I Want You

22-Seni görmeye geldim.

—

—

Yavaşça gözlerimi araladım.Başımı onun göğsüne yaslamıştım.

Lexa da elini belimin üzerine atmıştı, nefesini saçlarımın üstünde hissedebiliyordum.Başımı kaldırıp ona baktım.Uyurken ayrı bir tatlı gözüktüğünün farkındaydım.Dün onca şeyden sonra yorulmuş olmalıydı.

Yüzünün keskin hatlarında parmaklarımı gezdirdim.Kusursuzdu.Gerçekten.Bir insanın bu kadar orantılı bir yüzünün olması normal miydi ? Bilmiyorum.Belki o bir tanrıçadır diye düşünüp gülümsedim.O da yavaşça gözlerini açtı ve beni görür görmez gülümsedi.

Parmaklarımı yüzünden çekeceğim sırada eliyle sıkıca tutup dudaklarını bastırdı ve

"Günaydın."dedi.

"Günaydın."dedim ben de.Şu an dünya yansa umurumuzda değildi.Birbirimizden başka kimseyi düşünemez hale gelmiştik.

"Ne yapıyordun ?"dedi elimi tutmaya devam ederek.

"Seni izliyordum.Ne kadar kusursuz olduğunu düşünüyordum."

"Clarke..Ben çok şanslıyım."dedi.

"Neden ?"dedim tebessüm ederek.

"Çünkü daha önce senin kadar özel birini tanımamıştım."dediğinde ona yaklaşıp Dudaklarımızı birleştirdim.

"Sen de çok özelsin.Hep öyleydin."dediğimde başını omzumun üstüne koydu ve Ellerimizi birleştirip yukarı kaldırdı.

"Her sabah uyanmak istememin, gülmemin, yaşamak istememin tek sebebi sensin Clarke."dediğinde saçlarının arasına Dudaklarımı bastırdım.

— —

Sandalyeye oturmadan önce yanağıma bir öpücük kondurdu.Ardından tabağına birkaç şey koydu ve bana baktı.

"Şimdi ne yapacağız ?"dedim.

"Aklımda tek bir fikir var o da kütüphane.Kitapları kontrol edersek belki gitmenin bir yolunu buluruz."

"Haklısın.Beraber gidip halledelim.İstersen bizimkileri de çağırırım daha hızlı-"Lafımı tamamlayamadan kapı çaldı ve Madi hızlıca içeri girdi.

"Madi ?"dedi Lexa şaşkınca.Dün gece de yoktu.

"Çok önemli bir sorunumuz var."dedi ve Lexa'ya bir kağıt uzattı.Lexa kağıdı okudu ve birkaç dakika sadece baktı.Ardından Gözlerini daha önce hiç görmediğim bakışları aldı ve kağıdı elinde sertçe sıktı.

"Lexa ?"hızlıca ayağa kalktı.

"Ne oldu ?"dediğimde bana döndü.

"Azgeda..Bize karşı saldırı düzenleyecekmiş."

"N-nasıl ?"

"Sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim."dedi ve yaklaşıp alnımdan öptü.

"Diğerleri ile kütüphaneye gidin.Koruma göndereceğim."dedi ve bıçağını çekip elime koydu.

"Her ihtimale karşı yanında bulunsun."

"Sen nereye gidiyorsun ?"

"Bunu planlayanları cezalandırmaya."

— —

"Vay be neler olmuş böyle ?"dedi Octavia ve birkaç kitap alıp masaya oturdu.

"Odaklanamıyorum."dedim Ellerimi alnıma götürdüm ve Gözlerimi kapattım.Onu bu boktan yere sürüklemiştim.Belki de başımıza gelen her şey benim hatamdı.

"Kızım."dedi annem.Başımı kaldırıp ona baktım.Koşarak bana sarıldı.

"Ne oldu ?"

"Size saldıracaklarmış."

"Sen nereden öğrendin ?"

"Nasılsın sen iyi misin ?"Soruma cevap vermemesi benim içime bir şüphe düşürmüştü.Ayağa kalktım.

"Neden soruma cevap vermedin ?"

"K-kızım ben-"

"Sen yaptın dimi ? Lexa ölsün istedin.Bizi yine ayırmak istedin."

"H-Hayır ben yapma-"

"Senden nefret ediyorum.Keşke buraya hiç gelmeseydik.Kurtarılmaya ihtiyacın yokmuş.Sen hayatından memnunsun.Bize ihtiyacın yokmuş."

"Ağır laflar ediyorsun.Ben sadece-"

"Korumalar !"diye bağırdığımda içeri girdiler.

"Odaya kapatın.Lexa ile onunla görüşeceğiz."

"Anlaşıldı."dediler ve annemi kollarından tuttular.

"Kızım yapma böyle ben sadece seni düşünüyorum."dediği şeylere kulak asmadım ama Raven sinirle bana bakıyordu.

"Ne var ?"

"O senin annen."

"Annem olması hayatıma karışacağı anlamına gelmiyor."

"Yıllardır seni büyüttü.Bir kişi yüzünden ona sırtını mı döneceksin ?"

"Sevdiğim kadını öldürmeye çalıştı.Bunda haklı bir taraf göremiyorum."

"Sadece seni korumaya çalışıyor."

"Bana zarardan başka bir şey verdiği yok.Bak..Biz Lexa ile mutluyuz.Huzurluyuz.Sorun çıkartıp duran kendisi.Bizi ayırmak istemesini anlamıyorum.Raven ben onu seviyorum ve ondan ayrılmak istemiyorum.Onu kaybetmek istemiyorum.Onsuz bir hayat yaşamak istemiyorum.Görmüyor musun ?"

"Görüyorum."dedi Lexa.L-Lexa ? Arkamı döndüm.Kapının girişinde duruyordu.Beni mi dinlemişti ? Raven ve diğerleri odadan çıkmaya başladılar.

"Lexa ?"

"Clarke ?"dedi o da gülerek.

"Senin işin yok muydu ?"

"Seni görmeye geldim."dedi ve adımları hızlandı.Birbirimize daha da yaklaştık ve Elini belime atıp Dudaklarımı öpmeye başladı.

Birkaç dakika sonunda Dudaklarımızı zorla ayırdığımda alnını alnıma yasladı ve,

"Ben de sensiz bir hayat yaşamak istemiyorum."

—

—