Doctor Hwang

-19-

" Valeria dur! Niye koşuyorsun?"

" Sinirle buraya pijamalarımla gelmişim Hyunjin! Çok utanıyorum off!"

Arkamdan koşan Hyunjin beni belimden yakalayıp kendine çekti ve ona dönmemi sağladı.

" Yüzüme bak Ria."

Utançtan yanan yanaklarımla masumca ona baktığımda gülümseyerek yüzümü inceliyordu.

" Utanma benden güzelim. Pijamaların çok tatlı. "

" Ya! Pijamalarım hakkında konuşma, utanıyorum."

Kahkaha atıp yanağıma uzun bir öpücük bıraktı. Kollarımı boynuna sarıp başımı boynuna sakladım.

" Çok tatlısın. Ne yapıcam ben seninle?"

Kafamı boynundan kaldırıp şirince gülümsedim.

" Daha sıkı sarılabilirsin mesela? "

Gülüp belimdeki kollarını daha da sıklaştırdığında burnunu burnuma sürttü.

" Bu yapabileceğim en güzel şey."

İkimizde gülümseyerek birbirimize bakarken aklıma gelen şeyle gülümsemem yüzümde dondu.

" Eyvah! Ben Chan ve Ruth'u yalnız bıraktım! Birbirlerine girmiştir onlar meraktan. Zaten sürekli kavga ediyorlar."

" Merak etme birşey olmaz. Hadi eve gidelim. "

Hyunjin kollarını belimden çözdüğünde birbirimizden uzaklaşıp arabama ilerledik. Bir anda ellerimizi kenetlemesiyle şaşırsamda gülümsemekten başka birşey yapmadım ve elini daha sıkı tuttum.

Arabanın önüne geldiğimizde elini bırakmadan ona döndüm.

" Senin araban ne olacak?"

" Bir şey olmaz. Yarın hastaneye geç gidicem. Alırım burdan."

Kafamı onaylarca salladığımda boştaki elini montumun cebine sokup anahtarımı aldı. Elimi tutan eliyle beni kendine çekip alnımı öptü.

" Hadi geç otur. Ben kullanırım. Üşüdün iyice. "

Gülümseyip ondan ayrıldım ve arabaya bindim. Hyunjin de bindikten sonra arabayı çalıştırdı. Bizim eve doğru giderken onu izliyordum. Hâlâ olanlara inanamıyordum.

" Bakışlarınla dikkatimi dağıtmayı seviyorsun sanırım? "

" Sadece seni izlemeyi seviyorum. Yer ve zaman önemli değil."

Hyunjin bana bakıp gülümserken elimi çenesine koyup başını hafifçe önüne ittirdim.

" Yola bakmalısın doktor. Kaza yapmak istemeyiz."

" Hem dikkatimi dağıt hem kaza yapmak istemeyiz de. "

Ona gülüp telefonumu açtım. Anında cevapsız aramalar ve mesajlar düşerken ekranıma telefonum kısa süreliğine dondu. Tam 74 arama ve 59 mesaj vardı.

" Eve gitmesek mi Hyunjin? "

" Neden ki? "

Telefonumu ona gösterip konuştum.

" Sanırım Chan ve Ruth beni öldürecek."

~~~

" Seni geberticem gel buraya!"

" Yaa Ruth! Lütfen sal beni!"

" Gerizekalı! Ne kadar endişelendik haberin var mı senin?!"

Koşmayı bırakıp kollarımı açıp ona döndüm ve sıkıca sarıldım.

" Özür dilerim. Çok sinirliydim. "