EP(9)

8.1K 793 21
                                    

Uni

“နင် ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်နော်။”

“စာလည်းသေချာလုပ်ဦး”

“ငါတို့ဆီစာမပို့ရင် နင့်ကိုအဲ့ထိလာပြီးလုပ်မှာ”

“အစုတ်ပလုတ် ငြိမ်၊ ငါတို့ကိုလာပြီး တမင်သက်သက် လွမ်းကျန်ရစ်အောင်လုပ်တယ် ဟွန့်။ နင် ငါတို့ကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ရင် သေမယ်မှတ်”

မိန်းမချောလေး လေးယောက်က ဆူပုပ်ပုပ်မျက်နှာထားတွေနှင့် ကားမထွက်မချင်းဩဝါဒပေးနေကြတာမို့ သူ့မှာ ပုတ်သင်ညိုလို ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေရသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း သူမျက်နှာကို မော့ထားမိသည်။ ပတ် ဝန်းကျင်ကလူတွေက သူ့ကိုအားကျကြည့်နှင့် ကြည့်နေကြသည်ကိုး။ အင်းလေ။ အချောတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေရတာ နည်းတဲ့ကုသိုလ်မှမဟုတ်ဘဲ။

“ငါ စာပို့ပါ့မယ်ဟာ နင်တို့ကလည်း တကတည်း။ အခွင့်အရေးရရင်လည်း ဒီပြန်ပြောင်းလာပါ့မယ် ဟာ”

“တော်ပါ နင့်ဖေဖေကမှ လက်မခံတဲ့ဟာကြီးကို။ အေး ရန်ကုန်တော့ အလည်အပတ်လေးဖြစ်ဖြစ် ခဏ ခဏ လာဟာ”

“အေး ဟုတ်တယ်ဟ။ ငါတို့တော့ သတိရနေမှာ”

“ငါလည်း တူတူပဲလေဟာ။ မပူပါနဲ့။ ငါအချိန်ရရင် ရသလိုလာခဲ့မယ်။ Gp chat လည်း ဖွဲ့ထားတာပဲ ဟာ သတိရရင် VC ခေါ်ကြတာပေါ့ဟာ”

“အေးအေး ဘိုင့်ဘိုင်”

“ဘိုင့်ဘိုင် ဟယ်။ သွား ပြန်ကြတော့ မြန်မြန်”

“အေးပါ အေးပါ၊ ကိုယ့်မြို့ကိုယ်ပြန်တော့မှာဆိုတော့ လေသံကိုကကြည့်စမ်း”

နွယ်က ငိုမဲ့မဲ့နှင့် တောက်လျှောက်ပြဿနာရှာနေ၏။ သူလည်း လမ်းမှာစားဖို့ဝယ်ထားသည့် ပန်းသီး တစ်လုံးကိုပေးလိုက်သည်။

“ဒီမှာဆက်နေဦးမယ်ဆို လေးစိတ်ခွဲပြီး ငုံထားကြစမ်းပါဟာ”

“အံမယ် အံမယ် နင်ကငါတို့ကို နားညည်းတယ်ပေါ့လေ။ ငငြိမ်။”

“ဪ... အမှန်တရားက တယ်နားခါးသကိုး”

သူ့လက်မောင်းပေါ် လက်ဖဝါးတွေ တဖတ်ဖတ်ကျရောက်လာပါတော့သည်။ သူ့မှာ မချိသွားဖြဲလေးလုပ်ကာ ကိုယ့်လက်မောင်းကိုယ်ပွတ်နေရသည်။

Love Zone (Completed)Where stories live. Discover now