KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

xviii

Kyungsoo

"Kasi katabi mo na sya."

Nagtataka ang mukhang nilingon ni Asher si Jongin, napatitig sya dito. Jongin seems lost, tila ba prinoprocess pa rin ng utak nya ang sinabi ko. I was hurt when I saw Asher crying, feels like a knife was plunged right through my chest. Masakit. Ganun talaga siguro kapag parent ka na. The only thing you hate to see is a tear from your child's eyes. Ayoko ng makitang umiyak si Asher ng ganun pero natatakot ako. Baka kunin nya si Ash, hindi ako makakapayag. Hindi.

"Huweh? Hindi nga po?"

Binuhat ko sya at pinaupo sa lap ko, "OO. Sya nga si Appa Peterpan mo." Sinulyapan ko si Jongin, hindi pa magawang maibuka ang bibig nya. He is just staring at me. "Oh, hindi mo na kailangan pang magantay kasi nandito na sya. Huwag ka ng iiyak ha? Kasi ang panget mo eh." I told him, pinching his nose. Yumakap lang sya sa akin. Appa mo na hog rider. "Nakakabulabog ka ng mga hayop sa gubat. Ang lakas mo umiyak eh."

"Ang panget mo rin, Dudu." aniya.

"H-He's Taeoh?" Jongin muttured.

Tinanguan ko lang sya. Humigpit ang kapit ni Asher sa may leeg ko, "Oh sige na, bitaw na. Hindi ba sabi mo miss mo na si Appa? I want you to tell him that, dali. Sabihin mo yun sa kanya." Kinakalas ko ang yakap nya pero ayaw nya bumitaw, "Asher, bitaw na. Nasasakal mo na ako. Bakit nagtatago ka? Nahihiya ka ba?" He bobbed his head still locking his arms on my neck. Siniksik nya ang mukha nya sa leeg ko. Ginulo ko ang buhok nya. "Don't be. Sige ka, aalis sya."

"Noo!" sigaw ni Asher at hinarap si Jongin. I have never seen him like this. "Kayo po ba talaga tatay ko, Tito Jongin? Bakit po hindi nyo sabi sa akin? Ayaw mo ba sa akin?" He asked, pouting his lips as if he was about to cry but, Jongin just shooked his head and smiled lightly, touching Asher's head. "Ako po kasi love ko po kayo, madami. Miss ko rin po kayo, madami." He spread his arm.

Natawa si Jongin dahil dun, "Love rin kita ng marami, Ash." sagot nya while he's still looking at me. Nagiwas lang ako ng tingin. Niyakap sya ni Asher, wrapping his small legs to his waist na akala mo tarsier lang. Jongin's expression is unexplainable pero hindi na yun katulad dati nang sabihin ko nun sa kanyang nagdadalang tae ako. It's different, he's different. "Pasensya na nak. Hindi kasi sinabi ni Captain Hook na miss mo na pala ako. Nagkulang ang pixie dust kaya hindi ako nakauwi agad." I scratched my arm. Fvck, enough na sa story-ing yan.

"Ano po yun? Nakakain ba yun?"

Jongin pinched his nose, "Hindi nak. Para lumipad yung barko ni Appa kaya ginawa ko, nagbangka nalang ako." Asher giggled, fascinated with his story. Mabilis lang sya maniwala sa mga kwento basta bago lang sa pandinig nya. "Good boy ka ba? Habang wala ako? Makikinig ka lagi kay Eomma mo ha?" Tumango naman ito, "Maglalaro tayo ngayon, anong gusto mo laruin? Hide and seek ba?" Umiling si Ash, "Ano pala nak?"

"Babantayan natin si Dudu."

Napatingin sa akin si Jongin. Masakit ang ulo ko pero nawala yun sa ngiti ni Asher. I know, I did the right thing. "Okay," Jongin nodded, "Time for medicine na po ba little doctor?" Natawa si Asher. Kinuha nya ang dala nilang gamot na nasa tray. Napayuko ako. Naninibago kasi ako kay Jongin. Well, maybe, he really likes Asher. Mabuti na rin kung ganun kesa ipagtabuyan nya ito ulit katulad nung ginawa nya dati. Mabuti na.

I could still remember it;

Kinakabahan akong pumasok sa building ng company nila Tito. Si Jongin na muna ang naghandle dahil may sakit si Tito. Yes. Nakagraduate kami pareho yet, I was the talk of the town. Yung feeling na sayo sila nakatingin lahat. Bilis ng chismis kasi eh. Mga taong walang magawa sa buhay. 'Di muna magtoothbrush at baho ng hininga. Dumiretso ako sa receptionist, nakatingin sila sa akin. Nasisilaw ata sa ganda ko eh.