Aparecium { dutch harry potter fanfiction }

13. Zeegroen

Ik kwam ongemakkelijk het pashokje uit met een groene jurk aan. Ik had er al verschillende gepast en er had nog geen bij gezeten die ik erg mooi had gevonden. Deze had een kraag die tot mijn nek kwam en de jurk zelf kwam tot m'n knieën. De jurk had ook kleine, opgepofte mouwtjes en ik zuchtte zodra ik die zag.

'Sorry, maar kan ik niet gewoon in een spijkerbroek gaan?'

Ik moest lachen om de blik die Draco me toen toewierp. Alsof ik hem had verteld dat ik de kerstman was.

'Dan kan je net zo goed zonder kleren aan gaan,' mompelde Draco. 'Pas gewoon de jurken. Asjeblieft? Voor mij?'

Hij trok een pruillipje en maakte zijn ogen groot, waardoor ik vervolgens met mijn ogen rolde en naar de verkoopster toe liep, die achter de balie stond.

'Hallo,' zei ik tegen haar. 'Heeft u misschien nog meer groene jurken?'

De verkoopster keek verveeld op van het tijdschrift dat ze aan het lezen was. Ik schatte haar misschien een paar jaar ouder dan mij en Draco. Ze had felroze haar en een piercing in haar onderlip. Ook in haar oren zaten rijen ringen. Ze had zoveel poeder op haar gezicht gesmeerd dat ze er bulten van in haar gezicht kreeg. Haar katachtige ogen keken me duldend aan en ze bestudeerde zorgvuldig iedere beweging die ik maakte. Ze had een roze lipgloss op haar lippen die eruit zag als snoep dat zo zoet was dat het pijn aan je tanden deed. Toen ze haar lippen van elkaar af haalde om iets tegen me te zeggen zag ik hoe kleverig en dik de lipgloss op haar lippen zat.

'Tuurlijk,' zei ze. Haar stem klonk zeurderig. Ze sprak de 'u' uit als 'uuuuu' en het klonk alsof ze haar neus dicht hield gedurend het praten.

Ik schonk haar een nagemaakte glimlach en liep haar achterna. Ze liep naar een rek, waar ze met haar hand doorheen ging.

'Ah,' zei ze toen ze een groene jurk uit de rek tevoorschijn haalde. 'Dit lijkt me wel jou maat.'

Ze overhandigde me de jurk en ik liep zo snel mogelijk terug naar het pashokje, waar Draco zich op een kruk was gaan zitten en in de spiegel keek.

'Ja, je bent erg mooi,' zei ik grinnikend toen ik langs hem liep. Hij keek betrapt naar de grond en ik trok het gordijn van het pashokje dicht.

Ik propte mezelf in de jurk, die inderdaad mijn maat was, zoals de verkoopster had gezegt. De jurk was lang en kwam tot aan de grond. De jurk omringde me als mijn eigen meer dat ik met me meedroeg, vol met algen en zeewier, waardoor het water groen zag. De rug van de jurk was open tot net boven mijn kont en de opening eindigde in een ronding. Aan de linkerkant van de zeegroene jurk zat een split, waar mijn been uitstak. De split liep tot ongeveer het midden van mijn bovenbeen, waardoor ik me erg ongemakkelijk en naakt voelde, maar de jurk was in ieder geval beter dan de vorige. Deze jurk had ook geen mouwen, maar dikke spaghettibandjes die doorliepen tot de opening en toen de achterkant van de jurk vormde.

'Komt er nog wat van?' hoorde ik Draco ongeduldig zeggen, net toen ik het gordijn open trok.

Ik bekeek mezelf in de spiegel en ik moest toegeven dat de jurk me best goed stond. Natuurlijk zei ik zoiets niet hardop, omdat ik niet arrogant wilde overkomen, dus besloot ik om het op een: 'Hij is oké' te houden.

De verkoopster die eerder achter de balie had gestaan stond nu een paspop aan te kleden en keek even op. 'Eh, ik wil je niets aansmeren maar die jurk móét je kopen, meid. Hij staat je geweldig.'

Ik negeerde de verkoopster en draaide me om naar Draco. 'Wat vind jij?'

Ik moest glimlachen zodra ik zijn gezichtsuitdrukkig waarnam. Ik had hem nog nooit zo radeloos gezien.Draco's mond stond op een kier, maar zodra hij merkte dat ik naar hem keek herstelde hij zijn gelaatstrek al snel.

'I-Ik denk dat hij je goed staat,' zei hij nonchalant, alsof het hem niet veel interesseerde. Maar door de stottering in zijn stem klonk hij als een klein kind dat loog over zijn leeftijd en beweerde ouder te zijn.

Ik haalde mijn schouders op. 'Goed dan. Ik neem hem.'

