Violet♡[Ziam]

thirty three

برای آخرین بار به در نیمه باز اتاق اون مرد نگاه میکنه و همزمان با گرفتن آخرین کام از سیگار بین انگشتاش روی پاهاش وایمیسه

ضعف آشکاری که توی بند بند وجودش حس میکنه غیر قابل کنترله برای همین دستشو به دیوار راهرو میگیره تا بتونه تعادل خودشو حفظ کنه

و درست زمانی که سیگار به فیلتر رسیده پوست بین انگشتاشو میسوزونه یادش میاد که باید دور بندازش

برای همین خودشو به پنجره ی نیمه باز راهرو میرسونه و درحالی که نفس هاش به خس خس افتادن فیلتر سیگارو دور میندازه

کوله ی مشکی رنگشو از روی زمین برمیداره و با چهره ی افتاده ای که غم ازش میباره ردیف پله هارو طی میکنه

و این فکر از ذهنش میگذره که اگه همین الان لیام صداش کنه مسیری که اومده رو برمیگرده؟

اما جواب این سوال درحالی که میدونه لیام قرار نیست صداش بزنه براش عذاب آوره

درسته که خودش لجبازی رو شروع کرده اما اینو میدونه که هیچکس توی لجبازی کردن به پای لیام نمیرسه

مخصوصا وقتی که به حرفش گوش نداده باشه و اعصابشو به بازی گرفته باشه

نمیدونه کاری که داره میکنه درسته یا نه فقط مغزش بهش دستور میده که باید انجامش بده

درحالی که قلبش با آشفتگی و بی قراری به قفسه ی سینه ش کوبیده میشه

مغزش میگه فقط چند روزه اما قلبش تأکید داره حتی یک ساعت دوریم براش مضره

مثل اینکه قرار باشه به یه سیاره ی ناشناخته که هواش سَمیه بره در حالی که تمام اکسیژن دنیا تو فاصله ی چند سانتی از لیام جمع شده

درست جایی که روی پاهاش نشسته و برخورد نفس های گرمشو روی پوست صورتش حس میکنه

همون وقتایی که بهش لبخند میزنه و چشماش روشن تر از قبل میشن تا نفسو به ریه هاش برسونن

همونجایی که میمیره تا صدای بمشو کنار گوش خودش بشنوه وقتی بهش میگه "دورت بگردم"

همونجایی که هست و وجودش دلگرمیه...

اما حالا ازش رو برگردونده...

شاید حتی دیگه دوسش نداشته باشه!

با گذشتن این فکر از ذهنش بی اختیار بغض میکنه و چشماش پر میشن

زی_کاش دیگه دوسم نداشته باشی

به آرومی زمزمه میکنه و غم انگیز بودن اون جمله قلبشو به درد میاره

به کجا رسیده که آرزو میکنه عزیزترین کسش دوسش نداشته باشه؟

با ضعف آشکاری در خونه رو باز میکنه و قدم های آشفته شو به سمت جیپ قرمز رنگی که گوشه ی خیابون پارک شده برمیداره