chocolate scent |taekook

|28| "kuralları biliyorsun"

merhabalaaarrrr

Bölümü biraz geciktirdim... Ozur dilerim :( hatta ne birazi baya geciktirdim, bunun icin cok cok cok cok ozur dilerim. Moralim bozuktu yazasim gelmedi ve bende bu haldeyken cok kotu yazarim diye sonraya biraktim. Simdi biraz toparlanmis gibiyim, bir nevi mentak çöküş yasamaya baslamistim, hicbir sey yapasim yoktu. Simdi yine moralim fazla iyi degil, zorpa götürüldüğüm bir dugunden geldim ve onun yorgunluguyla yaziyorum, moralsizlik ve yorgunlukla ne kadar guzel yazabildigimi bilmiyorum umarım berbat yazmam..

Yorumlariniz beni cok mutlu eder ama biliyorsunuz<3

Umarim hala bizi seviyorsunuzdur.. ve yine umarim ki bölümü seversiniz. (bu arada söylemeyi unutmusum sanirim xhsixnbsjxbsjz akil okuma yetenegi deltalarin genelinde vardir, sadece taehyung'a ozel degil tamam mi?)

-

Gecenin aksine gündüz, güneş ışıklarını gözüme sokmak istercesine açık perdeden içeri girerken yüzümü buruşturdum ve elimi gözlerime kapattım. Yanımdaki boşluğu farketmişken, yerimde doğrulup etrafa bakmıştım. Taehyung yanımda değildi. Ayaklarımı yataktan sarkıttım, tamamen kalkıp lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kalkmış, paytak adımlarla salona ilerlemiştim. Taehyung orada olmalıydı. Geçerken saate baktığımdaysa, 11'i geçtiğini farketmiştim.

Bu saate kadar neden uyuduğumu da bilmiyordum.

Salonda da Taehyung'u göremeyince, mutfağa bakmıştım ve orada da yoktu.

Meraklanacaktım, ta ki dolabın üstünde görmeye alışık olmadığım beyaz notu görene kadar. Hızlı adımlarla dolabın önüne geldim ve notu okudum.

Birkaç işim var, öğleden sonra dönerim sanıyorum bebeğim. Bizimkileri çağırdım, öğlen geleceklerini söylediler. Endişelenme ve kendine dikkat et.

Taehyung v.

Kaşlarımı kaldırarak bir iki adım geriledim ve boş eve baktım. Yalnız olmak çok sıkıcıydı. Bahsettiği bizimkiler bir an önce gelse çok iyi olurdu çünkü yalnız kalmıştım ve bu hoşuma gitmemişti. Yalnızlıktan hoşlanmıyordum.

Ani bir şekilde beni hazırlıksız yakalayan mide bulantısı, elimi karnıma bastırıp hızlı adımlarla lavaboya koşmam sağlamışken hızla içeri girip kapıyı bile kapatmadan dizlerim üstüne çökerek içimi klozete boşaltmıştım. Bu sebepsiz mide bulantıları beni şüphelendiriyordu ve tanrı şahidim güne gram güzel başlamamıştım. Taehyung yoktu, mide bulantılarım nedeniyle kusuyordum, ev sessizdi. Daha ne kadar kötü olabilirdi ki?

Birkaç dakika orada oturdum. Üzerime çöken hâlsizliği tarif bile edemezdim.

Elimle destek alarak ayağı kalktım, ilk gözlerim karardı ve biraz daha sıkı tutunmak zorunda kaldım. Gözlerimi kapattım sıkıca, ağlamak istiyordum. Gözlerimi açıp lavabodan tutunmayı bıraktım ve koridora çıktım hızlı adımlarla. Lâkin tarif bile edemediğim bir şekilde başımın dönmesi, duvarın kenarına çöküp öylece beklememi, ve gözlerimi sıkıca kapatıp ağlamaya başlamamı sağlamışken, önceki günlerde yaşadığım mide bulantılarını düşündüm. Yine bulanıyordu midem, fakat böyle olmuyordum. Buradan kalkamayacaktım sanki.

"Taehyung'u istiyorum." Kendi kendime mırıldanmışken, ellerimi yüzüme kapatıp o şekilde birkaç dakika daha ağlamaya devam ettim. İçimi dökmüş gibi hissetmiştim. Güzeldi. Ağlamak güzeldi.

Evin kapısı açıldığında, anahtar yalnızca Taehyung'ta olduğu için umutlandım, fakat başkasının da olabileceği korkusu sessizce beklemeye devam etmemi sağladı.