İthafen, ayrazstory özlendin.🧚🏻💖
İki hafta sonra ❈Ayşe'den
Kendimi buradaki herkesten geri çekmeye başladığımı hissediyordum ve bu benim elimde olmadan oluyordu. Herkes gözüme sahte ve bir o kadar sinsi geliyordu. Genellikle Emin ve Aleyna'yla birlikteydim. Aleyna'nın diğerleriyle arası fazlaca bozuk olduğundan morali düşüktü. Bana "Ben onların gözünde beni sevdiklerini görmek istiyorum." diye ağlamasından beri ona söz vermiştim. Onun yanında olup, benim de karşıt görüşte olduğum takım arkadaşlarıma karşı tepkimi ortaya koymaya.
Bir yandan Cansu'nun bunları izleyip izlemediği, olanları algılayıp algılayamadığını düşünüyordu. Onu üzen şey de buydu aslında.
Poyraz'a gelirsek o beni kesinlikle hatırlamıyordu. Buna artık emindim. Oyun alanlarında birbirimize karşı hem temas hem sohbet açısından ne kadar yakınsak, adada ise bir o kadar uzaktık. Bunun sebebinin Aleyna olduğunu düşünüyordum. İlk başlarda birbirimizle atışsak da bizim o zamanki bağımız aramızı düzeltecek seviyedeydi. Ancak Aleyna ve onların arasında geçen tartışmada Aleyna'nın yanında olmam bizi çok ayrı kutuplara itmişti.
Oyun alanlarında garip bir şekilde sürekli benimleydi. Benim yanıma geliyordu. Yunus Emre yarışırken alakasız bir şekilde gelip kafalarımızı tokuşturmuşluğu bile vardı. Bunu onun oyun alanındaki heyecanına veriyordum. Karşı takımla arada bir ufak atışmalar oluyordu. Bu benim artık hoşuma giden bir şey olmaya başlamıştı.
Geçtiğimiz konseylerde Poyraz'ın ismi iki kez SMS birincisi olarak açıklanmıştı. Buna gerçekten seviniyordum. O takımın en iyi oyuncusuydu ve hak ediyordu. Buna Reşat'ın ne kadar bozulduğunu görebilmiştim o gece. Çünkü o İnstagram hesabındaki o yoğun takipçi sayısına güvenerek kendi isminin açıklanacağından çok emindi belli ki.
Bu haftaki erzağı aldığımız için mutluyduk. Bir ay geçmişti ve bu bir ay içindeki ilk erzağımızdı. Ancak dokunulmazlığı alamadığımızdan isim çıkarmak zorunda kalmıştık. Geçtiğimiz bir ayda Sena ve Baran elenmişti. Bu sefer ise Sancakay'ın eleneceğini düşünüyordum. O adaydı. Bizim aramız en baştaki gibi iyi değildi maalesef. O bu olanlarda Poyraz'ın yanında olmuştu.
"Ayşe."
Acun Bey'in ağzından adımım çıkmasıyla ona bakakalmıştım. Ne yani SMS birincisi ben mi olmuştum?
"Aa gerçekten mi ya?"
Ağzımdan istemsizce çıkan bu cümleden sonra takımdan alkış sesleri yükseldi. Aleyna'nın beni tebrik etmesiyle olayın bir hayli gerçekliğini kavramıştım.
"Evet Ayşe sendeyiz. Ne düşünüyorsun?"
Oturuşumu düzeltirken sanki arkamda sırtımı yaslamış olduğum koca bir kalabalık varmışçasına güvende hissetmiştim kendimi. Derin bir nefes alarak söze başladım. Herkese teşekkürlerimi ve minnetlerimi iletirkenki yaptığım konuşmada aklımdan geçen şey de halkın Poyraz'ı haksız bulmasıydı. Belki de birinci olacak isim Aleyna'ydı ancak onun yerine hep ben savunmuştum onu.
İçimdeki tarifsiz mutlulukla nasıl başa çıkacağımı bilemez haldeydim. Bir isim söyleyecektim ve bunun ciddiyetini konu dağıldığında bile farkına varamaz vaziyetteydim. Performansımın gayet iyi olduğunu SMS birinci çıkmamda enterasan bir durum olmadığını kendime yüz defa söyleyerek sakinleşmeyi başarmıştım ve kimin ismini söyleyeceğimi düşünmeye başlamıştım. Reşat'ta karar kılmıştım çünkü madem o SMS'ine güveniyordu öyleyse sorun yoktu, olmamalıydı.
Sonunda konsey bittiğinde iki takım da ayaklanmış ve çıkışa doğru yürüyorduk.
"Tebrikler Ayşe." diyen Batuhan'ı sesinden tanımamla hızlıca ona teşekkür ettim. Aramızda geçen bu iki saniyelik konuşma sonrası kendi takımı arasında gözden kayboldu. Aleyna'nın beni kolunun altına alarak yanağıma öpücükler kondurması eşliğinde arabalara yerleştik. Sadece lafta tebrikler gelse de içten içe biliyordum bundan hayli rahatsız olduklarını. Adaya varır varmaz battaniyemi aldım ve Aleyna'ya ve Emin'e seslenerek onları sahile çağırdım. Poyraz'ın sert bakışlarını bu deli karanlıkta bile üzerimde hissetmemle tüylerimin diken diken olduğunu hissetmem aynı anda gerçekleşmişti. Gözlerimizin buluşmasıyla kafasını kaşıyarak ormana bakmaya başladı.
Emin ve Aleyna'nın bana doğru gelmesiyle sahile doğru adımlamaya başladım.
