Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 85. Back home

~ Romy ~

Als ik wakker wordt merk ik pas hoe moe ik ook al weer was. Eigenlijk zou ik vandaag ook nog naar school moeten maar dat hebben me ouders maar niet gedaan omdat ik echt heel moe was. Met nog een beetje slapend loop ik naar beneden. Goedemogen zegt me moeder die op de bank zit. Goedemorgen maar laat het goede maar weg zeg ik en loop naar de keuken. Wat is er vraagt ze. Ik ben eerst wat eten kunnen we daarna praten vraag ik aan haar. Ja dan ben ik eerst heel snel iets voor me werk doen zegt ze en loopt naar haar werkkamer. Ik de keuken pak ik een bord en een glas uit de kastjes en loop dan naar de koelkast. Ik verzamel wat spullen voor op me brood en pak dan nog wat brood uit de la. Even later zit ik met een bord met twee boterhammen en een glas water aan tafel. Wat zou ik vandaag eens gaan doen denk ik bij mezelf en bedenk me dan dat heel me koffer nog leeg moet. Waarom is vakantie altijd zo leuk behalven al die spullen in en uitpakken denk ik bij mezelf en eet snel me boeterhammen op. Als ik langs de werkkamer van me moeder kom hoor ik dat ze nog aan de telefoon is dus loop maar door naar boven. Dan maar even eerst me koffer doen. Als ik op me kamen ben heb ik de wasmanden maar meegenomen en maak me koffer open. Naar een tijdje heb ik een deel van me koffer leeg en dan hoor ik  me moeder roepen. Ja roep ik terug. Zullen we even praten vraagt ze. Ja zeg ik en loop gespannen naar beneden. Als ik met me moeder aan de keukentafel zit wisselen we eigenlijk geen woord. Wat is er vraagt ze dan nog een keer. Uhm waar moet ik beginnen denk ik bij mezelf. Je weet wie Cassius is toch vraag ik aan haar. Ja zegt ze en beetje verbaast. Nou ik geef echt heel veel om hem en ik weet niet waarom jullie niet willen dat we wat hebben zeg ik. Omdat we willen dat je niet problemen krijgt met je school als je ook een vriendje hebt. Ik heb een tijdje een vriendje en school gehad zeg ik. Daar heb je een punt maar. Maar wat mam ik wil gewoon dat je accepteerd dat ik groot wordt zeg ik. 

~ Emily ~

Ik stap van Cabai en moet denken aan wat ik tegen Kaj heb gezegd. We moeten een keer rustig met zijn twee na de vakantie praten herhaal de zin zich steeds in mijn hoofd. Toe ik thuis kwam moesten me ourders weer op zakenreis dus aan hun heb ik niet veel denk ik bij mezelf. Ik geef hem nog een klopje en steek dan me beugels op. In me zak voel ik me telefoon trillen. Kaj: Heey zullen we vandaag pratan het moet toch ooit? Ik kijkt nog op de klok en besluit het maar gewoon te doen. U: Vijf uur bij mij? Kaj: Tot straksx. Hij doet soms zo lief maar ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik geef ook heel veel met Dioni maar waarom kan ik nu gewoon niet weten wat ik voel. Met Cabai aan me hand loop ik naar de wasplaats en maak de riempjes van zijn hoofdstel los. Ik schuif het hoofdstel van zijn hoofd en doe zijn nieuwe halster aan. Me ouders gingen weg maar dan geven ze me nieuwe spullen voor me paardjes, wat is dit denk ik bij mezelf. Ik zie dat het buiten regent en dat Bella ook maar binnen is gebleven. Als er andere binnen staan dan kan hij ook wel binnen blijven denk ik bij mezelf en loop naar de zadelkamer. Me hoofdstel hang ik in me kast en berg me beschermers in het mandje op. Misschien maar eens een keer gaan opruimen maar eerst Bella rijden. Met alvast wat spullen voor Bella loop ik naar de wasplaatse en leg op de kont van Cabai al vast zijn fleesdeken. Ik haal het zadel er af en leg het over de zadelsteun. Van de dierenarts mag ik alles weer met hem doen maar eigenlijk ben ik bang om weer te gaan springen. Ik moet het een keer doen als alle probelem achter mij zijn en niet als ik me heel gestrest voel denk ik bij mezelf en leg de fleesdeken op zijn rug. Zo heb jij het tenminsten lekker warm zeg ik en zet hem weer terug op stal. Onderweg naar het washok neem ik Bella alvast mee die weer eens geen zin had om uit haar stal te komen. Wat is er toch meisje zeg ik als we op de wasplaats staan. Ze bliest nog zacht en dan loop ik met het zadel van Cabai naar de zadelkamer. Ik berg nog wat laast spullen van hem op en neem de spullen voor Bella mee. Op me telefoon zie ik dat het al half drie is dus ik besluit maar heel kort te rijden. Snel zadel ik bella op en loop dan met haar naar de binnenbak. Wat een vies weer denk ik bij mezelf en singel Bella aan. Wish me luck denk ik bij mezlef als ik merk dat het gesprek steeds dichterbij komt en ik eigenlijk niet over het onderwerp wil praten.

