so what|| hyunho

tekmelenecek kıçlar ve bendeniz hwang hyunjin

tw: intihara meyilli düşünceler, anksiyete bok püsür biraz da cinsel content var

iyi okumalar aşklarımmmmmmmmMMMMMMMM bir de

HYUNJIN WELCOME HOME KUŞUM AĞLİCM.

bazı sabahlar neden hala yaşıyor olduğumu anlamak için diğer günlerden daha çok çaba harcamam gerekiyordu.

yemin ederim o kadar büyük sorunlarım yoktu, x kuşağında doğmuş bir aileyle büyümek dışında başıma trajik sayılacak hiçbir şey gelmemişti. sağlıklıydım bir şekilde devam edebilecek kadar param vardı ama içimdeki acı bir gün olsun bitmiyordu. kendimi bütün bunların yanında ne derece şımarık, küçük ve yetersiz hissettiğimi anlatmama imkan dahi yoktu. bütün bu hayatta huzuru bulma adına yaşanmış olasılıklar dizilimi beni en sonunda başarısız olmaya alıştırmıştı.

beni bu denli yıkan şey neydi bilmiyordum, bazı geceler uyuyamıyor ve sabaha kadar düşünüyordum. aklımdan geçen şeylerin belli bir düzeni yoktu, hepsi dev bir karmaşanın içine beni hapsediyordu yalnızca. artık nasıl baş etmem gerektiğini bilmiyordum. sanki ışıkları kapalı bir odada yalnız bırakılmıştım, gözlerim karanlığa adapte olamamıştı. pencerenin ardından gelen sesleri duyabiliyordum fakat karanlıkta ona yaklaşıp perdeyi aralamaya cesaret edemiyordum. büsbütün karanlıktaydım, hayatım beni resmen sikiyordu.

bu varoluşsal krizler benim için yeni sayılmazdı. lisedeyken de bazı geceler sürekli ağlardım. baş ettiğim şeylere alışmam gerekirdi. ancak nasıl yapabilirdim ki? hiçbir zaman bu derece şiddetli değillerdi. hayatımda yanlış giden bir şeyler vardı ama ne olduğunu bilemiyordum. sürekli kendime sorduğum bu soru cevap olarak beni gösteriyordu.

yanlış olan bendim, cevap her zaman açıktı ama kabullenmek istemiyordum. artık ruhsal acım fiziksel hale geçiyordu, son bulması için aklıma gelen en son sonuç korkudan titrememe yol açıyordu. bazen gerçekten etrafımda benim için üzülecek kimsenin olmamasını diliyordum, bencillik yapmaktan ve var olduğum esnada insanlara verdiğim rahatsızlıktan daha çoğunu yaşatmaktan çekiniyordum. sik gibi bir haldeydim ve çözümü bulmaktan çok uzaktım.

beni düşüncelerimden sıyıran şey alarmımın rahatsız edici sesiydi. bir zamanlar en sevdiğim şarkı olan bu ses şimdi panik ataklarımın eşlikçisiydi. tüylerim diken dikenken kalkıp duşa yürüdüm. bugün çıkışta provam vardı, kendime gelmeliydim. sürekli yaydığım negatif enerji kulüpten edindiğim arkadaşlarımı da benden ayırabilirdi. üstelik onlarla yeni yeni buzlarımı kırıyordum. yanaklarımı kuruladıktan sonra kendimi koridordaki ortak duşlardan birine attım.

su üzerimden akıp giderken bu dünyada sevilen bir erkek olmak için ne kadar eksik olduğumu fark ediyordum. boyum uzundu vücudum yapılı sayılırdı ama kişiliğim beni kabul görebilecek biri olmaktan çok uzağa taşıyordu. bir kere çok naiftim, insan hakları konusunda ortalama bir erkekten daha savunmacıydım ve beyinsiz bir homoseksüeldim. hatta homoseksüel olmam başlı başına insanların ölmemi istemesi için bir sebep değilmiş gibi partnerimin beni sikmesinden hoşlanıyordum. bu daha affedilemez bir suçtu, resmen cennetin yasaklı elmasıydı. bunu berbat bir ego savaşı olmaktan dışarıda tutuyordum ancak düşündüğüm şeyler için dahi hissettiğim ayıplar gözler beni utançtan boğuyordu. lisedeyken bütün bunlar benimle saklı bilgilerken geçen birkaç ayla aniden özgürlüğüme kavuşmuş olmam her şeyi benim için daha berbat hale getirmişti.

kilitli kapılarımın ardından tadına baktığım başıboşluk beni yeni biri yapmaya başlamıştı. cesur olmak istiyordum ama dev bir kimlik bunalımının içindeydim. bütün o ıslak rüyalarım gerçekleşebilirdi fakat partnerimi korkularım yüzünden yanımdan uzaklaştırıyordum ve istesem de o şey gerçekleşemiyordu. bu zamana kadar kendimi o kadar çok bastırmıştım ki kendimi hazırlayıp yanına gitsem bile o aptal siki içime girmeden ağlamaya başlıyordum. sırf bu yüzden hissettiğim yetersizlik boğazımda yeni düğümler oluşturuyordu. aramız çok iyi sayılmazdı ama o anlarda beni kucağına alıp saçlarımı okşamıştı, hazır olana kadar bekleyebileceğini söylemişti.