"Sonunda hak eden biri aldı şu birinciliği." diye Aleyna'nın kısık sesle konuşmasıyla kaşlarım çatılmıştı. Bu sırada yere oturarak battaniyemi omuzlarıma bıraktım. Emin benim yanıma otururken Aleyna da diğer tarafıma oturmuştu.
"Öyle deme çocuğun performansı iyi yukarıda Allah var." dedim. Emin'in az önce oturmaya çalışırken diz kapağını tutması aklıma gelirken hızlıca ilgimi ona çevirdim.
"Dizin çok mu ağrıyor?"
"Kolay kolay demem ama çok ağrıyor be." diye konuştu. İki gündür oynamıyordu ve Metin abiden gelecek olan açıklamayı bekliyorduk. Ama o hala bu haldeyken uzun süre oynamayacak gibi görünüyordu.
"Bana Meryem gibi yol göründü mü dersiniz?" demesiyle kafamı inleyerek onun omzuna yatırmıştım.
"Bırakmam ki." dedim. O da benim kafamın üzerinde kendi kafasını koymuştu.
"Bırakmayız kii." diye Aleyna'da neşeyle eklediğinde kıkırdadık.
"Ne güzel oldu ya. Dimi Ayşe?"
"Ben de aşırı mutlu oldum. Ne yapacağımı bilemedim elim ayağıma dolandı." diye gülerek yanıtladım Aleyna'yı.
"Ben tuvalete gidiyorum bir." diyerek ayaklandı .
"Geleyim mi?" diye sordum. Bu geçen sürede tek gitmek zorunda kaldığımız zamanlar olmuştu ve alışmıştık artık bu duruma.
"Oturun siz." dedi ve uzaklaştı.
Öyle bir süre daha kalmamızdan sonra yanımıza Poyraz'ın gelmesiyle kafamı kaldırmıştım. Bunun üzerine Emin'de benim kafama yasladığı yüzünü kaldırdı.
"Ayşe tebrik ederim seni." demesiyle göz teması kurmak için kafamı eğerek Emin'in yanına oturan Poyraz'a baktım. Yüzündeki bebeksi gülümsemeyle çok içten gözüküyordu ve bu beni de mutlu ediyordu.
"Teşekkür ederim Poyraz. Aldım tahtını sanırım." diye ufak bir espri yapmamla gülüştük.
"Bana hırslanma sonra." diye işaret parmağımı sallamamla kafasını eğmiş ve bana bakmaya başlamıştı.
"Senin benim tahtımı almana hırslanır mıyım ben? Sen al tahtımı." demesiyle hayli şaşırdığımdan yüzümdeki gülümsemenin solduğunu hissetmiştim. Tekrar eski Halime dönmeye çalışırken Emin bile ona dönüp bakmıştı.
"Yani takımdaki iyi performanslardan birisin sonuçta." diye telaşlı bir şekilde konuşması az önceki söylediklerini ağzından kaçırdığını kanıtlar nitelikteydi. Aleyna'nın gelmesiyle Poyraz'ın iyi geceler dileyip kalkması bir olmuştu.
Genellikle sohbet etmesek de aynı takımdaydık ve asla konuşmadan ilerleyecek bir şey değildi burası. Aleyna'yla hep mesafeliydi ama. Mümkün olduğunca elinden geldiğince uzaktı. Bana ise öyle değildi. Steven de Aleyna'yı desteklemesine rağmen onunla da hep mesafeliydi. Belki de hem kadın olmamdan hem de takıma sürekli katkı sağlamamdan bana ekstra destek oluyordu. Yine de herkese aynı olması gerekmez miydi? Sancakay belki de em desteğe ihtiyacı olan yarışmacılardan biriydi ancak onu kolunun altına sıkıştırıp "hadi işine" dermişçesine göndermişliği ve bana dönüp dönüp sarılmış ve kafa tokuşturmuşluğu vardı. Bu kördüğümü çözemeyeceğimi anlayarak zaten kapanmak üzere olan gözlerimi yormamak için uyumaya karar verdim.
"Ben uyuyacağım. Dizine masaj yapayım mı uyumadan önce rahat uyu iyi gelir belki." dedim ve ayaklandım. Bana ellerini uzatmasıyla onun ellerini tutarak ayağa kaldırmamla bir kolunun altına almıştı beni.
"Masaj fayda etmez. Dinleneyim biraz. Sen de dinlen, hep çok yoruluyorsun." dediğinde barakalara varmıştık. Burada sürekli kameraların kayıtta olduğunu bildiğimden hafifçe kolunun altından çıktım.
"İyi geceler o zaman." dedim ve kızlar barakasına adımımı attım.
Aklımdaki binlerce şeyle uykuya dalmak ayrı zorken bir de tahta zeminin üzerinde uyumak ayrı zordu. Poyraz, Aleyna, SMS, oyunlar, ödüller, açlık, adet olamamamdan ara ara çektiğim sancılar..
❈
Herkese selamlar. Önceki bölüme gelen yorumlar ve vote sayısı beni o kadar motive etti ki size anlatamam. Bu bölüm yine içime sinmedi her zamanki gibi ama artık çok da önemsemeden atıcam.
Aklımda beni çok heyecanlandıran bir kurgu var. Aşkın Yörüngesi için daha çok yazmayı istediğim şey de var. Eğer Aşkın Yörüngesi'ni kısa süre içinde bitirmeye karar verirsem o kurguyu da yazmak istiyorum. Benimle olacağınızı biliyorum. Hepinize çok teşekkürler.💖
