"Unutacağını düşünüyordum ?"
"Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam"
Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti.
Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden...
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum gençlik! Ara satırlar da kendinizi belli edin lütfen (:
İyi okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•TOZLU RAFLAR•
•••••••••
VALERİA GWEN
Sonsuzluğun içinde yeni başlangıçların yerini almak belki de ruhumu kuyunun en dibine hapsetmekte ki sebeplerimden biriydi.
Başlangıç istemiyordum, sadece kaderimi bitirecek bir son belki de geçmişimi onunla yakıp küle çevirmek için bir ateş istiyordum.
Hiç kimse canının yanmasını istemezdi. Göz göre göre kim bedenini yanan bir ateşe bile isteye atardı ki?
Ama vardı, bile isteye canını yakan belki de ölümün o şehvetine kapılıp ruhunda ki yaralardan kurtulmak isteyenler vardı.
Ben ise belki de aralarında ki amaç için kendi elleriyle mezarını kazan bir delilden farksız değildim.
Artık Ruhum acı çekmek istemiyordu. Bedenimde ki yaralar geçse de için de olan acı günden güne olmayan kalbime bile darbe vuruyordu.
Sonsuzluk..kulağı ne kadar da tuhaf geliyordu. Evrende belki milyonlarca yıldız vardı. Sen de araların da olmak yerine buraya , yaşamaya, acı çekmeye gelmiştin.
Gökyüzü..Artık bende ki eski ihtişamını kaybetmişti. Koyu yeşillerim ne zaman ona değse içimde sadece küçük bir burkulma olurdu.
Ay.
Üzerime yansıttığı ışıktan vazgeçmek istemese de ben onu çoktan bırakmış geriye doğru bir adım atarak bedenimi karanlıkla tattırmıştım.
Bana onu hatırlatan herşeyden vazgeçmek istiyordum. Merhametten, aşktan, yalancı sözlerinden kısacası mâzim de onu yıkmak istiyordum.
Ama bu imkansız gibiydi. Mirali Karadağ , hala içim de bir yerlede kendini göstermeye meğilli bir kabuk tutan yaraydı.
Kanatmak istiyordu. Hınca hınç kalbini görmezden gelip keskin pençeleriyle kabukları atmak ve yaraların yeni oyuklar açmasını istiyordu.
Güç ve taht için her şeyinden vazgeçecek bir adamdı. Sevmek nedir bilmeyen, gözünü hırsla boyayan, kalbi katran renklerle dolan pençeleri kanlı bir Kurttu.
Vazgeçmeyecekti, geçemezdi. O da biliyordu. Kendini bir adım geriye çektiği an düşmanlarının silah namluları ona dönerdi.
Bu düşmanlarından en yakını ise hiç şüphesiz kuzeni Efehan Karadağ olacaktı. Hükümdar tahtının ikinci varisi , Mirali'nin saltanatını tehdit eden adam.
