"Unutacağını düşünüyordum ?"
"Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam"
Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti.
Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•EFEHAN KARADAĞ GERİ DÖNDÜ•
•••••••••
VALERİA GWEN
Masallar her zaman küçük çocukların pembe dünyasına eşlik eden yalan dolu hikayelerden ibaretti.
Prens ve prenses cadının gazabına uğrar ama sonunda yinede mutlu olurlardı.
Hep aynı hikayeler aynı olaylar ve aynı sonlar vardı. Belki de çocukluğumu kandıran her gece binbir hayal kurmama neden olan o masallar bana bu yaşadıklarımı da anlatırmıydı.
Hani mutlu sonlar ? Hani kavuşmalar? Bunlar yalan biliyorum..ama yine de bu yalana deli gibi inanmak isteyen kalbim neden bu kadar acı çekiyordu?
Çok darbe aldım, ailem olmadı, hep güvendiklerim sırtıma koca bir hançer sapladı.
O hançerle günden güne yaşamak artık kemiklerimi acıtıyor ve her dakika bana varlığını hissettiriyordu.
Yorgundum..
Ama bu fiziken değildi , sadece kalbimde ki acıya daha fazla dayanamayan ruhum göz yaşları içinde benden bir yardım bekliyordu.
Yardım..Bu kelime bile dudaklarım da alaylı bir tebessüme ev sahipliği yaparken tekrar aynı kelimeyi fısıldayarak kafamı sertçe koltuğun başlığına dayadım.
Kimse bana yardım etmemişti, diz çöktüğüm de , geceler boyu sessizce akıttğım göz yaşlarımla acıdan inim inim ağlarken, hiç kimse bana elini dâhi uzatmamıştı.
Hiç kimse saçlarımı okşayıp geçecek demedi. Unutacaksın demedi , hayat belki de bencillikle kutsanmış ruhlara ceza verecek kadar acımasızdı.
Peki ben?ben bencil bir insanmıydım?. Hayır..Ben sadece çok şey kaybettim. Yaşadığım onca acı şeytanın elinde tuttuğu hançeri art arda saplayarak ruhumu biraz daha kana buluyordu.
Gözlerimi giderek biraz daha kıstığım da gece boyu uyumadan yorgun düşen bedenim giderek uykuya yenik düşmek istiyor gibiydi.
Sessizce Oflayarak bedenimi biraz daha dik tutmaya devam ettiğim de önümde duran ipad'den teker teker fotoğraflara bakıyordum.
