chocolate scent |taekook

|23| "Oğlunuzun tasmasını takın,"

merhabalar merhabalarrr

(medyayi dinleyin olur mu🥺 asiri bagimlilik yaptı sarki size de yapsin😛)

ozledim sizi🥺

oncelikle, bir seyler soylemeden once ufak bir reklam yapmak istiyorum. yeni bir texting yayimladim, hesabimda var.

ismine bakmayin, tamamen mizah, hem yazarken hem okurken eglendigim ve fazlasiyla heyecanlandigim bir texting. ilk bolumunu yayimladim yalnizca, daha da yazmadim.

hemen baslamayacagim yani.

ayrica baska bir konuya daha deginmek istiyorum. lutfen, lutfen diyorum, yazarlari bolum atmasi icin zorlamayin. bu sadece ben degil, baska bir yazar icin de olabilir. ona psikolojik baski, ya da kitabindan sogutacak bir hareket sergilemeyin. daha az once gordum, sevdigim ve neredeyse butun kitaplarini okudugum bir yazarin panosunda, resmen bolum atmasi icin saygisizlik yapmis, yazara karakterini bilmeden laf etmis. yapmayin arkadaslar, bu toxic kitle yuzunden milyonlara ulasmis nice muhtesem kitap siliniyor. yapmayin. okuduysaniz tesekkur ederim.

keyifli okumalar, sizi seviyorum♥️

-

Biliyordum ki, her şeyin bir sınırı vardı. Hiçbir şey sınırsız değildi. Bunu, aylar öncesinde tatmıştım. Yaşam sınırlıydı, güç, yaş, belki bir yiyeceğin bile ömrü vardı. Onu dolaba koymadığımız ve dışarıda beklettiğimiz zaman, bozuluyor ya da küfleniyordu.

Mutluluk ve özgürlük de öyleydi.

Mutluluk, bir süre mutlu olduktan sonra mutlaka araya bir şey sokuyordu. Sınırsız değildi. Hayatınızın her saniyesi, kimle yaşıyorsanız yaşayın, ya da başka herhangi bir eylem, sizi mutlu eden her şeye rağmen son buluyordu. Özgürlük de öyleydi. İkisi birbirine bağlıdır neredeyse, özgürseniz mutlu olursunuz, mutluysanız özgür hissedersiniz.

Herkes mutlu olmak isterdi, fakat kimi aç gözlülüğünden, kimi bencilliğinden kaybederdi bu şansı.

Ben neyden kaybediyordum?

Aç gözlü müydüm? Bencil miydim? Bencildim. Çok bencildim hemde. Kıskançtım. Fakat bu kıskançlığım ve bencilliğim, kimsenin emeği ya da parası için değildi. Yalnızca Taehyung içindi. Onu kıskanıyordum deli gibi. Onun için bencildim, sadece bana gülsün, sadece benim olsun diyordum. Bu yüzden olabilir miydi, benim mutlu olma şansımı kaçırmam?

Keskin bakışlarım babamın yattığı odanın kapısındayken, bacak bacak üstüne atmış, kollarımı kucağımda birleştirmiştim. Ameliyata almışlardı. Hem abim, hem annem biraz uzağımdaki koltuklarda endişeli bir şekilde oturuyorlardı. Annem bir ara fenalaşmıştı, sakinleştirici verip odaya kapatmışlardı ve 2 saat kadar uyuyup dinlemişti.

Geri yaslanmıştım, sırtım ve omuzlarım dikti, geldiğimden beri tek bir kez bile surat ifademi bozmamış, yorgunluk ya da bıkmışlık ifadesi göstermemiştim. İstediğim ifade buydu. Kimse ne hissettiğimi anlamamalıydı. Güçlü görünmeliydim. Biri bana bakınca duygusuz, ve ne hissettiği anlaşılmayan bir omega görmeliydi.

"Biraz uyumak ister misin?" Taehyung kolunu omzumdan geçirip kulağıma fısıldadığında, kafamı iki yana sallamıştım.

"Ameliyat bitene kadar uyumayacağım." Aynı ses tonuyla, fısıldayarak konuştuğumda kafasını sallamıştı. omzumdan sarkan eli saçlarımla oynarken uzun tutamları kulağımın arkasına sıkıştırdı. Saçlarımla oynamayı sevdiğini biliyordum.