YILDIZLAR

Büyük Karar ✨

Hemen hemen birçok haber sitesinde Yıldızlar ile Magic gurubunun yaptığı kavga konuşuluyordu. Bu, gerçek manada yarışmanın prestijini baltalayacak bir durumdu ve yarışmanın sponsorları bu konuda hakkında bir karar almak için bir araya geldiler. Alacakları bu kararı toplantı sonrası her iki guruba da mail yoluyla ileteceklerdir. 

Bütün bunlar yaşanırken Yıldızlar, şehir merkezinde bir hastanedelerdi. Edis'in burnunda ve elmacık kemiğinde kırıklar vardı. Kızlarda ise ufak tefek çiziklerin dışında pek bir şey yoktu. Edis, beyaz bir hastane elbisesi içersinde, küçük bir odada istirahat ediyordu. Odanın kapısı açıldı,  içeriye Abay girdi. Oldukça yorgun, bitkin bir görüntüsü vardı. Edis, burnundaki bandajla oynarken, yorgun bir ses tonuyla,

"Hoş geldin." dedi.

"Hoş bulduk," diye yanıtladı Abay. Bu esnada hemen yatağın yanındaki koltukta uyuklamakta olan Ada uyandı, doğruldu ve etrafına bakındı. 

"Of, her yerim ağrıyor! Pislikler ya, ah ayağım sağlam olsaydı saç baş yolsaydım şu yellozları!"

Abay, boş bir koltuğa kendini bırakıp Edis'e baktı. Edis'in sol göz altı ciddi bir şekilde morarmıştı.

"Edis, çok ağrın var mı? Gözünün altı çok kötü olmuş." 

"İyiyim iyiyim. Merak etmeyin. O değil de, ben size ne diyeceğim; acaba bu kavga olayı duyulursa bir ceza alır mıyız?"

Bu soru karşısında kimseden çıt çıkmadı. Cevabını bilmiyorlardı. Abay, bir süre düşündükten sonra,

"Kavga ettiğimiz duyulmuş mudur ki?"

Ada, "E herhalde duyulmuştur. Kalabalık bir yerde, havaalanında kavga ettik. İllaki duyulmuştur." 

Tekrar bir sessizlik oluştu. Sessizliği Abay bozdu.

"Ama haksızlık bu ya! Buraya kadar gelmişken, bu kadar emek vermişken... Olacak iş değil ya!"

Edis, küçük bir öksürmenin ardından boğazını temizledi ve yatağında biraz doğruldu.

"Merak etmeyin." dedi. "Diskalifiye olacağımızı sanmıyorum. Hem duyulmamıştır bence. Tamam, kalabalık bir yerde kavga ettik ama, sanmıyorum ya, duyulmamıştır. En azından olumlu düşünmekte fayda var."

Ada, "Puff! Aşırı can sıkıcı bir durum ya! Ayrıca, biz haklıyız. Onlar bize saldırdı." 

Abay ve Edis, cevap vermedi. Bunun üzerine Ada,

"Acaba onların durumu nasıl? Yani hiç değilse biraz hasar verebildik diye umuyorum." 

Edis, pek övünülecek bir durum olmasa da gururlu bir ses tonuyla,

"Ben de onlardan bir tanesinin burnunu kırdım."

Abay, oturduğu yerden kalkıp odanın içerisinde dolandı, her halinden gergin, huzursuz olduğu belli oluyordu. Ellerini ovaladı, camdan dışarıya bakındı. Edis,

"Sakin ol Abay, kötü bir şey olmayacak merak etme." dedi.

"Bilmiyorum ya,"  dedi Abay. Yüzünü Edis'e döndü. "İçimde kötü bir his var, gerçekten kötü bir his var."

Ada, "Yaşadıklarımız kötü şeylerdi. Bence, tek sebebi bu. Yarışmadan diskalifiye olacağımıza asla inanmıyorum." 

Bu sırada Edis'in telefonu çaldı. Edis, masanın üzerindeki telefonuna uzanmaya çalıştı, bunu yaparken canı yandığı için birkaç inilti çıkardı ama telefonu almayı başardı. 

"Aa, Dilara arıyor." dedi. Sonra da çağrıyı yanıtladı.

"Alo, Dilara?" 

