Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kız kol saatine bir göz attıktan sonra biriktirdiği parasından bir miktar aldı. Hırkasını da omuzlarına attıktan sonra anahtarlarını kaptığı gibi dışarı çıktı, ayakkabılarını giydiği sırada açık kapıdan içeri doğru bağırdı.
"Ben çıktım!" Kimsenin umursamasını beklediğinden değil, en azından sorguya çekildiğinde haber vermiştim diyebilmek için her evden çıktığında yapıyordu bunu. Spor ayakkabılarını ayağına geçirdikten sonra evlerinin bulunduğu sitedeki küçük pastaneye doğru yol aldı.
Elindeki poşeti sallaya sallaya yürüyordu genç kız, saat akşam altı suları civarındaydı, güneş günün son ışıklarını yansıtırken hafif bir rüzgar genç kızın saçlarını okşadı. Gözlerinin gökyüzüne doğru çevirirken serin havayı içine çekti. Günün en güzel saatleri.
Yakınlardaki parkta bir banka oturdu, elindeki kutuyu banka koydu ve bir süre arkasına yaslandı. Bacağına sürünen tüylü bir şey ile hızlıca gözlerini açtı. Yavru bir sokak köpeği kocaman açtığı masum gözleriyle birazcık sevgi görmek için kızın bacaklarına sürtünüyordu.
Genç kız gülümsedi ve küçük hayvanı kucağına doğru çekti. Başını okşadı. Hayvanın beyaz tüyleri hafiften kararmıştı, kirli görünüyordu. Genç kız hiç tereddüt etmeden bir kez daha sevdi hayvanı. Küçük köpek neşeyle kuyruğunu ileri geri sallarken genç kızın yüzünü yalamaya çalışıyordu.
Katsuki bir elini pijamasının cebine koymuş, diğer elinde poşet ile bu manzarayı izliyordu. Evet yanılmamıştı, bu, her zaman teras katında birlikte yemek yediği kızdı. İlk defa onu teras dışında bir yerde, sivil kıyafetler ile görüyordu. Mina, ailesinin şehir dışına çıkmasını fırsat bilerek arkadaşlarını eve davet etmişti. Katsuki de haftasonunu evde boş boş geçirmektense baş belaları ile takılmayı daha uygun görmüştü.
Çocuklar ile buluşup Minaların evine geçmişlerdi. Mina Katsuki'yi bir şeyler almak için dışarı yollamıştı ki dönüş yolunda Katsuki tanıdık sima ile karşılaşmıştı. Genç kızın henüz kendisini fark etmemişti, hoş bu onun için daha iyiydi.
Katsuki kız ile neden bu kadar ilgilendiğini bilmiyordu, genç kızın gözlerinde bir hüzün vardı ve bu hiç hoşuna gitmiyordu. Dışarı yansıtmasa bile etrafındakilerin üzgün olması hoşuna gitmiyordu.
Genç kızın yanındaki şeffaf poşetin içinde bulunan, üzerinde 'Limonlu Kek' yazılı siyah kutuya baktı. Bu kız tam bir limonlu kek çılgını.
Y/n'in siyah kutuyu açmasını ve kekinden koca bir çatal almasını izledi. Çatal ağzına girdiği gibi genç kızın yüzünü büyük bir neşe kaplamıştı. Cidden sadece limonlu kek ile mi?
"Aptal." Diye mırıldandı gözlerini devirip yoluna devam ederken. Neden bir dilim kek ile mutlu oluyordu ki? Neden o da diğerleri gibi büyük şeyler beklemiyordu? Neden küçük şeyler ile mutlu olabiliyordu?
Sinir bozucu, diye düşündü. Neden izlemişti ki kızı? Sinirleri yine hiçbir şey yokken bozulmuştu. Herşeye sinirlenmeyikesmeliyim.
Bu düşünce daha da sinirlerini bozdu. Tanrım, neden her şeye sinirleniyordu? Benliği yüzünden mi? İçindeki siniri bastırmaya çalışarak zili çaldı. "Sonunda Bakugou! Karakola falan düştüğünü sandık." Denki kendi yaptığı espirisine gülmeye başladı, Sero da ona katıldı.
"Ben şu poşeti bir yerine sokmadan kapıdan çekil!" "Yine neye sinirlendin sen? Rüzgar fazla mı sert esiyordu ne?" Sero yüzündeki sırıtışıyla sorarken Katsuki sinirlerini daha fazla yatıştıramadı. "Sinirli falan değilim işe yaramaz aptal! Sadece defolun!"
Sesinin bütün binada yankılanması umrunda değildi. Önündeki ikiliyi güzelce benzetirken bağırmaya devam ediyordu. Mina mutfakta herkes için hazırladığı bardakları içecekle doldururken agresifçe bağırdı.
