Aparecium { dutch harry potter fanfiction }

8. Openingswedstrijd

Op de ochtend van de wedstrijd was het zonnig en koud.

Ik zat in de Grote Zaal en smeerde mezelf een broodje met jam. Toen ik opkeek zag ik dat de Grote Zaal steeds voller werd en de leerlingen binnen bleven stromen.

De sfeer was anders, merkte ik op. Er werd harder gepraat en de stemming was uitgelatener dan normaal gesproken.

Ik zag Ron en Harry binnen komen. Ron zag er gespannen uit en Harry zwaaide vriendelijk naar me.

Ik stak mijn hand op als begroeting en nam een hap van mijn broodje.

Toen ze langs de tafel van Zwadderich liepen werd Rons hoofd vuurrood en klonk er gejoel en gelach.

Ik zag aan Harry dat hij Ron zo snel mogelijk naar de tafel van Griffoendor wilde loodsen, omdat de Zwadderaars gierden van het lachen en naar Ron wezen.

Ron stond aan de grond genagelt en Harry moest hem in zijn rug duwen om beweging in zijn benen te krijgen.

'Hallo,' zei Harry die, samen met Ron, tegenover me kwam zitten.

'Goedemorgen,' zei ik.

Ik kreeg geen antwoord van Ron, die me normaal altijd uitbundig en als eerste begroette.

Toen ik om me heen keek zag ik dat aan de tafel van Griffoendor iedereen rood en goud droeg. Ik had zelf alleen een dikke rood met goud gestreepte sjaal om.

'Ik moet gestoord zijn om hieraan te beginnen,' mompelde Ron opeens. 'Gestoord.'

Toen pas besefte ik dat Hermelien me had verteld dat Ron een van de nieuwe Wachters was dit seizoen.

'Doe niet zo achterlijk,' zei Harry resoluut. 'Het komt allemaal goed. Het is normaal dat je nerveus bent.'

'Ik ben echt helemaal niks,' kraste Ron. 'Ik ben waardeloos. Ik kan er geen bal van en...'

'Ik heb je zien spelen,' loog ik snel,' je bent heel goed. Je kan het wel. Kop op.'

Maar ook dat leek Ron niet op te beuren.

'Ja, precies, Amiya heeft gelijk!' Harry wierp me een dankbare blik toe.

'Denk eens aan de redding met je voet tijdens de laatste training. Zelfs Fred en George zeiden dat die briljant was.'

Ron schonk Harry een gekwelde blik. Ik dacht dat hij iets mompelde over een ongeluk maar Harry schudde zijn hoofd.

Op dat moment kwam Hermelien aangelopen, samen met een ander roodharig meisje, die naast Daan plaats nam.

'Hoe voel je je?' vroeg Hermelien aan Ron, die naast me kwam zitten.

Ook Hermelien had een rood met gouden sjaal om haar nek geknoopt. Ze droeg ook rood met gouden handschoenen en rozetten.

'Hij is nogal nerveus,' fluisterde ik tegen Hermelien, toen Ron geen antwoord gaf.

'Nou,' zei Hermelien opgewekt,' dat is een goed teken. Ik vind altijd dat je het nooit echt goed doet bij tentamens als je niet een beetje nerveus bent.'

Ron gaf geen antwoord en staarde naar de restjes melk in zijn lege kom, waar eerst cornflakes in had gezeten.

'Komen jullie naar het veld, wanneer jullie klaar zijn? Dan kunnen we kijken hoe de omstandigheden zijn en ons verkleden,' zei een meisje, dat waarschijnlijk in het zwerkbalteam speelde.

'Wij komen zo, Katja,' verzekerde Harry haar.

'Ron, eet iets,' vertelde ik hem. 'Straks ben je nog duizelig omdat je niets gegeten hebt en val je van je bezemsteel af.'