-

Draco had erop gestaan dat hij de jurk zou betalen, omdat hij mij mee had gevraagt naar het kerstbal. Natuurlijk heb ik geprobeerd hem tegen te gaan, maar meneer Gentleman is nu eenmaal zo koppig dat tegenspreken toch geen zin had. Nadat we de jurk hadden gekocht en we het winkeltje verlaten hadden sloeg de kerkklok zeven uur. We hadden ons bedacht dat mevrouw en meneer Draco inmiddels al gegeten zouden hebben en daarom gad Draco me mee genomen naar een klein restaurantje, om de hoek. Het eten had gesmaakt, maar ik had er niet echt van kunnen genieten vanwege het feit dat ik alles snel achter elkaar had opgeschrokt. Ik viel bijna om van de honger die het dagje 'winkelen' had veroorzaakt. Het zag er in ieder geval niet plezierig uit om mij als een verwilderde kannibaal mijn schnitzel op te zien eten, want Draco's blik sprak boekdelen. Hij had me met een geschokte, forceerde blik aan gekeken, maar hij had zijn mond niet open gedaan.
En inmiddels lag ik alweer, met mijn pyjama in, in mijn bed, starend naar het plafond en wachtend op meneer en mevrouw Malfidus die naar bed zouden gaan. Ik had mijn toverstok onder mijn kussen gelegt en mijn dikke sokken aangedaan, omdat de vloer steenkoud was beneden.
Net toen ik de deken iets verder over me heen wilde trekken hoorde ik de trap kraken en stemmen fluisteren.
'We hoeven ons nu nog niet zo druk te maken, Narcissa, we kunnen doen wat we willen. Niemand vermoed iets,' hoorde ik meneer Malfidus sissen.
'Lucius, je weet hoe ik erover denk. Je hebt mij hierin meegesleept en Draco. Oh, Draco, wie weet wat hij voor hem in petto heeft.'
Mevrouw Malfidus' stem klonk bezorgt toen ze Draco's naam liet vallen.
'Cissie, doe asjeblieft rustig. Kom mee, dan gaan we slapen. Je hebt slaap nodig. Je moet je niet zoveel zorgend maken,' hoorde ik meneer Malfidus' zijn vrouw sussen. Hun voetstappen klonken steeds verder weg. Het laatste wat ik hoorde was mevrouw Malfidus die zei: 'Maar het meisje...'
Ik wachtte, net zolang dat ik geen voetstappen of deuren meer hoorde en besloot toen om uit bed te gaan. Ik gooide de deken van me af en gooide mijn benen voorzichtig uit bed. Ik had de deur op een kier laten staan, zodat niemand het zou horen wanneer ik hem zou openen.
'Lumos,'  mompelde ik en de toverstok, die ik stevig in mijn rechterhand had vastgepakt, lichtte op.
Ik liep zo geruisloos mogelijk langs Draco's kamer. Het voelde alsof ik een geest was, zoals Jammerende Jenny, die zich altijd verstopte op de wc. Ik vond haar aardig, maar vreemd. Ze was een lange tijd de enige persoon tegen wie ik praatte en ook dat was niet veel. Volgensmij was het wederzijds want ik kan me nog herinneren dat toen ik in mijn tweede jaar zat ze opdook in een wc-hokje, terwijl ik op de wc zat.
Toen ik de trappen afliep probeerde ik mijn voeten zo zacht mogelijk op de treden te plaatsen en liep toen langzaam naar beneden.
Ik ademde opgelucht uit toen ik de hal had bereikt en ontspande even mijn spieren.
Ik bewoog even met mijn hand, waar ik de toverstok in vast had, heen en weer om te kijken waar de Geheime Kamer van meneer Malfidus' was.
Ik liet mijn blik langs de kapstok glijden en toen viel mijn blik op een duisternis, waar ik de trap die naar beneden leidde zag.
Ik liep met grote passen, op mijn tenen naar de trap toe en de nieuwsgierigheid die ik eerder had gevoelt werd steeds heviger. Ik wilde weten wat er achter die deur schuilde.
Ik wandelde de trap af en richtte mijn toverstok al op de deur, terwijl ik nog niet eens beneden was.
Toen mijn voeten de laatste trede hadden bereikt fluisterde ik zo zacht dat ik het bijna zelf niet kon horen: 'Alohomora.'
Ik snakte naar adem toen het slot dat om het slot van de deur heen zat gebonden open klikte. Ik legde mijn hand tegen de deur en duwde hem toen open.
Toen ik een stap in de kamer zette die achter de dikke eikenhouten deur schuilde, werd ik overweldigd door een prettige duisternis die ik nog nooit eerder had gevoelt.

Wow dit was best wel een crappy en kort hoofdstuk, ik weet het. Ik probeer weer snel te schrijven want MIJN PROEFWERKWEEK IS BIJNA VOORBIJ. Nog een dag! Wens me succes!
Fingers crossed.
Bruh, ik haat biologie.