KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

xlvii

Kyungsoo

"What!? Paano nangyari yun?! Kasama mo lang sya kanina ah!?" Kinakabahan naman na bumaba ako. Lahat sila nagpapanic na. Ipinagala ko ang mata ko sa kabuohan ng bahay. Inikot ko na rin ito para makasiguro pero wala si Asher, "Paano sya mawawala? Umakyat lang kami, nagusap, sandali lang. Paanong -- argh!" Napasabunot ako sa ulo ko, "Baka hindi pa sya nakakalayo! Apat na taon palang sya, hindi nya alam pauwi dito. Paano kung h-hindi na sya makabalik!? No, I shouldn't be thinking that way, ano bang nangyari? Ang dami dami nyo dito! Ni wala man lang nakapansin o nakahabol?" I said.

"Kyungsoo," Luhan called, "Nilabas ko kasi sya eh. Iyak sya nang iyak. Dinala ko sya sa park malapit dito. Nagpabili sya ng dirty ice cream kasi binilhan daw sya ni Jongin nun. Bumili ako, nasa tabi ko lang sya pero," He paused, "Pero paglingon ko, wala na sya. I looked for him and yet, I couldn't find him. I ran back here, I'm sorry, hindi ko naman," Naguumpisa ng namuo ang luha sa mata nya, "Akalain na may mangyayaring ganito edi sana, hindi ko nalang sya nilabas. Hindi sana sya mawawala." Napaawang ang labi ko. Hindi ko na alam kung anong iisipin ko.

"Hindi ka sana umalis kasi, baka binalikan ka nya dun, Luhan!" Tumaas na ang boses ko sa pagaalala, "Kilala mo naman sya eh. Alam mo naman kapag may nakikita syang bago sa kanya, hinawakan mo sana sya ng maigi!" sabi ko. Alam ko wala naman syang kasalanan. Hindi rin naman nya ginustong mawala si Asher eh pero hindi ko makalma ang sarili ko ngayon. Hinawakan ni Jongin ang kamay ko at saka umiling. Napatingin ako kay Luhan na lumuluha na. This is the first time I've seen him cry. Alam ko sinisisi nya ang sarili nya, kinakabahan sya -- tapos dinadagdagan ko pa. "I-I'm so sorry," I said.

"No, it's my fault." He cried out.

"Hanapin nalang natin sya! Marami naman tayo, let's just spread near the area. Huwag tayong maging nega agad." sabad ni Suho. Napayuko ako, "Walang may kasalanan sa nangyari ano. Kung uubusin natin ang oras sa kakadakdak dito, baka maunahan tayo ng ibang masamang loob dyan sa tabi tabi. Halika na hon," Hinila nya agad ang kamay ni Lay palabas ng bahay. Tama si Suho eh. I glanced at Luhan who can't look at me. He instantly wiped his tears and went out with the others. Napatingin lang ako kay Jongin nang pisilin nya ang palad ko. His sad eyes.

"Am I that harsh, Jongin?" I asked.

Niyakap nya ako, "Mahahanap natin sya."

Lumabas na kami. We searched the whole area asking people kung may napansin ba silang bata but no one seems to notice him or even recognize him. Hours passed, wala pa rin. We couldn't find him. Napaupo ako sa bench ng ilang minuto, hinihilot ko ang sentido ko kasi sumasakit na ang ulo ko at nahihilo ako pero, hindi ako dapat umupo lang. Hindi dapat matapos ang araw na 'to na hindi namin sya nakikita. Hindi pwede!

"Kyungsoo, go home."

"I can't just sit and wait, Jongin! Nawawala si Asher, ayokong matapos ang araw na 'to na magpapalaboy laboy sya sa lansangan! I have to find him! We need to l-look harder. Hindi ako mapapakali. Natatakot ako para sa kanya." Umiiyak na sabi ko. Jongin held my hand, "P-Paano kung hindi na natin sya makita? How am I supposed to wake up in the morning not hearing his voice? Y-Yung kanta nya at yung mga kwento nya. I'm so scared. Hanapin mo sya, please." He wiped my tears. Hindi ko mapigilan ang hikbi ko.

"Mahahanap natin sya, uhm? Huwag kang magisip ng ganyan, Kyungsoo. Dahil hindi ako titigil sa paghahanap. I'll report it now to the police para mas mapabilis. Even if I have to televise it." Niyakap nya ako, "Ha? Don't talk as if mawawala na sya sa atin." I nodded, "Go home first. Kyungsoo, huwag mong kalimutan na may dumedepende rin sayo. Makakasama sayo yan. This time, you will only listen to me. Halika na at iuuwi na muna kita sa bahay." Tinulungan agad nya akong makatayo. Saan kaya nagpunta nito si Asher? Hindi kaya may kinalaman nito si Appa? O, si Krystal?? Pabalik na sana kami nang makasalubong naman namin halfway ang tumatakbong sila Taeyeon at Tiffany.