İMKÂNSIZIN AŞKI

2.3~

Ben geldimmmm. Hemde söz verdiğim gibi upuzun bir bölümle 😁😁 bunun şerefine beni kırmayıp bol bol oy ve yorum yapmayı unutmayın!🤢

Bu bölüme bir başlık koymak istiyorum.
(Bir bölüm yazmışım ben bile şaşkınım...)😂
Umarım beğenirsiniz.

Keyifle okuyun...♧♧

Karanlık kaplı bir rüya...

İlk önce köpek hırıltıları, sonra ıssız bir sokak, o ıssız sokakta çıkmaz bir sokak, o çıkmaz sokaktaki yanmayan sokak lambaları, adım attıkça ayağıma takılan taşlar, o karanlık sokakta gecenin karanlığında bile belli olan duvardaki değişik şekillerde grafiler. Sonra büyük bir ses. Korkuyla etrafına bakınan bir kız. O korkarken Sokakta birden bire ve yavaş bir şekilde yayılmaya başlayan ışık... Işık ama normal bir fener, mum değilde sanki araba farı. Hayır! Hayır! Sanki değil, bu araba farı. O kızın üzerine doğru gelen bir araba. Kız bağırıyor hayır! Diye ama araba gelmeye devam ediyor. O kız arabanın ona çarpmasını beklerken, araba ile arasında yaklaşık beş adımlık bir mesafede araba duruyor. Bir süre kimse çıkmıyor içerisinden. Farlar yanmaya devam ederken, arabanın kapısı açılıyor ve ilk önce sert bir kundura ayakkabının yere değdiğinde çıkan o tok sesini işletiyor. Daha sonra bir beden görüyor. O beden 10 saniye kadar olduğu yerde kıza bakıyor ve en sonunda kıza  doğru geliyor. Arabadan çıkan ışıklar, kızın adamı görmesini ne yazık ki engelliyor. Adam bir adım atıyor kıza, kız ise bir adım geri. Adam bir adım daha atıyor ileriye dogru, kız ise tekrar geriye. Bu işlem üç adım sonra kızın sırtının duvara değmesi ile son buluyor. Adam bunu fırsat bilip kıza bir adım atıyor, ama kız...Kız, duvar ve adamın tam arasında kapana kısılmış bir vaziyette. İleri adım atsa sonunu belkide kendi yazacak, geriye doğru bir adım atsa, arkası grafilerle dolu bir duvar. Tek kurtulma şansı adamın vazgeçmesi. Tabi oda imkânsızı istemek gibi birşey o kız için. Adam gittikçe yaklaşıyordu kıza. Yaklaştı. Yaklaştı. Yaklaştı ve son bir adımlık mesafe bıraktı aralarında. Kız hala göremiyordu adamın yüzünü. Adam kaldırdı elini, gördü kız tabi bunu. Şiddetli bir rüzgar esti sanki, kız titredi. Korktu. Adam ona vuracak zanetti. Ki o an adam öyle birşey yaptı ki keşke vursaydı dedi. Kız biliyor sesini çıkarsada kimse yardım edemez ona o kadar ıssız ki bulunduğu sokak hayvanlar bile girmiyorlar o yere. Kız hiç birşey yapamıyordu. Adam elini kaldırdı tekrar kızın önce boynuna koydu elini . Kız, lütfen! Dedi. Lütfen yapma! Adam dinlemedi. Adam elini boynundan kızın yüzüne doğru çıkardı yavaşça. Öyle havas hareket ediyorduki adam, kız bunu fırsata çevirmek istedi, ama nasıl? Kız kapalı gözlerini açmadan tekrar konuştu. Lütfen, lütfen izin ver gideyim! Adam dinlemedi. Elini bu seferde kızın çenesine doğru indirdi. Kız o an aklıma gelen ilk şeyi yaptı. Hemde hiç düşünmeden. Ayağını adama belli etmeden rahat bir pozisyona getirdi. Adam artık bardağı taşıran son damlayı yapmak üzereydi. Öpecekti Kızı. Dayanamadı kız, dizini kendine çektiği gibi adamın kasıklarına geçirdi. Bu sayede adamı kendinden azda olsa uzaklaştırmayı becermişti. Bunu fırsat bilen kız koşmaya başladı nereye gittiğini bilmeden. Koştu. Koştu. Ve koştu. İzini kaybettiğine dek. Yada sadece öyle sandı. Arkadan biri çekti kolundan bu o adamdı. Lütfen bırak gideyim! Dedi kız adam şimdiye kadar tek bir kelime bile etmemişti, etmemeye de devam ediyordu. Kız tekrar lütfen yalvarırım! dedi. Adam konuşmamakta kararlıydı. Çekiştirmeye başladı kızı arabaya doğru. Kız binmek istemiyordu o arabaya başka şansı yoktu kızın. Ya o adamla O arabaya binip elindeki tek şeyi, hayatını kaybedecekti. Yada cebindeki anahtarla geriye kalan hayatını dört duvar arasında geçirecekti. Kız dayanamadı çıkardı cebinden anahtarı ve bir saniye daha düşünmeden sapladı adama. Adam olduğu yerde hissettiği acıyla iki büklüm oldu. Tabi bu sayede kızında kolunu bırakmıştı. Düşündü kız ben ne yaptım?! Diye ama tek çaresi buydu. Beklemedi orda daha fazla kız, kaçmaya başladı ama, ama ya mutlu bir özgürlüğe yada, mutsuz bir sona kendiside bilmiyordu ne olacağını. Tek istediği mutlu olmaktı, tabi hayat ona bunuda çok görmezse.