Doctor Hwang

-31-

Bir hafta sonra

" Ria! Tanrı aşkına çık artık şu yataktan! Pandaların insan temsilcisi misin nesin! On beş dakikadır sana sesleniyoruz aşağıdan ve hâlâ yatakta yuvarlanmakla meşgulsün!"

Üstümdeki yorganı çekiştirerek söylenen Joseph'i takmadan yuvarlanmaya devam ediyordum fakat Joseph artık dayanamamış olmalı ki yuvarlanmaktan dolandığım yorganı sertçe çektiğinde yerle buluşmam kaçınılmaz olmuştu.

" Seni beyinsiz kas yığını! Niye kontrolsüz kuvvet uyguluyorsun?!"

Üstüne düştüğüm popom acırken sızlanarak ovuşturdum ve yatağa çıkmaya üşenip düştüğüm yere yattım.

" Yeter! Anlaşıldı sen müdahale etmeden kalkmayacaksın!"

Kapattığım gözlerimi açmadan yumuşak halıya daha çok yayılıp Joseph'e aynen aynen anlamında elimi salladım. O ise beni bileğimden tutup hızlıca kaldırmış ve omzuna bir un çuvalıymışım gibi atmıştı.

" King Kong falan mı izledin sen bu yakınlarda? Ne bu kontrolsüz güç uygulamaları ve insanları oyuncak gibi kaldırmalar?"

" Aynen gerizekalı. King Kong'a özendim. Bu yüzden şimdi bulduğum en yüksek yer olan terasa çıkıp seni ordan aşağı atacağım."

" Olur. Hadi gidelim. "

Sabır dilenerek odadan çıktığında oflayıp görüş açımdaki poposuna baktım. Merdiven kenarında kuyruğunu sallayarak bize bakan Alex'e sırıtıp Joseph'in poposunu gösterdim ve " Yakala oğlum! " diye fısıldadım.

Alex fırlayıp merdivenlerden yeni inmiş olan bize yetişti ve kendimi biraz yukarı çekmem sonucu Joseph'in poposuna yapıştı.

" Siktir!"

Joseph bağırarak beni hızlıca yere bıraktı ve Alex'in peşinden koşmaya başladı. Onun omzundan kurtulduğum için gururla sırıtıp tam merdivenlere yönelmiştim ki annemin sesiyle olduğum yerde kaldım.

" Valeria sonunda geldin. Hadi kahvaltıya başlayalım artık. Seni bekliyorduk."

İştahım yoktu. Şu son bir haftadır bayılıp kalmamak için yediğim üç beş lokma yemeği saymazsak doğru düzgün birşey yememiştim. Ama bugün anneme yakalandığıma göre el mecbur yiyecektim birşeyler.

" Geliyorum anne. "

Annemin peşi sıra mutfağa girdiğimde gerçektende herkesin beni beklediğini ve önlerindeki hiç bir şeye dokunmadıklarını anlamıştım. Kendimi kötü hissetmiştim.

Herkese kısıkça günaydın deyip Ruth'un karşısına oturdum. Bana hafifçe gülümseyip herkes gibi kahvaltısına başladı. Solgun görünüyordu. Bir haftadır onunla doğru düzgün konuşamamıştık. Chan'le neler oldu bilmiyordum. Kahvaltı sonrası bunu sormayı aklıma not ettim ve birşeyler yemeye başladım.

Joseph de gelip oturduğunda bana kötü bakışlar atmış ve kahvaltısına başlamıştı.

~~~

" İtiraz yok hadi gezmeye gidiyoruz!"

Başımızda bağırınıp duran Joseph'e karşın Ruth ve ben boş bakışlarla ona bakıyorduk. Başımızı olumsuz anlamda sallayıp birbirimize sarıldık. Uyku pozisyonuna geçtiğimizde ise Joseph bizi ayırıp ortamıza oturarak ikimizide kolları altına almıştı.

" Bakın bücürler, Ria sen sevgilinden ayrıldın bu yüzden bu hallerini az buçuk anlayabiliyorum fakat senin neyin var Ruth? Seninle her konuşmaya çalıştığımda beni geçiştiriyorsun. Halbuki bana her şeyini anlatırsın sen."