KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

ii

Jongin

"Oo, nakarating na ako. Your friend picked me up. No, I like the place, Baekhyun." ani ko at sumilip sa bintana, "It's just perfect. Don't worry, I'll be okay. Can I use the car at the garage? Check ko and aayusin ko if ever may sira. Thanks. Contact me right away if there is some progress. Goodbye." Ibinaba ko na ang tawag saka napahiga sa kama.. Maganda ang lugar. It is in the end of the street. Sa likod nito'y puro puno na. Only 30 minutes away lang mula sa bayan. Perfect for a get away. Tahimik lang kasi.

Napabuntong hininga ako at inayos ang gamit ko. May katapat itong bahay pero ilang distansya din ang agwat nya. Isa pa, natatakpan ng ilang puno kaya hindi rin matanaw. Nilinis ko ang ilang parte lang nitong bahay. Luma na ito pero ayos pa naman. Rest house raw kasi ng Tita ni Baekhyun. Matagal ng hindi nagagamit dahil wala na sila dito sa bansa. Baek is really my friend, a good business partner. Actually, him and Krystal for wedding services.

Nang mapagod, binuksan ko ang laptop. May natanggap na naman akong message mula kay Kyungsoo. Hindi ko alam kung babasahin ko ba yun o hindi na? I dunno. Ngayon ko lang narerealize kung gaano ako kagagu sa kanya nun. Sobra ko syang nasaktan. Tawad? Mukhang hindi ko yun makukuha mula kay Kyungsoo. Nawalan sya -- kami ng anak dahil sa akin. Mahirap magpatawad kapag ikaw na ang nawalan.

Jongin,

Hindi ka umuwi ng ilang araw. Ang sinabi mong three days, naging isang linggo na. Sobra akong nagalala sayo, alam mo ba? Pero hindi mawala sa isip ko kung anong ginagawa nyo ni Krystal. Out of town na kayong dalawa lang? Alangan naman na magtitigan lang kayo. Halo-halo na ang naramdaman ko nun. Inggit at sakit!

Sa tuwing nakikita mo ako. Nagagalit ka. Pinaparamdam mo sa akin; araw-araw at gabi-gabi na hindi ka masaya sa piling ko. Kapag bibisita sila Mommy, ang sweet mo. Kapag wala sila, para kang bato. Nagaway kami ni Krystal isang beses. Nagsabi lang naman ako ng totoo kasi honesta ako, e.

Malandi sya. Totoo naman 'di ba? Sinong matino ang papatol sa may asawa na hindi ba? Pero, sya ang pinagtanggol mo at ako pa ang sinaktan mo. Nagawa mo akong saktan despite the fact na alam mong buntis ako. Buntis ako, Jongin. Anak mo. Pero bakit ganun? Mas mahalaga pa sya?

Gusto ko sya ingudngud sa inidoro. Alam mo ba yun? Hindi nya alam... pinapasuot ko panty nya sa aso natin. Mangati sana ang kepkep nya. Bawat pasa, tiniis ko, e. Bakit? Kasi mahal kita. Boom shakalaka.

Received: 12:00PM 03/06/****

Isinara ko ang laptop at sinapo ang mukha ko. I am really such an asshole for hurting him back then. Masyado akong nabulag eh. Wala naman syang kasalanan. I'm the one to blame. Hindi nya ako pinikot. Kung hindi ko sya ginalaw nun, hindi sya mabubuntis. Sinisi ko sa kanya ang lahat ng kamalasan na nangyari sa buhay ko. Now, it's taking back at me. Getting even for Kyungsoo.

Itinulog ko nalang lahat ng guilt ko nung araw na yun. Kinabukasan, sinuri ko ang sasakyan sa garage para may gagamitin ako papunta sa bayan and glad it's still working. Pagdating sa bayan, pumasok ako sa isang restaurant para kumain ng almusal. Nakatingin sa akin lahat ng tao. Ganito siguro kapag may bago sa bayan.

"Asher!" Someone called.

Napalingon ako't nakita ang isang lalaking matangkad na pumasok, buhat ang isang batang lalaki. Sa tansya ko ay nasa apat o tatlong taon palang ito. I don't know why but I felt something towards the kid. Well maybe because I can see Williams in him.

"Goodmorning, Asher." bati nila, "Ang cute cute mo talagang bata ka. Nasaan nga pala ang Eomma nya, Chanyeol?" The old lady asked, "Ang aga nyo atang magdeliver ng cupcakes ngayon? Mabuti at sinama nyo si Asher. Daming natutuwa sa kanya dito, e."

"Nasa labas po, Aling Dina. Sandali lang at tutulungan ko syang magbitbit. Dito muna si Asher." Narinig kong sagot nung lalaki sa matanda. The kid's laugh filled the room as the other staffs played with him. Lahat nga ata ng customers na nandun ay kilala sya.

Nilingon ko ulit yung bata at napangiti sa sarili ko. Binayaran ko na ang bill at saka lumabas ng restaurant. I walked straight towards the parking lot after scanning the place. Ilang metro ang layo ng restaurant sa dagat. Kinapa ko ang susi sa bulsa ko. Bubuhayin ko na sana ang makina kaso napatitig ako nang makilala ang taong huminto sa may gilid ko para manalamin. Namamalik mata lang ba ko? Sya ba 'to?

"Kyungsoo," I mouthed.

Bakas ang gulat sa mukha ni Kyungsoo nang ibaba ko ang bintana. His big eyes widen. Para syang nakakita ng patay na muling nabuhay. Bumaba ako ng kotse. Aalis na sana sya pero hinawakan ko ang braso nya. "Sino ka? Kilala ba kita? Sorry. Nananalamin lang naman ako. Baka kasi tunaw na ang pulbos ko." He bit his lips.

Hinila ko sya at sinandal sa kotse. I looked at him in the eye. "Hindi mo ba talaga ako maalala o ayaw mo lang akong alalahanin? I am the last person you won't ever forget yet, the first person you want to." Marahas na hinawi nya ang kamay ko, "I'm sorry," I said. Looking at him, he changed a lot. He now looks even brighter today than before.

"Alin man dun. Wala ka ng paki-alam pa. Para kang masamang panaginip, Jongin. Patuloy akong binabalik-balikan." He said, scratching his arm. "Huwag mo na akong guguluhin pa. Tama na. Our chapter has already ended. If you'll ask me how I was; I'm happy. I have never been this happy."

"I'm sorry." I muttured.

"Sorry? I don't need it, Jongin."

"May problema ba?" The guy asked.

Umiling si Kyungsoo, "Wala, may tinanong lang sya sa akin. Halika na." Nakangiting sabi nya dito saka inabot ang kamay nito. Iniwan nya ako dun. Does that mean, sya ang Eomma ni Asher? May asawa na sya? Nagtama ang mata namin nang lingunin nya ako. I should've never showed up.

Masaya na nga sya. Now that, he's out of my life. I suddenly missed the old us. How we've been when we were still bestfriends. Sana sinalba ko man lang ang samahan na yun. Pero wala akong ginawa. Sinaktan ko sya when he only did was to love me more than his life. I never gave him anything but heartaches. I deserved this.. to be in pain.

He's inlove? And no longer to me.