Bugün okul tekrar açılıyordu. Fakat ben Osaka'ya taşındığımız için doğal olarak ordaki okula devam edecektim. Taşınacağımızı henüz diğerlerine söylememiştim ve şimdi bunu söylemek için annemler gelmeden sabah antrenmanlarına yetişmeye çalışıyordum.
Nefes nefese kapıya varıp içeri baktım. Hepsi kendi işindeydi. Aralarında yeni olanlar vardı. Kapının kenarını tutup içeri seslendim.
"Hey, naber millet?"
Beni görünce işlerini bıraktılar ve selam verdiler. Ennoshita san yanındaki yeni üyelerle yanıma gelip beni tanıştırdı.
"Tanıştırayım, takımımızın ortağı Kinjiro Mina."
"Ahaha, ortak biraz fazla olur. Ben sadece seyirciyim. Ve korkarım ki artık seyirciniz de olamayacağım."
Ciddi bir konuşmaya başladığımda diğerleri daha da yaklaştı ve beni dinlemeye başladı.
"O da ne demek Micchan?"
"Ben... Osaka'ya taşınıyorum."
"Ne, o kadar uzağa mı?!" dedi Noya senpai ve Tanaka senpai yaklaşırken.
"Bir yere mi gidiyorsun, doğru mu duydum Micchan?" derken endişeyle yanımıza geldi Shi chan da.
Şimdi bizi uzaktan dinleyen tek kişi Tsukki'ydi. Dinlediğini anlamıştım ama neden yanımıza gelmiyordu?
Üzüleceğini bilerek Shi chan' a döndüm. Beklediğim gibi hem şaşkın hem de üzgün görünüyordu.
"Evet Shi chan, gidiyorum. Çok özür dilerim. Sürekli araşalım olur mu?"
"Bir dakika... Bir dakika lütfen. Ne demek gidiyorum? Ne zaman gidiyorsun?"
"Birazdan annemler beni almaya gelecek ve gideceğiz."
"Ama... Ama ben seni çok özleyeceğim. Hem... Bu çok ani oldu." dedi ağlamaklı bir sesle.
Kollarımı açıp ona sarıldım. Beni de ağlatacaktı.
"Hemen her gün telefonda görüşeceğiz ve bir gün tekrar bir araya geleceğiz, tamam mı? Söz veriyorum. Bir gün geri geleceğim."
Burukça gülümseyerek kafamı omzuna koydum. O da burnunu çekiyordu.
"Söz mü?" dedi ayrılırken.
"Söz." dedim gülümseyerek.
Diğerlerine de tek tek sarıldım. Hepsi üzülmüş görünüyordu. Beni özleyeceklerini bilmek mutlu etmişti. Ben de onları özleyecektim.
"Bunca zaman sana sıkıntı çıkardıysak özür dileriz Micchan." dedi Noya senpai ve Tanaka senpai.
"Olur mu öyle şey! Sizi izlemek çok güzeldi. Birbirinizle atışmalarınızı görmek huzur vericiydi. Takımınızın bir parçası olmasam bile maçlarınızda beraber savaşmak ve kazandığınızı görmek beni hep çok gururlandırdı. Her şey olması gerektiği gibiydi." dedim gülümsemeye devam ederek. Bir araya getirdiğim ellerimi ayırdım ve yumruklarımı sıktım.
"Şimdi izninizle yalnız konuşmak istediğim biri var."
Aralarını açarak ileride suyunu içen Tsukki'ye doğru ilerledim. Göz ucuyla bana bakıyordu ama ona yaklaşınca gözlerini kaçırdı.
"Tsukki biraz dışarıda konuşalım mı?"
"Ne hakkında?"
"Osaka'ya taşınmam hakkında."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
|°|I'm in Love Again|°|
Fanfiction{Tamamlandı}... Tsukishima × oc "O kadar güzeldi ki baktıkça bakasım geliyordu, gözümü bile kırpmadan onu izlemek istiyordum." °°° "Daha önce de böyle güzel miydi bu kız? Böyle şairane miydi?" ... Tsukki'li bir şeyler işte, fazla bir şey beklemeyin...
