chocolate scent |taekook

|15| Kim ve Park ailesi

merhabaaaa

arkadaşlar... 10K olmak üzereyiz ve kitabımızı biri tiktokta paylaşmış... 🥺🥺🥺🥺

O KADAR MUTLUYUM Kİ HEMEN BÖLÜM YAZDIM.

hem 10K özel, hemde tiktoktan gelenler için bir hediye🥺 tercih ettiğiniz için çok teşekkür ederim🥺

bu kadar sevilen bir fic olduğunu bilmiyordum...♡♡♡♡

umarım bölümü beğenirsiniz aşklarım, sizi çok seviyorum^^

-

"Bilmiyorum, Jeon Namjoon diye birisi ve tek bildiğim şey adı."

Bakışlarım normal bir şekilde yerdeki halıya çevrilmişken, beynim birkaç saniye söylediği ismi idrak etmeye çalıştı. Ardından gözlerim, yuvalarından fırlarcasına açıldı ve asla anlayamadığım bir hızla başım, önce Jimin'e, ardından Taehyung'a döndü.

"Jeon Namjoon mu dedin?" Taehyung, benden önce davranarak konuşup kaşlarını şüpheyle çattığı sırada Jimin, kafasını sallamış, işaret parmağıyla bacakları arasına yerleştirdiği kahverengi bavulu göstermişti.

"Zorla evlendirilmek istemediğim için kaçtım. Bir süre sizde kalacaktım, ama hiçbir şeyi söylemediğin için bir ruh eşin olduğunu bile yeni öğreniyorum." Sona doğru sesi sitemli bir hâl almıştı, Taehyung hâlâ kaşları çatık bir şekilde onun dediklerini dinlerken, havalanan kaşlarımı gevşetmeye çalışarak irislerimi Jimin'in koyu yeşil gözlerine dikmiştim.

"Jimin, Jeon Namjoon benim abim." Söylediğim şey, Jimin'in birkaç saniye ifadesizce bana bakmasını, ardından dediğim şeyi kavrayarak gözlerini kocaman açmasını sağlamıştı.

Zira dakikalardır hepimiz aynı şeyin şaşkınlığını yaşıyorduk.

Evde olmadığım için hiçbir şeyden haberim olmaması normaldi lâkin nasıl kasabaya yayılmadığını merak ediyordum. Babam güçlü bir alfaydı, abim de öyle. Koskoca yerde Jeon ailesini tanımayan kimse yokken, abimin Jimin adında bir omegayla evlenme gibi bir ihtimali nasıl yayılmadı, oldukça muammaydı.

"Ne?!" Kalın dudakları arasından çıkan bir şaşkınlık nidası, kafamı hafifçe sallamamı sağlamışken Jimin, önce bana, ardından Taehyung'a şaşkın bir şekilde bakarak aralık dudaklarını kapatmıştı.

Tanrı aşkına, bu kadarı tesadüf müydü?

Kim Taehyung, benim ruh eşimdi ve Taehyung'un kuzeni Jimin, abim ile evlendirilmek isteniyordu.

Tamam, tesadüf olabilirdi.

Lâkin babamın Jimin'i tanıyor olması gerekmez miydi? Yine evlenmemeleri için bir engel yoktu ki, abimin Jimin'i tanıdığından emin bile değildim. Jimin, Kim ailesinden değildi fakat onun ailesi de omega, alfa ve delta türleri arasında oldukça ayrım yapan insanlardı. Bu oldukça belliydi.

"Tesadüf mü, yoksa aileden birinin isteği üzerine mi bu? Baban neden bizi bile birl Namjoon'u istesin Jimin?" Taehyung, şaşkınlığını çoktan atmış bir şekilde konuşurken, yavaşça arkasına yaslanmış, bana bakmış ve eliyle yanına iki kez vurmuştu. Dediği şeyi anlayarak yerimden kalktım ve iki adım ötede olan ikili koltukta, Taehyung'un yanındaki yerimi aldım. Jimin hâlâ şaşkın görünüyordu, soy adımı bilmiyor oluşu, Namjoon'un abim olduğunu anlamaması için büyük bir etkendi ve şimdi şaşkın olması oldukça normaldi.

"Taehyung, evlenmek istemiyorum.." Jimin yüzünü buruşturarak sızlanıp ufak ellerini yüzüne kapatırken, kızgınlıktaki bir omega gibi duygusal görünüyordu. O an içime bir şeyin aktığını hissettim. Üzülüyordum, onun yaşadıklarını yaşamış sayılırdım... Aşağılanmak nasıl, biliyordum. Değer görmemek, ayırt edilmek nasıl çok iyi biliyordum fakat onun durumunun şu an için benimkinden çok daha kötü olması, içimi burkuyordu.