"Alo, Edis, iyi misiniz? Magic ile kavga mı ettiniz?" 

Bu durum Edis'i şaşırttı.

"İyi de, sen nereden biliyorsun?"

"Nereden mi biliyorum? İntenette, hemen hemen bütün haber sitelerinde sizin resimleriniz var. Abay ile sarışın kız saç başa girmiş, sen de iki erkekle yumruklaşıyorsun. Birkaç güvenlik görevlisi de sizi ayırmaya çalışıyor." 

Bu durum Edis'i şaşırttığı kadar da korkutmuştu.

"Allah kahretsin!" dedi, dişlerini sıkarak. "Kızlar, size kötü bir haberim var. Haberlere düşmüşüz." 

Ada, "Biliyordum ya, biliyordum, of!" diye söylendi. Abay ise hiçbir tepki  vermedi, yani sesli olarak bir tepki vermedi. Oysaki yüzü her şeyi gayet açık bir şekilde anlatıyordu. Sessizliğini bozup,

"Söylemiştim. İçimde kötü bir his var demiştim. Onca emek boşa gitti, yemin ediyorum ağlayacağım ya! Onca engeli, yahu paramız yoktu bizim, paramız. Ne düzgün bir gelirimiz, ne düzgün bir destekçimiz var. Hiçbir şeyimiz yokken buralara kadar gelmişken.... Allah'ım çıldıracağım ya."

"Neyse Dilara, ben seni sonra ararım. Şimdi kapatayım."

"Tamam, dikkat edin kendinize. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Odanın içine yine ölüm gibi bir sessizlik çöktü. Kimse tek kelime dahi etmedi. Gerçekten bu durum çok kötü olmuştu ve Abay sonuna kadar haklıydı. Denizi geçmişken derede boğulmak üzereydiler. 

"Ama, yine de olumlu düşünmeliyiz." dedi Ada. "Yani Edis haklı, bir kavga ettik diye yarışmadan atılacak değiliz ya? Bu konuda bizi uyaran olmuş muydu, hayır, olmadı. O zaman sorun yok."

Abay, "Yahu normal bir yarışma değil ki bu Ada, bütün dünya tarafından ilgiyle izlenen bir yarışma bu. Bu yaptığımız kavga yüzünden yarışmanın adı kötülenecek."

Edis konuyla tamamen alakasız bir istekte bulundu. Belki de konuyu dağıtmak istiyordu.

"Abay, camı açar mısın, içeriye biraz temiz hava girsin." 

Abay, isteksiz bir şekilde cama yönelip camı açtı. Hava kapalıydı, yağmur yağdı yağacaktı. Ada,

"Uçak biletleri de iptal oldu. Zaten paramız yok, ya cidden her şey üst üste geliyor. Nerden denk geldik şu gerizekalılara!"

Edis, "Şu an parayı düşünmeyin, dönüş biletini alacak kadar paramız var. Şu an düşünmemiz gereken sadece yarışmaya devam edip edemeyeceğimiz." 

Tam bu esnada üçünün telefonlarından da bir bildirim sesi yayıldı odanın içerisine. Üçüne de bir mail gelmişti. 

"Oha!" dedi Ada, "Üçümüze de aynı anda bildirim mi geldi?" diye söylendi. Bunun tek bir açıklaması vardı. Yarışmaya devam edip edemeyeceklerinin bildirimiydi bu. "Mail gelmiş," diye tamamladı cümlesini. Abay, titreyen bir sesle,

"Ben bakamayacağım ya, siz bakın." dedi. Üçünün de yüreği tarifsiz bir merak duygusuyla sarmalandı. 

"Tamam," dedi Edis. "Ben bakarım." 

Bunun üzerine gelen bildirime tıkladı, mail açıldı. Ada ve Abay hür dikkat Edis'in suratına bakıyor, dudaklarının arasından çıkacak güzel bir temenniyi arzuluyorlardı. Edis, cevap vermedi. Telefonun ekranına bakmayı sürdürdü. Fakat gözlerindeki ışık sönmüş gibiydi. 

"Eeee," dedi Ada, sabırsız bir şekilde. "Ne olmuş? Ne diyorlar?"

Birkaç saniye sessiz kalan Edis, sonunda sessizliğini bozdu.

"Diskalifiye edilmişiz."