Aparecium { dutch harry potter fanfiction }

26. Overeenkomsten

De daarop volgende dagen waren vermoeiend. Mijn hoofd voelde zwaar en stond op het punt om open te barsten van alle informatie die de professoren erin probeerde te stampen. Er kwamen natuurlijk weer semester-tentamens aan. Ik had in al die dagen niet meer met Draco gesproken. Ik had zijn blikken vermijdt en wanneer ik samen met hem een les had, had ik gedaan alsof hij lucht was. Het maakte het gemakkelijker omdat hij precies hetzelfde deed. De rest van de week had ik veel tijd met Marcel in de bibliotheek en de leerlingenkamer gespendeert. Ik had wanhopig naar antwoorden gezocht over alles wat met Voldemort te maken had. Ik zocht naar verboden rituelen of soorten van zwarte magie, maar het meerdere deel van zo'n soort boeken of artikelen stond helaas in de verboden afdeling dus kon ik er niet veel mee. Het enige wat ik had kunnen vinden waren doodadvertenties of oude krantartikelen waar verschrikkelijke dingen in vermeld stonden die mijn vader had uitgevoerd, waardoor ik hem steeds meer verachtte. Ik had mezelf er vaak van moeten weerhouden om niet weer bij professor Sneep aan te kloppen, die me blijkbaar wilt helpen, om meer dingen uit hem los te krijgen of om hem uit al mijn wanhoop te vragen of ik misschien de verkeerde persoon was. Helaas wist ook ik dat dat zinloos zou zijn, omdat alles erop wees dat ik inderdaad de dochter was, én een Gruzielement van een koelbloedige, moordlustige man die alleen maar verlangde naar macht.

Toen ik die avond samen met Marcel terugkwam van de bibliotheek leek de leerlingenkamer erg vol te zitten. Ik had veel boeken in mijn handen en moest mijn nek helemaal uitstrekken om over de stapel heen te kijken.  Ik wipte ongemakkelijk op mijn benen toen ik wachtte totdat Marcel door de ingang was gekropen.

'Ik ga al naar bed, denk ik,' vertelde ik hem snel nadat hij het gat door was gekropen. Ik voelde me verstikt in de overvolle, rumoerige kamer. Ik wilde zo snel mogelijk naar een plaats waar het stil was en ik in alle rust kon nadenken, zonder dat ik er barstende hoofdpijn van kreeg doordat ik mijn eigen gedachte nog niet meer zou kunnen horen.

Marcel knikte, wenstte me een goede nachtrust en baande zich een weg door de volle ruimte, op zoek naar, wat ik in ieder geval vernam, Harry en Ron.

Ik liep, terwijl ik een stapel boeken met me mee droeg, de trap op en duwde met mijn rug de deur van mijn kamer open. Ik was zoals gewoonlijk de eerste die naar boven toe ging van mijn kamergenoten.
Ik liet de stapel boeken met een zucht op mijn bed vallen en strekte mijn armen even boven mijn hoofd uit. Mijn spieren voelde slap en verkrampt aan. Morgen had ik hoogst waarschijnlijk spierpijn in mijn onderarmen, voorspelde ik met tegenzin.
Ik griste een boek uit de boeken die over mijn bed verspreid lagen, knipte het lampje wat op mijn bureau stond aan en schoof de eikenhouten stoel die tegen het bureau stond naar achter waar ik vervolgens mezelf met een zucht in liet zakken. Ik legde het leren boek, dat ik willekeurig uit het tiental boeken had gekozen, op het bureau neer en bladerde door het boek heen tot er een hoofdstuk tevoorschijn met een titel die het bekijken waard zou kunnen zijn.
Mijn ogen voelde zwaar van al het zoeken naar goede boeken waar ook maar iets in stond over rituelen en door het slechte, flakkerende licht van mijn bureaulamp.

Marcel had me vrolijk geholpen met zoeken naar boeken omdat hij dacht dat ik een werkstuk moest maken over oude gebruiken van tovenaars en heksen voor professor Sneep. Ik had niet tegen hem willen liegen, maar ik moest hem een reden geven waarom ik in een afdeling aan het snuffelen was waar je normaal geen levende ziel zou vinden. Ik had zijn hulp eerst geweigerd maar toen hij een tweede keer had gevraagd of hij me moest helpen had ik de kracht niet gevonden om een beleefde 'nee' uit mijn mond te krijgen. Ik kon de hulp namelijk goed gebruiken.

Ik zuchte uitgeput en liet mijn ogen langs de woorden gaan op de gelige pagina's, maar mijn hersenen leken ze niet op te nemen. Ik zette mijn ellenbogen op het bureau en vouwde mijn handen in elkaar en liet mijn kin op mijn knokkels rusten.