De BuurtPolitie -Hopen of Dromen- Deel 3.

#13

Tineke's Pov.

Ik strekte mijn hand uit naar Koen , dat hij mee zou komen. Maar nee , hij staarde mijn hand aan. Ik zag dat hij verslagen was van wat er gebeurde , maar dan kan hij toch gewoon meekomen?! Ik weet het , hij kan er niks aan doen , maar toch.. "Koen kom nu mee?!". Hij bleef mij aanstaren. Ik gaf hem een boze blik en draaide me om en liep weg. Waarom ?! Hij kan er niks aandoen , maar toch.. Het raakt mij. Ik keek achter me en zag dat hij me achtervolgde.

Koen's Pov.

Ik liep achter haar aan. "Tineke wacht!", riep ik hopeloos. Ze deed de deur open en keek me aan. "Wat denk jij wel?!", riep ze. "T-Tineke.. Het was nie-", ik kon mijn zin niet afmaken. "Niet je bedoeling? Wat speelt er door je hoofd?! Je dochter is wel ontvoerd!", riep ze naar mij. Ik kon niet antwoorden , ze was al weg. Ik sloeg mezelf op het voorhoofd. "Ga erachter Koen", hoorde ik een stemmetje zeggen. "Blijf hier!!", hoorde ik dan weer een ander stemmetje roepen. Ik zette een stap vooruit om er dan weer direct twee achteruit te zetten. Misschien is het vaderschap dan toch niks voor mij? Tineke is een fantastische moeder , maar ik.. Ik ben misschien niet geschikt om vader te zijn. Komaan Koen , stop met dat te denken. Je bent een fantastische vader.. Of toch niet? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet , dat ik NU achter Zoë moet zoeken. Ik liep naar binnen , pakte mijn jas en liep naar buiten.

Brigitte's Pov.

"Komaan madame , wat heeft hij gedaan?" , vroeg ik een tikkeltje geërgerd. Er kwam niks uit , maar dan ook echt niks ! "H-Hij heeft-". Ik onderbrak haar. "Jouw kinderen ontvoerd?", vulde ik haar aan. Ze kniktte. "Dat is nu je 100ste keer dat je dat zegt. Zeg dan gewoon waar of hoe!". De vrouw wou antwoorden , toen ik m'n naam hoorde. Ik draaide me om , met de vrouw nog steeds in mijn greep. "Tineke!", antwoorde ik toen ik haar zag aflopen. Ik gaf de vrouw aan de andere agenten en nam Tineke in de omhelzing. We begonnen alle twee te huilen. "Het is zo oneerlijk..", stotterde Tineke. "Inderdaad..",antwoorde ik. Ik liet Tineke los. "Kijk Tineke , ons team zoekt nu met volle kracht achter hun. het komt allemaal goed!", sprak ik haar moed in. Ik kon ook moed gebruiken eigenlijk.. Toen Tineke een beetje gekalmeerd was , viel me iets op. "Waar is Koen?". Ik zag dat Tineke het moeilijk kreeg. "Hij is-".

"Ik ben hier", antwoorde een mannenstem. Hij legde twee handen op Tineke's schouder , die ze direct wegduwde. Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Problemen?", vroeg ik voorzichtig. Tineke keek me aan , met een blik die alles zei. Ik knikte zachtjes. Koen was al verder van Tineke gaan staan. Hij had het al begrepen denk ik .. Die twee? Die zijn perfect , maar al die kleine misverstandjes.. Ti's da ze samen houd , ma toch , ik snap niet waarom ze zo zijn. Eric kwam al huilend te voorschijn van achter de brug , samen met een man. Hij bleef dan opeens staan. Ik wou ernaar toe lopen , maar hij wou dat blijkbaar niet. "Tineke?", vroeg hij. Tineke's blik was meteen naar hem gericht. Hij deed teken dat ze moest komen , wat ze meteen ook deed.

wat vinden jullie ervan ? ben zeer benieuwd ! ik controleer niet echt op spelfouten.. zeg het als er fouten in staan!