoor dat ze naar beneden is gelopen pak ik van achter de kast het rapport. De naam van me moeder en me vader staan er en ik blader veder door het rapport. Daarna lees ik een brief over dat me adoptie ouders niet nog een kind wouden maar ook mensen die onvruchtbaar waren wilde helpen. Na dat het kind 18 is geworden willen ze in concact komen. Wat is er allemaal aan de hand denk ik bij mezelf. Het is allemaal een grote waas voor me. Wat er heel me leven is gebeurt is misschien een grote leugen. Ik hou echt van me moeder nou ik denk nog dat het me moeder is. Maar ik wil ook me echte ouders leren kennen en wil weten of ik broertjes of zusjes heb. Dan besluit ik omdat ik nu toch al bezig ben om veder te gaan kijken in het rapport ook al is het niet het best wat ik kan doen omdat ik nu pas 16 ben en me echte ouders me pas over twee jaar wouden leren kennen. Ik zie dat er nog een bladzijde is en pak die van achter de stapel met papieren. Er staan wat datums en wat nemen maar de naam die ik als eerste lees komt me helemaal niet bekend voor. Dan kijk ik veder en zie ik nog wat gegevens van de vrouw waarvan ik denk dat ze me moeder is. Maar dan vallen me ogen op het woord, broer. Ik lees veder dan staat daar ineens iets wat ik niet kan geloven.