KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

xxxvii

Kyungsoo

"Sinaksak na kita. Hahaha! Joke."

"Kung galit ka sa isang tao, huwag mong saksakin agad, pahirapan mo ng onti-onti. Killing that person slowly is the right kind of way to make them feel your wrath." He wrinkled his forehead. Medyo naiinis kasi ako. Naaactivate na ang pagkaSATANSOO ko. "Ako rin naman. Hindi ako nangaatake ng wala namang dahilan pero kapag naiinis ako, baka makasakal ako." I looked at him then, he's challenging me with a stare too.

"Hindi ka pala mapagpasensya. Huwag mo muna sakalin dear, kung pwede mo naman muna patayin sa tingin." sabi nya lang saka ngumisi, "Sweet ba ang boyfriend mo sayo lagi? Naiintriga lang kasi ako. Magiingat ka, baka binibilog ka ng boyfriend mo ah?" He paused, "Baka tingin nya sayo ay kulangot. Binibilog muna bago pitikin. Just a friendly reminder, sis. Nakakagagu kasi masaktan."

Our conversation is just getting nowhere. "I don't think we're making sense right now. I understand. Alam ko yung pakiramdam ng maloko pero alam kong hindi kaya ni Chan na bilugin lang ako kasi," I paused, looking at Baekhyun's eyes. Taray ng eyeliner bae? Tumaas ang kilay nya, "N-Naranasan na rin nyang maloko. He was so deeply hurt back then and I was the only one he can talk to. We shared the same pain that is why I trust in him." sabi ko na nagpatahimik sa kanya. Napayuko ako and he trusted me too. FCK.

"Hindi porket nasaktan na ang isang tao, hindi masasabing hindi na rin nila kayang manakit ng iba. Hangga't nagmamahal ka, pain is with it." Tinamaan naman ako dun. "Niloloko mo rin naman si Chanyeol." He sighed. Nagulat naman ako. Alam nya ang pangalan ni Chanyeol? Chan lang sinabi ko ah?? Nabanggit siguro ni Jongin sa kanya? Natahimik ako, "Mahal mo pa rin si Jongin at mahal ka nya. Hindi mo maikakaila yun. Huwag mo ng lokohin ang sarili mo -- nyo. Kilala ko si Chanyeol," Nangunot ang noo ko. Magkakilala sila? Syempre, supplier eh. Ewan. "Alam ko, may nagaantay sa kanya." Napatitig ako sa kanya. His SON, probably.

Ang gulo na. Sobrang gulo.

Silence arose between us.

"Minahal ko sya." I stated, "God knows I did not intented to hurt him pero hindi ko kasi kayang turuan ang puso ko kung si Jongin pa rin ang hinahanap hanap nya." sabi ko.

"Kaya pakawalan mo na sya," Umiling sya, "Pasensya ka na ah? Nangingialam na ako eh. Kahit ako naman, hindi ko na alam ang gagawin ko. Alam kong matagal na sila ng kerida nya. He accused me of cheating but I didn't really do it. Ayaw na nyang makinig sa akin. Gusto na nya makipaghiwalay kasi gusto nyang pakasalan ang kabet nya eh." I furrowed my eyebrows. Sinong TAO ba ang kayang iwan ang anak nya para sa kabet??

"Susuko ka na?" I asked.

Kahit ganito, bigla akong naaawa ako sa kanya. He sighed, "Dapat na ba? Bakit ba hindi ko nalang tanggapin? Tanggapin na, hindi na nya ako mahal. Pero hindi ko sya kayang pakawalan lang." Natahimik kami pareho pagkatapos nun. Hindi ko magawa ibuka ang bibig ko, ano ba sasabihin ko??? I'm just not really good at comforting kasi. Hindi ko kayang magadvice kasi sarili ko'y hindi ko matulungan, magaadvice pa ako?

"Nakita mo na ba kabet nya?"

Ang tagal nya bago nakasagot, "Nakita ko na sya. Kahit gustong-gusto ko sya i-mock ng hindi nya alam, kaso nagmumukha lang akong tanga. Wala naman syang kasalanan dito. Naaawa rin ako sa kanya. Naranasan na nyang maloko nun sa una nyang asawa. Wala syang kaalam-alam na," He paused, "W-Wala. Kalimutan mo na yung sinabi ko. Nasaan nga pala ang banyo nyo?" segway nya at tinuro ko nalang yung banyo sa may gilid. Komplikado rin naman pala ng buhay nun. Naloko rin naman pala ang kabet ng asawa nya pero 'bat kakabet pa sya, hindi ba? Possible din na, hindi rin nya alam na ginagawa na pala syang kabet. The worst.