Together we are strong (B-Brave Fanfictie)

Hoofdstuk 72. Finale

~ Cassius ~

Ik wordt zoals normaal weer wakker met een zwaar hoofd. Vanavond kan ik zoiezo niet uit omdat ik met de meiden mee ga naar de finale van X-Factor. Ik mis Romy verschikkelijk maar soms lijkt het of de drank die pijn afneemt en ik er weer een paar uur tegenaan kan. Ik heb aan me vrienden die ik de afgelopen dagen heb leren kennen gezegd dat ik ze voorlopig niet meer zie omdat ik met de jongens en meiden op vakantie ben. Ze vonden het jammer. Als ik weer een parcetemol heb ingenomen loop ik naar me kast waar ik me koffer uithaal. Morgen wordt ik om half negen opgehaald en dan vliegen we pas om twalf uur. Bijna anderhalf uur met hun in het vliegtuig zitten hoe hou ik dit vol, de kans dat ik met Romy in gesprek kom deze vakantie is best wel groot. Als ik me koffer heb opengemaakt haal ik uit me kast de spullen die ik zoiezo nodig heb en leg ze op mijn bed. Voor in de avond pak ik wat gewone kleren en leg die er bij. Met me jogingsbroek om in te slapen pak ik nog wat andere noodzakelijke dingen en stop die in me koffer. Daarna pak ik wat schoenen en vul me koffer met de spullen die ik verzameld heb. Me handbagage doe ik mogen wel, anders ben ik straks weer vanalles kwijt denk ik bij mezelf en maak me koffer weer dicht. Als ik me gedoucht heb en omgekleed wordt er buiten getoeterd en ren ik zo snel als ik kan naar beneden. Voor ik de deur uitloop roep ik nog dat ik pas laat thuis ben en stap dan in de auto waar alleen Emily en Ymke zijn. Heey zeggen ze en houden zich dan bezig met hun telefoon. Als we de rest hebben opgehaald heb ik me oortjes al ingedaan aangezien in nog steeds het idee heb dat Sam boos op em is om wat hij heeft gezien. Ik wil de jongens niet in problemen berengen maar ik ljkt er zo afhandelijk van denk ik bij mezelf. Ik neem nog een keer het liedje door dat we straks met de meiden moeten gaan zingen. Veder voel ik me eigenlijk best misselijk en neem dan nog een parecetemol in voor de zekerheid. We zijn er hoor ik dan de vader van Ymke tussen mijn muziek door zeggen. 

~ Emily ~

Als we klaar zijn met omkleden en uit de styling zijn is het de bedoeling dat we de show gaan openen en ik voel de zenuwen al komen. Het liedje ken ik van binnen en van buiten omdat het heel speciaal voor me is. Kom zegt Lindsey dan. Waarom vraag ik aan haar. Omdat we op moeten zegt ze. Met de zenuwen over heel me lijf loop ik het podium op. Me krukken heb ik aan Dioni gegeven. Hij steunt me door dik en dun maar ik weet niet wat ik moet doen maar daar moet ik me nu niet op fucussen maar op het liedje. De muziek begint en ik neem nog een diepe hap adem. "No, one knows what's it is behind thes eyes, behind these mask. I wish we could rewind and turn back time to correct the past" zingt Lotte. "Oh Baby i wish i could tell you how i feel but i can't because i am scared to. Oh boy i wish i could say. That underneath it all. I am still the one you love, still the one you are dreaming of. Underneath it all. I am missing you so muth, baby let's not give it up" neemt Ymkehet van haar over. "Now i am lost in my mind. Don't want to hide but i can't escape. I want a new start cause you are my true hart. No more masquerades " zingt Romy. " Oh baby i wish i could tell you how i feel but i can't because i am scared to. Oh boy i wish i could say. That underneath it all. I am still the one you love, still the one you are dreaming of. Underneath it all. I am missing you so muth, baby let's not give it up. I don't wanne five this up, so i am putting on a show " neem ik het van Romy over. " Cause what we have is true, and i don't want to let it go. I know that you feel in love" zingt Lindsey dan. " Even if you can't see, i know one day i will discover " neemt Ymke het van Lindsey over.  " Underneath it is me. Oh baby i wish i could tell you how i feel but i cant because i am scared tot. Oh boy i wish i could say. That underneath it all. I am still the one you love, still the one you are dreaming of. Underneath it all. I am still the one you love still the one you are dreaming of. Underneath it all. I am missing you so muth, Baby let's not give it up. Let's not give it up" maakt Lotte het af. Het publiek begint te klappen maar we weten niet wie er gaat afvallen. We mogen gelijk weer naar achter en gelijk vlieg ik Dioni om zijn nek. Goed gedaan is het enige wat hij zegt. Dankje zeg ik en druk een kus op zijn wang, maar door de blik van Kaj voel ik me schuldig. 

~ Lotte ~

Als iedereen zijn eerste liedje gedaan heeft moeten we weer naar het podium. De mensen thuis hebben gestemt of in de zaal dat maakte niet zo veel uit. Nu gaat er dus een iemand afvallen maar ik ben benieuwd wie. Als we met zijn alle op het podium staan pakken we elkaars handen, in deze tijden weet je pas met wei je echt sterk sta denk ik bij mezelf. Dan krijgen wij de als laaste onze score te weten. Jullie score van de stemmen van thuis is 85% zegt hij dan en we vliegen elkaar gelijk om de nek. Niet te geloven we zijn al weer een stapje dichtbij en het was niet eens het doel we deden mee om samen wat te doen niet eens om te winnen. Meiden dan ga jullie maar klaarmaken voor het volgende lied met een verassing zegt hij dan. We lopen naar achtere en bereien ons nog even voor en dan mogen we al weer op. Even later zitten we in het donker allemaal in een kring met een microfoon op het podium. Het ligt gaat aan en de muziek begint. Emily en Dioni beginnen met het eeste stukje. Daarna nemen Ymke en Sam het over. Het refrein zingen we allemaal samen. Na het refrein komen Jai en Lindsey. Vervolgens nemen Kaj en ik het van hun over. Nog is het raar dat Kaj en ik niet meer samen zijn. Dan zingen Romy en Cassius een stukje. Na dat stukje zingen weer samen het refrein. Het stukje wat daarna komt zingen Emily en Dioni. De uithaal neem ik. Daarna zingen Lindsey en Jai weer eens stukje. Het refrein doen we weer samen. Met zijn alle sluiten we het liedje netjes af en gelijk begint de zaal te klappen. Emily, Ymke en Lindsey geven Dioni, Sam en Jai een knuffel terwijl Romy en ik er een beetje ongemakkelijk bij staan net als Kaj en Cassius. Na dat we het comentaar van de jury hebben gehd gaan weer af waar ik perongelijk tegen Kaj aanloop. Sorry zegt hij in de wat en loop dan snel weer door. Wat is er met Kaj de laaste tijd vraag ik me al een tijdje af, maar om nu naar hem toe te gaan en te vragen wat er is is een beetje met de zaken van een ander bemoeien. Wat moet ik nu met de gevoelens die ik nog voor hem heb doen?