"Unutacağını düşünüyordum ?"
"Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam"
Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti.
Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden...
O zaman bu bölüm bol yorumolur inşallah diyelim :)
Oyları unutmayalım lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•NAMLUNUN UCUNDA•
•••••••
VALERİA GWEN
Karanlığın belki de en ücra köşesinden izliyordum bu olanları, sesim çıkmak istese de kalbimi kaplamış olan öfke ve kin onu alaşağı ediyordu.
Biliyordum o karanlık belki de ileride bir dipsiz kuyudan bile daha beter olacaktı. Gece ve gündüz artık bende ki anlamını yitirecek ay ise bana sırtını dönecekti.
Ama içim de öfke dinmeyecekti , giderek biraz daha canımı yakacak belki de kalbime art arda kurşun atacaktı.
Bu saatten sonra vazgeçemezdim, aksine artık daha da ileriyle belki de onun nefesini kesmeye kadar gidecekti.
İki gün önce ki başarısız olduğum plan Alsancak'ı oldukça sinirlendirmişti. Benim yüzümden tekne de ki nükleer silahı alamadan geri çekilmek zorunda kalmışlardı.
Haklılardı , kusursuz giden planın tam kalbine kendi ellerimle bıçağı saplamış ve hepsini alaşağı etmiştim.
Şuan ise sessiz bir fırtına için kollarımı sıvamış o büyük ağacın kökleri çatırdayana kadar durmamak için elimden geleni yapacaktım.
"Hanımefendi?"Bana seslenen kadınla siyah güneş gözlüğümün altından ona baktığım zaman elinde ki dosyaları krem rengi masanın üzerine bıraktı.
"Size nasıl yardımcı olabilirim?"Sorusuyla gerilen bedenimi göz ardı ederek elimi masaya yasladım.
"Bir ağrı kesici alabilir miyim?"
Başını sallayarak arkasın da ki ilaçla dolu olan raflara yaklaşırken baş ağrım bu aralar daha da artmıştı.
Eczacı kız elinde ki küçük ilaç paketini bana doğru uzatırken parasını ödeyerek fazla oyalanmadan oradan çıktım.
Esen rüzgarla titreyerek ellerimi paltomun cebine koyduğum da çarpan şimşekle adımlarımı kaldırım da biraz daha hızlandırdım.
Aralık ayının ilk haftalarındaydık ve kış bu sene oldukça şiddetle geçecek gibiydi. Muhtemelen 2 haftaya kalmaz istanbul'a ilk kar taneleri düşerdi.
Yavaşça çiseleyen yağmurla kendimi zar zor arabaya attığım da kapıyı kapatarak ellerimi birbirine sürttüm.
Hava çok soğuktu, kar yağmasa bile onun ayazı kendini oldukça fazla belli ediyor gibiydi.
