İMKÂNSIZIN AŞKI

3.6~

Selam canlarım.

Biraz geç oldu ama güzel oldu.

Size harika bir bölüm ile geldim. Bu bölüm hepinize derin ve yürekten bir 'oh' dedirtecek.🕊

Konuşma ve soruları bölüm sonuna bırakıyorum.

Hepinizden bol bol yorum ve oy bekliyorum. Hadi şu yazarınıza yapın be bir güzellik😥

Keyifli okumalar🌸
_

___________________________

4 gün sonra

Her şey ya başlayacak, ya da son bulacak...

Dört koca gün. Koca dört asır belki de.

Selim abi ile -her ne kadar zorlamsamda- konuşmamızın üzerinden dört koca gün geçmişti. Normal insanların hayatında bu dört gün bir derenin durgun suyu gibi geçerken, benim hayatım ne kadar aksilik, ne kadar gürültülü olabilirse öyle geçmişti.

Selim abiyle konuştuğumuz günün sabahında ilk işim fakültede ki bir hocamın yardımı ile hızlı bir şekilde darp raporu çıkartmak olmuştu. Ondan sonra ise Tolunay'ın bir ablası olduğunu ve adının Güneş olduğunu öğrenmiş ve bu zamana kadar bunu bilmediğim için kendime kızmıştım. Burada olmaması nedeni ile kendisiyle henüz tanışamamış ama onun yardımları sayesinde avukat olan bir arkadaşından bize yardım etmesini rica etmişti. Kendisine telefondan edebileceğim kadar tüm teşekkürlerimi etmiştim. Aynı zamanda da en yakın zamanda Antalya'ya geleceğini öğrenmiştim.

Üçüncü gün ise avukatım olmayı kabul eden Beliz abla ile konuşmuş tüm yaşadıklarımı eskisi kadar yıkılmadan, acı çekmeden, belki de en basitinden üzülmeden anlatabilmiştim. Ondan sonra ise hazırlayabilecegimiz bütün evrakları, dosyaları bir gün içinde hazırlamaya çalışmış, geri kalan bir, iki evrğı da kendisinin halledeceğini söylemiş ve ayrılmıştık. Bu beni o kadar sevindirmişti ki bizimkilere en sevdikleri şeyleri yapmış akşama eve çağırmıştık.

Ardından sabah erkenden fakülteye gelmiş, sabahtan ilk iki derse girmiş bir sonraki dersi beklerken telefonuma gelen bir mesaj ile ne olduğunu anlamadan, belki de o an ne olduğundan çok kendi isteğimi yapmak geçmişti aklımdan bilmiyorum. Uraz'ı aramıştım. Onun dersinin olmaması beni sevindirmişti. Benim yüzümden eksik dersleri olsun istemezdim.

Ona kısaca olanları anlatmamın ardından yaklaşık yirmi beş dakika sonra beni almaya gelmiş, beni aldıktan sonra beraber karakola geçmiştik. Yolda giderken Selim abiyi aramış oraya geldiğimizi söylemiştik. Oraya vardığımızda Selim abi ile konuşmuş ona son durum hakkında bilgi vermiştim. Her şeyi anlatmamın ardımdan müdürün yanına gitmişti. Tam bir saat sonra yüzündeki umut dolu gülümseme ile yanımıza gelmişti.

O bir saat içerisinde ekip arkadaşları ve müdürü ile toplantı yapmış, ufak bir operasyon düzenlemeye karar vermişlerdi. Bu fikir beni ve Uraz'ı şaşırtmış olsada asıl şoka uğratan şuydu ki: benim Kaan'ın buluşma teklifini kabul etmem, psikopatça tavır ve davranışları ile beraber bana bulunduğu ufacık bir temas ile beraber olaya anında polis ekiplerinin müdahale etmesi.

Normal şartlarda onunla aynı şehirde bile bulunmak bana zulümken böyle bir fikri kabul etmem bana bile tuhaf gelmişti. Evet ben Selim abinin bana geldiği teklifi kabul etmiştim, ama... ama açlık grevine girmiş gibi prostesto eden bir Uraz'ı saymazsak!