Violet♡[Ziam]

three

.
.
.
.
.
.

لی_میتونی اینو بفهمی که با هربار بهم زدن اون قراردادهای کوفتی چه ضرری به شرکت من میزنی؟!

با عصبانیت میگه و گوشی رو توی دستش جابه جا میکنه

+حرص نخور عزیزم کافیه تو بیای اینجا تا باهم راجع به قراردادها صحبت کنیم

لحن خونسرد اون مرد اعصابش رو به بازی میگیره

لی_من هیچ قبرستونی نمیام

+پس خودم مجبورم بیام اونجا

نفس کلافه ای میکشه و حواسش به ویل که مشغول پایین اومدن از پله هاست پرت میشه

_پاتو تو شرکت من نمیذاری

+خونه چطوره؟

قبل از اینکه بتونه جوابی بده صدای ویل توجهش رو جلب میکنه:

_ددی من آمادم

با اخم عمیق بین ابروهاش سر تکون میده و باعث میشه ویل از ترس عصبانیت پدرش که همیشه با همین اخم کردن ها شروع میشه پشت کاناپه قایم بشه و کوله پشتیش رو بغل کنه

+تمومش کن لیام تو واقعا به حرف های اون روانشناس احمقت باور داری؟

همچنان با لحن خونسردش میگه و باعث مشت شدن دست های اون مرد میشه

_دیگه بهم زنگ نزن

بلافاصله گوشی رو قطع میکنه و وارد آشپزخونه میشه تا عصبانیتش دامن گیر اون بچه نشه

دستاش از  شدت حرص و عصبانیت میلرزن و بی وقفه نفس عمیق میکشه تا بتونه خودش رو کنترل کنه

دست هاش رو لبه ی سینک میذاره و چشم هاش رو روی هم فشار میده

روی ساعد دستش خارش و سوزش غیر عادی ای حس میکنه که باعث خوردن سومین قرص حساسیتش از صبح تا به حال میشه

آب سرد رو باز میکنه و ساعدش ر زیرش میگیره

تحریک شدن اعصابش شاید توی یک ثانیه اتفاق بیوفته اما عواقب همون یک ثانیه تا آخر روز عین خوره میوفتن به جونش!

با شنیدن صدای بوق سرویس مهد کودک، شیر آب رو میبنده و از آشپزخونه بیرون میاد

کوله پشتی ویل رو که جلوی در وایساده روی دوشش میندازه و بوسه ای روی موهای قهوه ای روشنش میذاره...

در خونه رو باز میکنه و ویل در حالی که از خونه بیرون میره داد میزنه: بای ددی...

لبخند میزنه و زمزمه میکنه: بای بیبی

پسر کوچیکتر اما قبل از سوار شدنش برمیگرده، براش دست تکون میده و بلافاصله انگشت وسط کوچولوش رو به سمتش میگیره و بعد به سرعت سوار اتوبوس میشه

نگاه گرد شده ی لیام اتوبوس در حال حرکت رو دنبال میکنه و تقریبا داد میزنه: وات د فففف...