KaiSoo: Twisted Fate [MPreg] [BoyxBoy]

xxii

Kyungsoo

"Jongin, maniwala ka sa akin. Hindi dahil sa akin kaya nakunan sya. Hindi dahil sa natulak ko sya. Ipinalaglag nya talaga!" I confessed as I held his arm, "I overheard their conversation. Kinuntsaba nya lang yung OB. Jongin, believe me. Wala akong intensyon na ganun. Isa pa, I didn't know. I'm telling the truth, please." sabi ko pero marahas na hinawi nya lang ang braso ko. Why is it so hard for him to believe me? to trust me now? When he used to be. USED.

"Enough, Kyungsoo! Masyado ng magulo ang isip ko." Tinignan nya ako, "Alam ko, hindi magagawa ni Krystal yun." He said. Napaatras ako dahil sa sinabi nya. What? How can he be this stupid!? Alam ko ang manyak ni Jongin. Lagi syang may singko kasi puro bulakbol pero pitingini, hindi ko alam na ganito sya katanga. He's already blinded. Ang galing naman kasi umarte ni Krystal. Sya na ang dakilang api. Bwiset.

"Ganun. You actually think ako, kaya kong gawin yung mga binibintang nya sa akin? Ha, alam ko singkit ka pero hindi ka bulag. TAON, Jongin. We've been together for so many years. And now you're acting like as if you just met me yesterday." Tinalikuran ko sya at umakyat ako sa kuwarto. Kinuha ko yung maleta ko at pinasok yung damit.

"Saan ka pupunta!?"

"Uuwi ako sa amin." tugon ko.

Hinagis nya yung maleta at binalik yung mga damit ko sa cabinet. "Aalis ka tapos ano? Iiyak ka dun? You can't leave, okay? Aish!" He said and annoyingly scratched the back of his neck, "Mapapatay ako ni Tito." bulalas nya. I sat on the matress. I don't want to cry but I can't stop it from falling. Hindi ko rin naman kaya sabihin kay Appa o magsumbong. Takot din ako para sa kanya. Isa rin kasi akong TANGA.

"Why can't you be a man then?" I asked in a low volume, "Why can't you leave her for us? Oo mahal kita. Hindi ako humihingi ng kapalit dun pero sana naman," I heaved a deep sigh and glanced at him, "Don't give him the same treatment you're giving me. Hindi mo alam yung pakiramdam na araw araw, pinapamukha mo na sana hindi sya nabuhay. Simpleng 'acceptance' lang ang hinihingi ko mula sayo, Jongin. Get out." I stated. Lumabas naman sya nang sabihin ko yun. Sinarado ko ang pinto at nagstay sa kuwarto hanggang sa nakatulog na ako. Nagising ako sa tawag ni Taeyeon sa akin.

Binaba ko agad sila para pagbuksan ng pinto. Ang tahimik ng bahay. Umalis na naman si Jongin. "Ohh? Anyare? Ngayon lang kami nakabisita ulit, ganyan na ang mukha ng Mameh to be." bungad sa akin ni Taeyeon, "Umiyak ka ba? Oy, sumagot ka! Dinadala pa rin ba nya si Krystal dito? Kyungsoo," dugtong nya pa pero nanatili akong walang imik. Siniko sya ni Tiffany.

"Wag na natin pagusapan." ani ko.

"Gaga talaga yung Krystal na yun! Arrrgh! Pagnakita ko talaga yun, sasabunutan ko sya. Sagot na kita, Kyungsoo. Ako bahala. I'll definitely rip her head off." ani naman ni Tiffany. Natawa nalang ako. Looking at the two of them, mukhang okay na sila sa works nila. Hindi tulad ko, stuck sa deputa na si Jongin pero mahal ko pa rin. Tingini.

"Hayaan nyo na." I said.

"Haha. Taena, hayaan? Kyungsoo, ikaw ba yan?" Taeyeon rolled her eyes. Potaena ah. Pumunta ba sila dito para sermonan ako? I mean, I know ang stupid ko. "Ohh, nasaan ang magaling mong asawa? Wala. Nandun sa kabit nya. Nakakapanggigil talaga sya." Anger was all written on their faces. "Hindi naman ganun si Jongin. . he used to be so gentle towards you pero anyare?" aniya.