|°|I'm in Love Again|°|

Ek Bölüm

Yaklaşık yarım asırlık timeskip

"Ah... O mu? Sana o kaldı demek. Peki gel bakalım." diyerek yanındaki çocuğu bir üst katta koridorun sonundaki odaya götürdü kibar hasta bakıcı.

"Nasıl biri? Bir şeyler bilirsem belki daha iyi olur." diye sordu sarı saçlı çocuk kibarca. Ağır ağır merdivenlerden çıkıyorlardı.

"O... Bütün gün ağlayarak camdan dışarı bakar. Gözünden yaş hiç eksik olmaz." dedi kadın kapının önüne geldiklerinde. Sanki içeriyi görebilecekmiş gibi odaya baktı kapıyı açmadan önce.

"Buraya geldiğinden beri kimseyle konuşmadı. Seninle de konuşmazsa şaşırma."

"Peki."

Hasta bakıcı, cevap gelmeyeceğini bile bile kapıyı tıklattı. Sonra da kapıyı yavaşça açıp içeri baktı.

"Tsukishima san, bir öğrenci sizinle vakit geçirmek için gelmiş. Belki onunla birkaç şey konuşmak istersiniz." dedi gülümseyerek içeri geçerken.

Ardından da çocuk içeri girdi. Bakıcının biraz arkasında durdu. Merakla pencerenin kenarında oturan yaşlı kadına baktı. Dedikleri gibi kadının gözleri yaşlıydı ve çok üzgün bakıyordu ama dudakları gülümsüyordu. Sanki çok acılıymış ama halinden de memnunmuş gibiydi.

"Merhaba hanımefendi. Adım Tsubaki. Sınıfça sizinle zaman geçirmek için ziyarete geldik. Nasılsınız?"

Kadın gülümsemesini biraz daha genişleterek baş parmağını gösterdi. Sonra yatağın kenarındaki masanın ordaki sandalyeyi göstererek yanına oturmasını söyledi. Hasta bakıcısı ise gülümsüyordu. Bu çocuğun yaşlı kadına iyi gelmesini umuyordu. Genç oğlan sandalyeyi çekip otururken bakıcı ikisini yalnız bıraktı.

"Pek konuşmadığınızı duydum. Sanırım konuşmak için açılmanızı bekleyeceğiz, öyle mi?"

Yaşlı kadın gülümseyerek ellerini hareket ettirmeye başladı. Şöyle diyordu: 'Konuşmak için kelimelere ihtiyacım yok.'

Oğlan gülümsedi. Neyse ki işaret dilini okulda öğrenmişti. O da ellerini oynatmaya başladı.

'Anlatacak bir şeyiniz yok mu?'

Kadın kafasını sağa sola salladı ve camdan dışarı bakmaya devam etti. Oğlan da merak edip onun baktığı yere baktı. Dışarıda ilginç bir şey görünmüyordu ama o, belli bir noktaya bakmaya devam ediyordu.

Oğlan onu anlamaya çalışmaktan vazgeçip tekrar yerine oturdu. Çantasından orta boyutta bir tablet çıkardı.

"Konuşmak istemiyorsanız, size bir şeyler okuyabilirim." dedi tabletini açarken.

'Çok isterim.'

"Pekala." diyerek bakışlarını yaşlı kadından çekip tabletine çevirdi tekrar.

~~~~~~~~~

"Sonuçta hangi aşk mutlu sonla bitiyor ki?"

Çocuk okumayı bitirip yaşlı kadına baktı. Hala camdan dışarı bakıyordu. Bir türlü kurumayan gözyaşlarına sürekli yenisi geliyordu. Gözleri özlem dolu, hala aynı noktaya bakıyordu. Dudakları hala güzel bir şeyler hatırlıyormuş gibi gülümsüyordu.

"Beğendiniz mi?" dedi tableti kapatırken.

"Ben... Onu çok özledim." diye mırıldandı kadın dışarı bakmaya devam ederken.