Selam! yeni bir bölüm ile daha karşınızadayım! umarım seveceğiniz bir bölüm olur.
Bölümleri geç yayınladığım için kusura bakmayın bu bölümün neden geç geldiğini panomda belirtmiştim merak edenler hesabıma girip bakabilirler o zaman çok uzatmadan size keyifli okumalar diliyorum tavşancıklarım🐇💜
Sabah her zaman ki gibi kendi kendime uyandım sonra kalkıp banyoya girdim ve rütin işlerimi halledip banyodan çıktım. Kalktığımda Egemen yoktu sabah erkenden kalkıp gitmiş olmalı bende üstüme rahat birşeyler giyip aşağıya indim. İndiğimde kimse yoktu bende belki uyuyorladır diye odalarına gidip önce kapıyı tıklatıp seslendim ses gelmeyince bende kapıyı açıp içeriye girdim ama kimse yoktu sonra mutfaktadırlar diye odadan çıkıp mutfağa gittim ama orada da yoklardı masaya bakınca küçük bir kağıt olduğunu gördüm ve kağıdı alıp okumaya başladım.
"Yaprak bizim enişten ile erkenden işimiz çıktı o yüzden sana haber veremedik işimiz ne zaman biter bilmiyoruz ama en geç yarın sabah orada oluruz kendine dikkat etmeyi unutma çok ayakta da durma seni seviyoruz"
-Ablan-Bende notu bırakıp salona geçtim ve oturdum ablamlar olmadığı için rahattım çünkü Anılı görümek zorunda değildim bende evde kimse olmadığı için telefonu alıp Egemeni aradım ilk çalışta açmıştı.
"Alo Egemen"
"Efendim meleğim ne oldu sen genelde aramazsın"
"Neden aramayayım ki"
"Yani o anlamda demedim sen normalda bana yazarsın ya o yüzden dedim"
"Anladım neyse bugün ablam ile eniştemin erkenden işi çıkmışlar ve en geç yarın sabah dönebileceklerini söylemişler bende seni arayayım dedim belki birlikte vakit geçiririz ne dersin"
"Olur bana uyar"
"Bak ne geldi aklıma uzun zamandır çocuklar ile birlikte vakit geçirmedik onları da arayalım mı"
"Bence arama birlikte vakit geçirelim"
"Ya ama zaten biz hergün birlikte vakit geçirmiyor muyuz biraz da arkadaşlarımız ile vakit geçirelim olmaz mı"
"Hayır olmaz"
"Ya lütfen hadi kırma beni"
"Off tamam ama sırf senin için"
"Ya çok teşekkür ederim ha Egemen bana çocukların numarasını versene bende yok"
"Neden ki"
"Ya sen ver sonuçta senin arkadaşların benim de arkadaşlarım sayılır değil mi"
"Peki tamam"
"Tamam o zaman sen bana numaralarını ver ben onları arayıp söylerim"
"Tamam"
"Hoşçakal seni seviyorum"
"Bende seni çok seviyorum meleğimm"
"Ege'mm"
Diyip kapattım yaklaşık 1 dakika sonra ise Egemenden mesaj gelmişti bende acaba hangisini arasam diye düşündüm ve emreyi aramaya karar verdim. İkinci çalışta telefonu açtı.
"Alo kimsiniz"
"Benim Yaprak"
"Ha yenge sen miydin numaran bende olmadığı için tanıyamadım"
"Olsun önemli değil bende az önce Egemenden aldım numaranızı bugün ablamlar evde yok bende birlikte vakit geçiririz diye düşündüm ne dersiniz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LİSE GENÇLİĞİ
Literatura KobiecaKapak tasarımı @zeynepkuter77 aittir. Yaprak, 17 yaşında ilk kez gördüğü ablasının yanına İstanbul'a taşınır. İlk kez gittiği okulda yaşadığı zorluklar karşısında tanımadığı bir kişi ona yardım etmeye başlar.