Best Friend Problems (Problems Texting Serisi-2)

Ep.26

Chanyeol elbette tam yarım saat sonra Baekhyun'ların evinin önündeydi.Bu onu özlediğinden ve fırsatını bulmuşken yapmış olduğu özel bir şey değildi.Park Chanyeol her zaman dakik bir insandı,hele de Baekhyun'a karşı.

Buna rağmen 5 dakika önce geldiği kapının önünde stresle sallanıyordu.Eli defalarca zile gidiyor ama bir türlü içindeki heyecanı bastırıp basamıyordu.Çok değil,birkaç hafta öncesine kadar bu eve oldukça alışkındı halbuki.Hatta sınav haftaları kendi evinden çok Byun malikanesinde kalırdı.

Bay Byun bir müteahhitti,dolayısıyla arkadaşı ve ailesinin durumu oldukça iyiydi.Hal böyleyken sınav haftaları bu kocaman villanın çatı katındaki Baekhyun'un odası,kendi ve ablasının paylaştığı küçücük odadan daha kullanışlıydı.

Sonunda içindeki heyecana biraz daha söz geçirip zile uzandı ve bastıktan sonra sabırsızlıkla beklemeye başladı.

"Geldiiiimmmmmm!"

Chanyeol,Baekhyun'dan başka birini özlediyse bu da kesinlikle Minhyuk'tu.

"Hyung!" Kapı açılır açılmaz üstüne atlayan çocukla büyük bir kahkaha attı.Onu görmek stresini biraz olsun azaltmıştı.

"Benim minik canavarım beni mi özlemiş?!" Kıvırcık,uzun saçlarını karıştırırken kapının iki adım gerisindeki diğer oğlanı henüz fark etmemişti.

Baekhyun ise bu görüntüye hasret kaldığını,anca görünce anlamıştı.Minhyuk yaramaz bir çocuktu,insanlar genelde ona tahammül edemezdi.Düz duvara tırmanır,merak ettiği her şeye dokunur ve çoğu zaman zarar verir,sanki insanı çıldırtmaya yemin etmiş gibi davranırdı.Bu da insanların ona sürekli kızmasına neden olurdu.Ama Chanyeol onunla ilk tanıştığında nefret etmemişti.Hem de en sevdiği eşofmanına vişne suyu dökmesine,hatta her yerde hava attığı yaklaşık 450 dolarlık güneş gözlüğünü kırmasına rağmen.

Yalnızca sorun olmadığını söylemiş ve gördüğü bir internet yazısından yola çıkarak Minhyuk'un bunu elinde olmadan yapıyor olabileceğini söyleyerek ailesini doktora yönlendirmişti.Haklı da çıkmıştı.Minhyuk'a DEHB,yani dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tanısı konulmuştu.

Minhyuk tedavi görse de en nihayetinde aynı zamanda bir çocuktu,dolayısıyla eskisi kadar olmasa da hala yaşıtlarına göre hareketliydi.Ama işte buna rağmen,Chanyeol onunla inanılmaz iyi anlaşır,çoğu zaman onu ilaçlardan daha iyi sakinleştirirdi.

Baekhyun bu iki birbirine benzeyen kıvırcık çocuğun sarılışını gülümsemesini gizleyemeden izlerken büyük olanla göz göze geldi.Yüzündeki gülümsemenin farkında olmadığı için silememişti,bu da Chanyeol'un kalbinde bir şeyler yapmıştı.Baekhyun'un gülümsemesini görmek için her şeyini feda edeceğini o an daha da anladı.

"E hadi dondurma yemeye çıkalım o zaman." Minhyuk'un sevinci,kuzeninin sözleriyle yarıda kalmıştı.

"Önce Minhyuk öğle yemeğini yemeli."

Böylece Chanyeol yüreğinde artan heyecanla haftalardır uğramadığı eve girmişti.İçerisi Baekhyun'un kokusuyla dolmuştu ya da artık cidden kafayı yemiş,her yerde kokusunu duyuyordu.

"Baekhyun hyung gelmeyeceğini söylediğinde çok üjülmüştüm.Ona peki dedim ama aj daha ağlijaktım."

"Bir dakika.Sen ısrar etmedin mi gelmem için?"

Chanyeol şaşkınlıkla sorduğunda ufaklık hızla kafasını iki yana salladı.

"Büyükler hayır dediğinde bajen kabul etmeliyiz demiştin hyung.Ben de sorun olmayacağını şöledim ama senin beni üjmeyeceğini biliodum."