Unknown Basement

13

THIRD PERSON

As expected from the baby brief warriors ang defensive niyo naman--- ilang milya lang mula sa bangkay nila Minghao at Mingyu ang katawan ni Seokmin.

Nakahimlay sa isang madilim at tahimik na damuha ang katawan ni Seokmin. Dala dala na rin ni Amalia ang katawan ng dalawa.

Sa loob ng isang araw ay napatay niya ang tatlo. Hindi man sabay pero bawat oras ay pinatay niya ito.

Inuto.

Pinagsamantalahan.

Tinulak.

Pinugutan.

Binaril.

Lahat ng iyon ay ginawa niya sa tatlong binata na walang ka-malay malay at walang ka-laban laban. Hindi manlang niya inisip ang consequences sa buhay niya.

Malay mong bumalik nga sa kanya yung ginawa niya sa mga binatang pinatay niya. Baka patayin niya rin ang sarili niya?

"Ten over Thirteen" she chuckled. "Tatlo nalang ang kulang" tumawa siya ng napakalakas.

Naglakad na siya pauwi sa bahay niya. Wala siyang iniwan na kahit anong bakas mula sa damuhan at bundok na pinuntahan niya. Lahat ng iyon ay nilinis niya.

Ligtas siyang naka uwi sa bahay niya at hinagis ang katawan ng tatlong binata. Sa layo ng pinuntahan niya ay nagawa niyang mabitbit 'yon pauwi!?

Umakyat na siya paakyat sa langit--- este sa kwarto niya, hindi siya required sa langit kaya that's a no no no.

Tinaas niya ang kutson niya na dahilan para bumaba muli siya patungo sa basement ng bahay niya.

Ito lang ang tanging kwarto sa bahay niya na siya lang ang tanging nakakaalam. Kahit si Soonyoung ay hindi niya ito alam, nalaman niya lang n'ong mapapatay na siya.

Hinagis niya ang tatlong sako sa sahig at umupo sa lamesa niya. Tiningnan niya lang ito na magkalat sa sahig kahit ang dugo na lumalabas dito.

She smiled as she saw their bloods on the floor. She immediately stood up and wiped it.

Kinuha niya ang isang malaking box doon sa gilid ng basement niya. Malawak ang ngiti niya ng buksan ito.

Naglalaman ito ng ulo ng pitong lalaki. Hindi pa kasama yung kila Minghao, Mingyu at Seokmin kasi nasa sako pa, ok?

Walang malay.

Malamig ang balat.

Naninigas na buhok.

Puno ng dugo.

Bahid ng sugat.

Naaagnas na mukha. Sayang gwapo pa naman.

Agad niyang kinuha ang sako at kinuha ang ulo ng tatlo. Nilagay niya ito at pinagmamasdan ang mga ulo nila.

Bakas sa mukha niya ang saya. Ngiti at kasabikan ang maipipinta sa mukha niya.

Sa loob ng misteryoso at masangsang na basement ay dito lamang siya sumasaya.

Siya ba ang sumasaya o si Eowyn?

Lumagpas na sa linya ang ginagawa ni Eowyn sa mga binata. Hindi pa naman niya ito nakikilala ng husto pero bakit ganito ang ginagawa niya?

Ano ba ang dahilan para patayin niya ang mga ito.

Inosente at walang kalaban laban na lalaki ay napatay niya ng walang kahirap hirap. Kahit ang kaibigan niyang si Hoshi ay pinatay niya.

Wala siyang puso!

Dapat lang siyang makulong at pahatawan ng kamatayan!

Samantalang ang maknae line ay nag aalala na sa kanilang hyung. Lumabas ito para pumunta sa police station pero malapit ng pumatak ang alas-dose at hindi pa ito nakakauwi.

"Hyung baka hindi na rin makauwi si Seokmin hyung" nag aalalang sabi ni Dino.

"Makakauwi rin 'yon, matulog kana at may enrollment na bukas" sambit ni Seungkwan at tinapik tapik ang balikat ni Dino.

"Kayo? Hindi ba din kayo matutulog?" tanong niya.

"We will also go to sleep when Seokmin Hyung gets home" singit ni Vernon.

"Matulog kana don 'wag na makulit" pananakot ni Seungkwan kay Dino.

Nang makapasok na sa kwarto si Dino ay ang dalawa na ang natira sa sala. Malalim ang iniisip nila dahil sa nangyayari sa buhay nila.

Wala na talaga silang plano para iligtas ang hyungs pati na rin ang sarili nila. Kahit sino man dito sa village at wala silang pinanghihinalaan maliban kay Seungkwan.

Si Seungkwan lang ang nakapansin ng kilos ni Eowyn n'ong pumunta siya sa bahay nila para maki inom. Doing weird things, random things that makes him feel weird at yung pagiging sipsip niya sa tropa niya.

One step forward ay unti nalang malapit ng ipakulong ni Seungkwan si Eowyn. May bumabagabag lang sa isip niya kaya't hindi niya ito magawa gawa.

Natatakot rin siyang lumapit sa dalaga ng makita niya ang dark aura nito.

"Vernon sa tingin mo si Amalia talaga 'yon?" tanong ni Seungkwan.

"I don't know" nagkibit balikat nalang siya at umakyat papunta sa kwarto niya.

Iniwan niyang mag isa si Seungkwan sa sala. Tanging si Seungkwan nalang ang natatanging nag aantay sa wala.

He doesn't have a clue that Seokmin is dead even Minghao and Mingyu. They don't know that they are already showered in their own blood.

Bloood.

Sweat.

Tears.

Shout.

Terrified.

Cry.

Nakakatakot ang pinagdadaanan ng grupo nila.

Kahit silang tatlo ay hindi nila alam na sila na ang susunod. Hanggang sila ay maubos na.