La Cota [WATTYS 2021 WINNER]

Chapter 24

CHAPTER 24

Rebellion

* * * * *

Care Billones

Mabuti na lang at wala akong klase ngayong araw kaya napagdesisyunan kong bisitahin ang mansyon. Nakapagpaalam na ako kay Jen kanina na aalis muna ako. May mga mga homework din siyang dapat tapusin kaya hindi ko na siya ginambala at kinulit pa para samahan ako.

Pagbaba ko ng taxi, dali-dali akong naglakad papunta sa napakatangkad na gate ng mansyon. Rehas-rehas ito kaya tanaw ko na ang malawak na hardin sa harap ng puting mansyon. May letrang 'B' pa na nakaukit sa tuktok ng gate na ito at guard house sa tabi.

"Ma'am, bakit wala ho kayong sakay?" tanong ng guard na may malaking tiyan at tila puputok na anumang oras ang mga butones ng puti nitong uniporme.

"I don't need a ride, Kuya. Papasukin n'yo na lang po ako," tamad kong sabi kahit na nag-taxi naman ako kanina.

Wala nang sinabi pa ang guwardiya at binuksan na lamang ang gate. Binagtas at tinakbo ko ang malawak na hardin na matatagpuan sa harap ng mansyong ito at nalagpasan ko na rin ang fountain na may estatwa ni Papa. Napaismid na lamang ako dahil matikas pa ang pagkakaukit niyon.

Nang makarating na ako sa pinto ng mansyon, buong lakas kong tinulak ang tila binarnisang pintong kulay tsokolate. Naamoy ko pa ang matapang samyo ng barnis kaya bahagyang nalukot ang aking mukha. Binagtas ko ang pasilyo at natagpuan si Yaya Buning sa may sala, naglilinis.

Gumaan na lang ang bigla ang aking pakiramdam nang tumingin si Yaya sa akin na may ngiti sa kaniyang labi. Tila may kakaiba akong nadama at uminit ang aking pisngi. Bumagsak ang aking balikat at malamlam siyang pinagmasdan. Ang aking luha mula sa aking mata'y nagsimula nang umagos paibaba.

Humikbi ako at lumapit kay Yaya. Ikinulong ko siya sa aking braso habang nakapatong ang aking baba sa kaniyang balikat.

"Ma'am, kumusta na? Bakit ka malungkot?"

Hikbi lang ang tangi kong naisagot at nagsimula na rin akong suminghot.

"Ma'am." Dumapo ang mainit na palad ni Yaya sa aking likuran at sinimulan niya iyong haplusin. Mas lalong nag-unahan ang paglabas ng aking luha at ang pagtaas-baba ng aking balikat ay hindi ko na rin mapigilan.

"Yaya, bakit gano'n? Bakit ganito na ang nangyayari sa La cota?" pananangis kong sabi. "Hindi ito ang future na gusto kong makita o maranasan. Yaya, bakit?"

Bumuntonghininga si Yaya. Ang kaniyang daliri ay naging suklay sa aking buhok at ipinapadulas niya lamang iyon nang marahan.

"Ma'am, nasa sa inyo kung paano maiiba ang kinabukasan ng La Cota."

Kumalas si Yaya sa aming yakapan at malungkot akong tinitigan. Ang kaniyang mata ay sinserong tumitig sa akin na tila nanunubig. Pinunasan niya naman gamit ang kaniyang hinlalaki ang aking mga luha sa aking pisngi saka dalisay niyang pinisil-pisil ang aking braso.