*
როცა ოლიმ გაიგო რომ ლუის დრამის გაკვეთილები მოენატრა ძალიან გაღიზიანდა, რადგან ჩიოდა რომ იმ ღამეს ვარჯიშზე წასვლა არც კი სჭირდებოდა. ლუიმ იცინა და დაამშვიდა რომ ეს ნამდვილად არ იყო საინტერესო, მაგრამ სტენმა და ჯესიმ სხვა რამ თქვეს.
მას პარასკევს ნაშუადღევს თავისუფალი პერიოდი ჰქონდა, ამიტომ ისინი ყველა ერთად 223 ოთახში ქალბატონ დევისთან ერთად იყვნენ. ლუი დაახლოებით 3 საათიდან საათს უყურებდა, ელოდა და უყურებდა როგორ ნელა იწევდა 3:35 საათამდე.
"ლუი,მისმენ?" ქალბატონმა დევისმა დაუძახა, ბიჭი ტრანსიდან გამოვიდა და გაწითლდა როცა ოთახის წინა მხარეს გაიხედა.
"უკაცრავად მის, შეგიძლიათ გაიმეოროთ?" თქვა და თვალი ჯესის გააყოლა რომელიც მის გვერდით შეგნებულად ხითხითებდა.
"უბრალოდ ვამბობდი რომ ვადის გასვლის შემდეგ აღარ ვიქნები, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ დრამაზე არ უნდა იმუშაოთ"
"ოჰ,კარგი"
"რა ხდება? დღეს ძალიან უყურადღებოდ ხარ"
"ჰარი ბრუნდება მის, შეეეეეყვარებულები არიან" სტენმა გაიცინა და უფრო ძლიერ იცინოდა როცა ლუიმ წუწუნი დაიწყო და თავი მაგიდაზე დადო.
ქალმაც გაიცინა, თავისი კომპიუტერის ეკრანს მიუბრუნდა და თერთმეტი წლის შემდეგ მათთან სამუშაო დაამთავრა. ლუიმ თავი ასწია და ჯეიმისკენ გაიხედა რომლის სახეზეც შოკი ამოიკითხა. მან თავისი ტელეფონი აიღო. ეს ლუის სულად არ აწუხებდა, იცოდა რომ ხუთი წუთის შემდეგ ისევ ჰარისთან იქნებოდა.
ზარის დარეკვისას ლუი ძალიან მოუსვენრად იყო, ჩანთა აიღო და ადგილიდან წამოხტა, მეგობრებს არც კი დაელოდა, სწრაფად გავიდა კლასიდან და გასასვლელისკენ გაემართა. არც კი ადარდებდა ხალხი რომლებიც მისკენ იყურებოდნენ როცა კიბეზე ჩარბოდა და სკოლის გასასვლელთან მივიდა, სადაც ჰარი და ზეინი მანქანასთან იდგნენ.
YOU ARE READING
When The Smoke Is In Your Eyes L.S (ქართულად) [Completed]
Fanfic"არ მინდა რომ შენი მეგობარი ვიყო, მინდა რომ კისერზე გაკოცო." (ნათარგმნი)