HEP SENİNLE OLACAĞIM ( Aşk serisi 2#) (TAMAMLANDI)

5. BÖLÜM

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

      BEEP BAŞINA GELENLERİ ANLATTI.

  Lon bu korkunç saldırı karşısında adeta şok geçirmiş olsa da duygularını belli et­memeye çalıştı. Beep’in kulağının arkasındaki kel bölge­ler, sırtında, kalçasında ve kamında yer alan ezilmeler, ka­burgalarının çatladığı bölgelerde siyaha dönen morarmalar ile kırılan burnu ve şişmiş yüzü de dahil olmak üzere her şeyi kayda aldı ve işini bitirince kamerayı kapattı.Diğer çocukların da ifadelerini alacaktı ama bu yaptıkları şeyin hiçbir mazereti olamazdı. Dört tane yaşı büyük çocuk, kendilerinden küçük birine karşı adeta cephe oluşturmuş ve onu darmadağın edene kadar tekmelere boğmuşlardı.
Lon kısa bir süreliğine Beep’in yatağının ucunda dur­du ve hafifçe ayağına dokundu.

“Başına gelenler için çok üzgünüm,” dedi.

Beep göz kırptı.

“Bir daha tekrarlanmayacak Memur Pittman.”

“Ah öyle mi?”

Beep başıyla onayladı.

“Bir daha ağzımda asla sakızla uyumayacağım, böylece onlar bana kızamayacak.”

“Bunların hiçbiri senin suçun değildi Beep. Saçlarının durumu kimseyi ilgilendirmez. Kötü bir şey yapmış olan sen değilsin onlar, tamam mı?”

Lon midesine bir yumruk yemiş gibi hissetti. Zaval­lı çocuk olanların hâlâ “düzgün görünmediği” için kendi suçu olduğunu sanıyordu. Doktor raporunun bir kopya­sını elindeki dosyaya yerleştirdi ve eşyalarını toplamaya başladı.

“Sanırım ihtiyacım olan tüm bilgileri topladım. Kendi­nize iyi bakın,” dedi Lon. Çıkış zili çalmadan önce okula yetişmek istediğinden, Johnny ve oğlanları acil serviste bırakarak hızlıca yanlarından ayrıldı.
Johnny gözucuyla Beep’e baktı ve sonra elini Marshall'ın omzuna koydu.

“Marshall ben taburcu işlemleri için bir hemşire bul­maya gidiyorum. Geri gelene kadar kardeşinin yanından ayrılma tamam mı?”

Marshall başıyla onayladı.

“Merak etme. Artık çocuk değilim.”

Johnny kaşlarını çattı.

“Hayır öylesin. Ve yaşın yete­rince büyüyüp artık bir çocuk olmadığını gerçekten ispat­layana kadar benim gözümde öyle kalmaya devam ede­ceksin. Anlaşıldı mı?”

“Evet bayım,” dedi Marshall sessizce.

Johnny sözlerini yumuşatmak istercesine Marshall’ın başını okşadı ve odadan çıktı. Kendini bir çıkmazda his­ sediyordu. Beep’e zarar veren çocukların ailelerinin arka­sı sağlamdı. Çocukların hak ettikleri cezayı almayacak­larını ve Beep’e yapılan bu saldırının cezasız kalacağını düşünüyordu.

Marshall yatağa doğru yanaştı ve Beep’in kulağına fı­sıldadı.

“Sana ilk kim vurdu?”

Beep’in gözleri doldu.

“Lewis Buckley.”

Marshall gözlerini kısarak,

“Bunu bir daha asla yapa­mayacak,” dedi.

    Beep endişeliydi. Daha önce başı hiç bu kadar büyük bir belaya girmemişti ve okula geri dönmeye korkuyordu.

“Herkes benden nefret edecek,” diye fısıldadı.

Marshall kaşlarını çattı.

“Neden? Sen yanlış bir şey yapmadın ki. Ayrıca ben senin arkandayım ve eğer ben­den hoşlanmazlarsa kıçımı öpebilirler.”