BANU (Mahalle Serisi - III) TAMAMLANDI

BANU - 19.Bölüm

Bölüm: 19 – Öğrenmek

*

Bir gün sordular bana; bu hayatı nasıl kabullendin diye. Anlatamadım onlara ben; uçmayı öğrenemeden göçmeyi öğrendim diye.

-Banu Kaplan

*

Kokusunu anımsadı bütün hücrelerim, hareket dahi edemedim. Kollarının arasında olan bedenim, rüyadan başka bir şey değildi.

Uyanacaktım ve Mustafa'm gidecekti.

Ben gene ona hasret kalacaktım.

Saçımın üstüne konan öpücüklerle, sımsıkı yumduğum gözlerimi araladım.

Gelmişti!

"Yavrum?" dedi yorgun bir ses tonuyla, hızla araladım gözlerimi. Bütün bedenini inceledim, yorulmuştu.

Çok yorulmuştu hem de.

"Mustafaa"

Saçıma peş peşe öpücüklerini kondurdu, nefesim kesildi.

"Geldin!" dedim elimi yüzüne atarken. Buradaydı, ellerimin altında sıcacıktı teni. Yavaşça okşadım sakallarını.

"Buradayım yavrum, geldim"

"Ben... ben seni aradım çok aradım hem de ulaşamadım. Çok korktum"

Gözlerim doldu anında,

"Sana bir şey oldu zannettim!" dedim. Parmakları gözlerimin altına ulaştı, hafifçe okşadı. Yavaş yavaş yüzümü taradı parmakları.

"Ağlama yavrum, iyiyim ben"

"Neden geç geldin..."

"Bir aksilik oldu, halledip geldik"

Gözlerimi yumdum hızla, rahatça bir soluk bıraktım. Saçlarımı geriye doğru itti ve dudaklarımın üstüne dudaklarını bıraktı.

Yavaşça araladım dudaklarımı.

Dakikalarca öptüm, ikimizi de tüketene kadar.

Geriye doğru çekilip üstüme doğru eğildi, ne ara yatağa uzanır pozisyona geldiğimi anlamamıştım.

"O kadar korktum ki Mustafa!"

"Korkma yavrum, ben buradayım. Bir daha gitmeyeceğim, sondu bu senden gidişim"

Ellerimi kaldırıp yüzüne ulaştım hemen.

"Ben beklerim Mustafa'm benim için mesleğinden vazgeçmeni istemiyorum"

Kaşları çatıldı anında,

"Ben mesleğimden vazgeçmiyorum yavrum. Ben ömrümü geçireceğim kadına ve ondan olacak çocuklarıma yakın olmak için hayatıma yön veriyorum. Olması gerekeni yapıyorum, sizi asla bırakmayacağım Banu. Anladın mı beni yavrum?"

"Biz seni hep bekleriz Mustafa..."

Saçlarıma öpücük kondurdu,

"Biraz böyle kalalım yavrum. Aşırı yorgunum, sana hasretim..."

"Uyu Mustafa'm"

Bedenini kaydırıp karnımın üstüne yerleştirdi başını. Çok geçmedi, iki üç dakika sürmedi bile. Hızla uykuya daldı bedeni.

Bütün bedenimi saran kolları, hafifçe yanımıza doğru düştü.

Ne olmuştu, bilmiyordum ama sormayacaktım da.