Ik liep verontwaardigd weg , ik kon het niet geloven. Ze herkende niemand.. Ik hoop dat ze haar geheugen snel terug is , anders is alles hopeloos verloren. Ik besloot om snel een ambulance te bellen , zodat het snel beter zou gaan.. Ik pakte mijn walkietalkie en zag dat ik -eindelijk- bereik had. Het was intussen ook al licht , dus dat was dan ook weer een voordeel.
"Koen voor Dispatch , out"
"Dispatch luistert"
"Asap een ambulance , naar het huis van Brigitte. En stuur een extra ploeg erbij" , zei ik in één adem.
"OK begrepen , out", eindigde Roland - hij zit aan de dispatch- het gesprek.
Ik stak snel mijn walkietalkie weer weg en liep naar binnen , waar ik Brigitte aantrof met Zoë en Lucas in haar armen. "Koen , je bent er eindelijk!", zei Erik opgelucht. Ik luisterde niet , ik had meer oog voor Zoë. "Zoë!", riep ik en Brigitte gaf haar aan mij. Brigitte deed teken dat ik stil moest zijn , waarom weet ik niet. Ik keek weer naar Zoë en knuffelde haar bijna dood , zo opgelucht was ik. "Koen , we hebben iets te vertellen..", zei Floor zacht. Ik knikte en keek weer naar Zoë. "Tineke is ontschuldig", zei Floor.
JE LEEST
De BuurtPolitie -Hopen of Dromen- Deel 3.
FanfictionHet gaat goed met onze agenten.Intussen hebben ze elk een eigen gezin gesticht. Maar hoe reageren ze op het feit dat er nieuwe werknemers aangenomen worden ? Hoe gaan ze er mee om als er op kantoor serieuze veranderingen worden doorgemaakt? Hoe gaan...
