Doctor Hwang

-10-

Doktor Hwang'ın sorusu üzerine hâlâ boş boş yüzüne baktığımı fark edip kendimi toparladım ve kafamı sallayıp kekelememeye çalışarak bir cevap verdim.

" Tabi Doktor Hwang, sizi dinliyorum."

En az benim kadar gergin olan Doktor Hwang derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

" Bana adımla seslenebilirsin Ria."

Açıkçası bunu beklemiyordum. Ona Doktor Hwang diye seslenmeye alışmıştım.

" Pekala nasıl istersen Hyunjin. "

" Diğer konuya gelelim. Geçen gün sinemada olanları unutma kararı verdiğimizi biliyorum fakat bundan Bang Chan'a bahsetmezsen sevinirim. Bugün Bang Chan ve seni sevgili sandığım andan beri kendimi gerçekten kötü hissediyorum. O benim en yakın arkadaşım ve eğer sevgili olsaydınız bu yaşanandan ötürü vicdan azabından ne yapardım bilmiyorum. Sevgili olmamanız beni çok rahatlattı. Yine de Bang Chan seni kardeşi gibi gördüğünden bundan haberi olmazsa sevinirim. "

Konuşmasını bitirip ciddi bir ifadeyle bakarken kendimi kötü hissetmiştim. Ben rahatlamış ifadesini başka bir anlama yorarken o sadece kendi vicdanının rahatlamasından ötürü öyle bir surat ifadesine bürünmüştü. Bu düşündüklerimin tek açıklaması Yoona'nın sürekli Hyunjin ve beni yakıştırması yüzünden bilinçaltıma yerleşmiş olmasıydı.

" Anlıyorum Hyunjin, sorun değil. Bende söylemeyi düşünmüyordum. Zaten sen hatırlatana kadar o olayı unutmuştum."

Yalan. Kesinlikle unutmamıştım. Hatta ve hatta rüyama dahi girmişti. Fakat beni yanlış anlamasını istemediğimden böyle söylemiştim.

Hyunjin'in suratı düşerken samimiyetten uzak bir gülümseme sundu.

" Anlaşmamıza sevindim Ria. "

Bende ona gülümsediğimde kapının çalmasıyla yerimden hızlıca kalktım. Sanırım ilk defa bir kapı çalışına bu kadar seviniyordum.

" Hoş geldin Chan!"

" Çekil çekil dondum!"

Bang Chan elinde poşetlerle koşarak mutfağa girdi. Bende ardından hemen kapıyı kapattım çünkü buz gibi soğuk esiyordu.

Üşüdüğümden kollarımı omzuma sürterek bende peşi sıra mutfağa girdim.

" Sen çık Chan, ben hallederim. İçeri geç ısın. "

" Çok iyi olur valla Ria."

Bang Chan koşarak mutfaktan çıkınca poşetleri boşalttım. Çerezleri üç kaba koyup üç tane de bardak çıkardım ve içerisine kolayı doldurdum. Hepsini tepsiye yerleştirip salona ilerledim.

Elimde ki tepsiyi ortadaki büyük sehpaya bırakıp tepsiyi boşalttım. Kendiminkileri alarak koltuğuma yayıldım.

Bu sırada Bang Chan telefonunu televizyona bağlamış ve bir film açmıştı. Kalkıp ışıkları kapattı ve tekrar yerine oturup filmi izlemeye başladı.

Herkes sessizce filme odaklanıp çerezlere gömüldü. Sessiz geçen 10 dakikanın ardından sessizliği çalan telefonum bozdu. Hızlıca kimin aradığına bakmadan aramayı yanıtladım.

" Efendim?"

" Ria! Aşk olsun sana valla!"

" Noldu Yoona?"

" O kıvırcık marulla film izliyorsun ve beni çağırmıyorsun! Neyse ki mükemmel kankan hemen geldi. Aç hadi kapıyı."

" Dur sen bunu nerden biliyor-"