~ Kaj ~

Ik bel aan bij Emily en een paar minuten later wordt de deur open gedaan. Voor me staat het meisje waar ik al gevoelens voor had maar nu nog steeds. Kom binnen zegt ze en lach een beetje naar me. Oke zeg ik en loop het huis binnen. Me ouders zin weer weg voor hun werk dus we kunnen in de woonkamer praten zegt ze en loopt voor me naar de woonkamer. Dus zegt ze als we tegenover elkaar zitten. Ik weet het niet zeg ik. Ik weet het ook niet zegt Emily. Dan weten we het alle twee iet zeg ik en probeer naar haar te lachen maar merk dat Emily het niet grappig vind. Sorry zeg ik en staar naar de grond. Wil je eerst anders wat te drinken vraagt ze. Ja doe maar iets zeg ik en zie dat ze snel naar de keuken loopt. Soms hoor ik wat geluiden en gescheld maar besteed er niet echt aandacht aan. Wat moet ik nu tegen haar gaan zeggen. Dat ik van haar hou dat ik haar als me meisje wilt wat heeft ze daar nu weer aan. Ze heeft Dioni en daar gaat ze het echt niet mee uitmaken voor mij denk ik bij mezelf. Hier is je drinken zegt Emily en zet een glas voor me neer. Dankje zeg ik en dan slaat me stem een keer over. Dus zegt ze nog een keer. Em zeg ik zacht. Ja is het eindige wat haar reactie is. Ik geef heel veel om je dat weet je toch wel eh vraag ik aan haar. Ja en ik geef ook heel veel om jou maar ik weet gewoon niet wat ik met alles aan moet ik weer niet of je niet weer iets gaat doen als ik niet helemaal bij mezelf ben zegt ze. Em je weet dat ik van de dokter niks mocht zeggen toen en dat ik eigenlijk toe ook al gevoelens had zeg ik. Dat weet ik maar dat is nog geen reden om dat te doen zeg ze. I know maar Em zeg ik en leg een hand op haar hand. Wat vraagt ze en kijkt me aan. Voor ik het weet komen onze hoofde steeds dichterbij elkaar en steeds dichter. Wat ben ik aan het doen denk ik bij mezelf maar aan de anders kant voelt het goed. Maar dan...... 

 DIT IS HET EINDE VAN DIT BOEK IK GA EEN VERVOLG MAKEN MAAR IK WEET NIET HOE EN WANNEER IK PROBEER ZO SNEL MOGEN OMDAT IK EERST " ONE PLACE " MOET AFMAKEN MAAR DAT HEB IK HOPELIJK SNEL GEDAAN OMDAT IK KLAAR BEN MET HET BOEK EN GEEN INSPIRATIE MEER HEB SORRY VOOR DE MENSEN DIE HEM LEZEN.