Polaroid ×HYUNLIX× ✓

7

¬7¬

"Hyunjin kafayı mı yedin?"

Kucağımda mızırdanan Felix'e bakmadan hızla arabaya ilerledim.

"Ne yapmamı bekliyordun Felix? Koşamıyorsun ve o şey her an gelebilir. Ne yapalım oturup bekleyelim mi gelmesini?"

Ön koltuğun kapısını açıp Felix'i oraya bıraktım ve ben de sürücü kısmına geçtim.

"Hastanaye kadar sık dişini. Hemen götüreceğim seni. Acıyor mu?"

Son gaz gitmeye çalışsam da etraftaki arabalar buna izin vermiyordu.

"Sakin ol biraz. Ben iyiyim. Sadece şu şey neden beni kovalıyor ki? Resimde yokum"

Yan taraftaki fotoğrafı alıp ona uzattım.

"Hayır varsın. Cama bak, yansıman orada"

Önümdeki trafik yüzünden durmak zorunda kalmıştım.

Bacağına baktığımda kanlar akıyordu.

"Şey ben özür dilerim hep buraya damladı"

Kafasına bir tane çarptım.

"Delirdin mi be adam? İyice şerefsiz yaptın sen de beni. Saçmalama da şunu al"

Arka taraftaki spor çantamdan tişört çıkarıp Felix'in eline uzattım.

"Spor yaptıktan sonra giyeyim diye atmıştım çantama. Merak etme ama temiz"

Sorarcasına gözüme bakıyordu.

"Daha bir sene öncesine kadar benden nefret ediyordun. Ama şimdi sırf şu yara için tişörtünü bile veriyorsun. Söylesene neden?"

Önümdeki yol açılınca sürmeye başladım.

"Sana daha önce de söyledim. İlk defa kalabalık bir çevrem oldu ve onlara uymak zorunda kaldım"

"O zaman şimdi neden onlara uymuyorsun?"

Derin bir nefes alıp kafamı yanımdaki minik bedene çevirdim.

"Çünkü kalabalık bir gruptansa, sadece bir kişi yetermiş mutlu olmak için. Geç oldu ama anladım"

Ben konuşmayı bitirince, en sonunda tişörtü yarasına tutmaya başlamıştı.

"Teşekkür ederim. Yani orada beni taşıdığın ve tişörtün için"

Sadece gülümsemiştim. Sanırım en sonunda artık birileri beni gerçekten sevecekti. Sadece menfaat için değil. Sevmek için sevecekti.

15 dakika sonra

"Geldik. Bekle sen"

Oturduğum yerden kalkıp Felix'in kapısını açıp elimi uzatmıştım inebilmesi için.

"İstersen yine taşıyabilirim?"

"Hayır, hayır. Yürüyebilirim"

Elimden tutunarak arabadan inmişti. Ben de arabayı kilitleyip yanında yürümeye başladım.

"Biri bakabilir mi lütfen?"

Girişte bir hemşire aramak adına etrafa seslenmiştim ama anca 1-2 dakika içerisinde biri gelmişti.

"Lütfen şu tarafa doğru geçin"

Felix'i girişte boş bir odaya doğru yönlendirmişti. Ben de arkalarından geliyordum

Felixden

O iğrenç şey elimdeki dalın neredeyse yarısını bacağıma sokmuştu ve şuan dedeler gibi topallıyordum.