I Want You

5-Benim umrumda.

—

—

Bir karanlığa doğru itilmişim gibi hissetmiştim.Elimdeki telefonu yere düşürdüğümü, Lexa'nın defalarca kez ismimi seslendiğini bile şimdi ancak idrak edebiliyordum.Kollarımdan tutup sarsmasıyla ona baktım.

"Clarke ? Neler oluyor ?"

"A-annem kayıp."dedim zorlanarak.Bir yandan da hızlıca üzerime girişteki ceketlerden birini geçirip kapıya doğru gitmeye başlamıştım.

"Clarke !"

"Gitmem lazım.Annemi bulmalıyım."diye bağırdım.

"Dur."

"Lexa duramam.Gitmeliyim."dedim ve kapıyı açtım.Lexa ne ara yanıma geldi bilmiyordum ama elimi sıkıca tuttu.

"Gitmeliyiz.Beraber.."dedi ve elimi tutmaya devam ederek arabaya doğru gitmeye başladı.

Ben de bu arada Raven'ı tekrar arayıp bütün detayları konuşmaya başladım.

— —

"Raven ?"koşarak bana doğru gelmeye başladı.Aramızdaki mesafe de fazla sayılmazdı.Sıkıca bana sarıldı.

"Onu bulacağız."dedi.Raven kardeşim gibiydi.Annem ona da annelik etti diyebilirdim.Annem her zaman bizim yanımızdaydı ve ben şimdi hiç olmadığım kadar yalnız hissediyordum.Yavaşça kolumu ondan ayırdım.İkimiz de akmasını engelleyemediğimiz göz yaşlarımızı sildik.

"Bulacağız Raven."diyebildim.Emin olmayarak..Kim bilir nerede ? Ne yapıyor ? Hiçbir fikrim yoktu.Lanet olası bir fikrim yoktu.

Ayağıma bir şeyin dokunmasıyla ürktüm.Dexter ? Bana sarılmak için ayağıma çıkmaya çalışıyordu.Ben de eğildim ve biraz başını okşadım.Gözümdeki yaşları yalamaya başlamıştı.Her zaman duygusal bir köpek olmuştu.Bazen ağladığım gecelerde ağlamamam için elinden geleni yapardı.

Ayağa kalkıp"Kızım."diyerek seslenen babama döndüm.Şu an onunla konuşmak istemiyordum.Yapmak istediğim şey annemi aramaktı, onunla konuşmak değildi.

"Lexa ?"

"Efendim."

"Tekneni alalım.Annemi arayacağız ve Raven seninle yine haberleşiriz.Bir şey olduğunda mutlaka bana haber ver."

"Tamam Clarke.Biz de burada arıyoruz.Ne kadar çok dağılırsak o kadar iyi hepimiz için."

"Tamam gidelim."dediğinde Lexa'nın koluna girdim.Dexter de peşimizden gelmeye başlamıştı.

"Annemi bulacağız değil mi ?"dedim Lexa'ya dönerek.

"Buna şüphem yok.Sadece kontrolünü kaybetme ama eğer kaybedeceksen de ben yanındayım."

— —

"Lexa şurada bir şey var."dememle tekneyi durdurup hızlıca gösterdiğim yere baktı.Bir penye gibi duruyordu.Bir sopa yardımıyla onu çekti fakat bu saçma bir bez parçasından başka bir şey değildi.Dexter de havlamaya başlamıştı.Onu sakinleştirdikten sonra derin bir nefes alıp verdim.Olan bitenin ağırlığı bir anda üstüme çökmüştü sanki.

"Clarke ?"demesiyle Lexa'ya döndüm.Bana yaklaşıp sıkıca sarıldığında sanki içime bir rahatlama gelmiş gibi hissetmiştim.

"Anneni bulacağız.Merak etme."

"Peki ya b-bulamaz-"

"Böyle bir şey olmayacak.Daha önce de söyledim."

"Korkuyorum."

"Biliyorum fakat korkmanı istemiyorum.Sana iyi gelmek istiyorum."

"S-sen olmasaydın..Zaten ayakta bile durabileceğimi sanmıyorum."

Yavaşça kollarını benden ayırıp alnıma hafifçe dudaklarını bastırdı.

"Hadi bakalım.Aramamız gereken biri var."

Dedi ve tekneyi sürmeye devam etti.Ben de o arada ışık ile göle bakıyordum uzun zamanda fakat hiçbir iz görememiştim.Umutsuzca aranırken yeşil bir ışığa benzeyen bir şey gördüm.Ama göz alıcıydı.İçinde kaybolunacak kadar da büyümeye başlamıştı.

"Lexa dur !"

"Ne oldu ?"

"Dur lütfen."dememle tekrar tekneyi durdurdu ve Yanıma geldi.

"Ne oluyor Clarke ?"

"Şuraya bak."dedim elimle gözlerimi alan o yeşil ışığı göstererek.

"Bu da ne böyle ?"

"Hiçbir fikrim yok."

"Belki de buradan uzaklaşmalıyızdır.Rotamızı değiştiriyorum.Baksana büyüyor bu şey."

"Ya annem onun içindeyse ?"

"Sanmıyorum.Gidelim."

"Lexa.Annemi bulacağız dedik.Bunu denemeliyiz."

"Olmaz dedim Clarke."dedi tekneyi çalıştırmak için gitmek istediğinde sıkıca onu Kolundan tuttum.

"Neden ?"

"Bilmediğimiz bir şeyin içine mi gireceğiz ? Ya sana bir şey olursa ?"

"Umrumda değil."dedim.

"Benim umrumda."

—

—