0.2~

596 49 101
                                    

"Annecim, hadi uzay geldi. İnin aşağıya."

Annemin seslenmesiyle bavulları abime verip aşağı indirmesini istedim. Son kez odama söyle bir göz atıp kol çantamı omzuma atıp odadan çıktım. Aşağıya indiğimde annemlerin kapıda olduklarını gördüm ve hızla yönünü oraya çevirdim. Vedalaşma vaktinin geldiğini anlayarak hızlıca anneme döndüm. Dolu gözleri ile bana bakınca hızlıca boynuna atladım ve sıkı sıkı sarıldım. Elini öpüp anlıma koyduktan sonra konuşmaya başladım.

"Tamam annecim ağlama artık. Sen ağlarsan benim gözüm arkada kalır ve icim hiç rahat olmaz Söz veriyorum elime geçen her fırsatta geleceğim ziyaretinize." Diyip bir kere daha sarıldım ayrılırken elinin tersi ile göz yaşlarını sildi ve konuşmaya başladı.

"Tamam tamam ağlamıyorum artık, için rahat olsun."dedi. Ufak bir tebessüm. Edip babama döndüm ve onada sarılıp elini öptüm. Bu seferde babam konuşmaya başladı.

"Kızım kendine dikkat et. Sana güveniyorum dünyanın en iyi doktoru olarak geri döneceksin gözün arkada kalmasın aklını derslerine ver." Dedi ve derin bir nefes alıp sustu ama cümlesinin devamının olduğunu anlamam pekte zor olmadı. Aldığı nefesi geri verip sesini az öncekinden daha sert yapıp konuşmaya başladı. "Ve sakın geri geldiğinde sevgilim var deme şimdiden söylüyorum seni kimseyle bağlaşmam."

"Aynen kumru!"

Abiminde ona destek çıkmasıyla gülerek göz devirdim ve babamdan ayrılıp abime yöneldim.

"Seni hiç sevmiyorum ve özliyeceğimi de düşünmüyorum ama, hadi gel sanada sarılayım." Deyip abime sarıldım.

"Duygularımız karşılıklı DOKTOR hanım."

doktor kısmını bilerek bastırarak söylemişti kısacasi 'sen doktor olmaya gidiyorsun sevgili bulmaya değil ' demekti. Gülerek göz devirdigimde konuştum.

"Emin olabilirsin abicim, doktor olur olmaz senin bu espiri anlayışını aldırıcam. "abimde güldügünde yerine bakıp dışarı çıktım. Uzay arabaya yaslanmış kolları göğsünde bağlı bir şekilde beni bekliyordu. Hızla koşup ona sarıldım.

"Hoşgeldin canım"

"Hoş buldum, ee hazır mısın bakalım?"

Diye sordu. Kafamı sallayıp abimlere el sallayıp uzay'ın benim için kapısını açtığı arabaya bindim,koltuğa oturdum ve uzay'ın gelmesini bekledim. Uzayda annemlerle vedalaştıktan sonra şoför koltuğunda yerini aldı ve arabayı çalışırdı.

"Eee küçük hanım, heycan varmı?"

"Olmaz mı? Herkesi çok özledim! Hele ki Geceyi "

"Bende özledim. Gidince selam söyle ve uzay sana çok kırılmış dersin."

Güldüm ve başımı salladım.

Sonra sustuk ve hava alanına kadar hiç konuşmadık.

Yeni hayatımda beni nelerin beklediğini bilmiyorum ama umarım güzel seyler bekliyordur. Mesela aşk. Aşık olucakmıyım? veya seve bilicekmiyim? Biri beni sevebilecek mi? Sevgisine karşılık verebilicekmiyim? Bu ve bunu gibi bir sürü düşünceyle dolu kafam ve biran önce yeni hayatıma alışmam gerekiyor bu soruların cevaplarını bulabilmek için

"Geldik."

Uzay'ın sesiyle düşüncelerimin arasından çıkıp gerçek dünyaya geldim. Başımı sallayıp arabadan indim uzayda bavullarım ile yanıma geldi uçağın kalkmasına daha 10 dakika vardı.

Uzay bavulları alıp yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. Sonra gerileyip anlıma bir öpücük kondurdu

"Kendine iyi bak oralarda tamam mı?"

İMKÂNSIZIN AŞKIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin