Chapter 11
ILANG PAGES na ng kalendaryo ang napunit ko bago dumating ang araw ng January 30. Sinundo ako nila ako sa bahay. Good thing, hindi na kami busy sa araw na iyon.
Pababa na ako sa sala ng makasabay ko si kuya Josh. Naka soot ito ng malinis na damit at mabangong cologne. He's currently fixing his watch when he saw me and look at me from head to toe.
"Saan ka pupunta?" Tanong n'ya.
"Gagala lang. Pampawala ng stress sa school works." Sabi ko. Tiningnan ko muli ang soot ko dahil mukhang di n'ya nagugustuhan. Nakasoot kase ako ng demin high waist shorts saka oversized long sleeved na kulay gray at puting Converse. "Pangit ba?"
"No, naninibago lang ako sa'yo. Dati kase, lagi kang naka jumpsuit kapag aalis. Hulaan ko, ayaw mo na mahirapan umihi no? Kaya ka nakaganyan."
"Hindi kaya." Tumawa ako. "Ikaw s'an ka pupunta?"
"Kila Taramia. May pupuntanan daw s'ya eh. Kailangan n'ya ng back up." He replied. He's talking about our cousin na supper close n'ya. Graduating sila pareho at sa magkaibang school sila nag-aaral. But I saw Taramia's story online they are together most of the time. Di ko alam bakit close silang dalawa. Taramia and I talk but not that ofte, minsan lang kapag napupunta lang s'ya sa bahay.
Tumango ako saka bumaba na ng hagdan. There, I saw them waiting in the couch. Paparating na mamaya si Papa from school. Naka bakasyon ang katulong namin. Supposed to be a day for doing my projects but Mandy is eager to watch Clark perform kaya naman s'ya gumawa ng projects ko sa dalawang subjects. Pinaalam n'ya ako ng maayos sa magulang ko which is pinuntahan nila sa clinic (si papa) at tinawagan sa cellphone (si mama). And here we are, in the train again. Also, hindi dapat sasama si Clyde sa amin. Wala ito sa mood. Pero, he come kase he told us, we need a boy in our lakad. That's so sweet of him. Pero joke lang yon syempre. Kapag may aso sa daan. Hindi n'ya kami poprotektahan. Mauuna pa yan tumakbo at iiwan kami.
As usual sumakay kami ng tren. May back up na si Mandy na sasakyan kapag uuwi na kami. Pagkarating namin sa city, tumawag ako kay Solitaire. Hindi nila kami sinundo sa tren dahil understandable na magreready pa sila mamaya magperform. Tinanong ko kung nasaan yung resto bar. He gave us directions hanggang sa makarating kami doon.
It was not a "just small place" dahil may stage pa doon. Palagi doon may nagpeperform base sa hitsura ng lugar. Medyo vintage ang disenyo ng lugar at puno ng fairy lights ang corner. Puro mga college students ang nandoon dahil halata naman. Bihira ang mga middle age person. Nakakamangha ang lugar actually.
Nilapitan kami ng isang waiter kaya umayos kaming lahat dahil kanina pa kami naglilibot ng tingin.
"Good evening mam and sir, welcome to Magayon Resto Bar. Do you have any reservations?" Tanong ng waiter.
Nagtinginan kaming tatlo. Tiningnan din akong mabuti ni ate. When she was in satisfaction, she smiled at me. "You are the plus one! I am sorry for my manners mam. This way please."
Lalong nagtaka ang mga kasama ko sa akin at walang muwang na sumunod kami kay ateng waiter. Dinala n'ya kami sa isang table sa medyo gilid malapit sa bintana ng resto bar na may magandang view sa mini stage. A waiter gave us the menus. Nakakaloka ang mga prices ng pagkain pero nakakagutom sila. That's for sure.
"Fettuccine Chessy Carbonara, Lasagna, veggie salad and berry bowl. Tas isang small Hawaii pizza." Sabi ni Mandy sa waitress.
"Drinks po mam? Ladies drink? Cola? Juice? Beer?" Tanong ni Mandy.
"Juice lang po." Mandy replied.
"First time n'yo po ba dito mam?" Tanong pa ng waitress.
"Yes po." Sagot ni Mandy.
BINABASA MO ANG
Subway of Cyberspace (a love beyond internet) ✓
Ficción General"Sa Cyberspace mo lang ba ako gusto? Pagdating ba sa reality, strangers na tayo?" Patricia Leigh Legazpi went back here sa utang na loob n'ya kay Taramia. Wala sa plano n'ya ang makita ulit ang taong made her confused despite of being sure. The man...
