De BuurtPolitie -Hopen of Dromen- Deel 3.

#38

Tineke's Pov.

Ik liep met Zoë op mijn arm naar de gang , waar Arthur me op stond te wachten. Liv liep me voorbij en pakte rustig Arthur's hand en ging naast hem staan. Dit was té schattig! Ik glimlachte. Ik had de gedachte die mij gelukkig hield : Dit gaat Zoë ook doen later. Met Koen. Ik zou niet kunnen leven zonder hem. Zoë zou ook niet zonder hem kunnen leven , denk ik. Soms ben ik jaloers op Erik en Brigitte , die hebben nog maar 1 keer ruzie gehad! 1 keer , vergeleken met 3 keer is weinig , heel weinig.. "Ben je er wel bij met je gedachten?", vroeg Arthur , nadat ik een lange poos gedagroomd had. Ik knikte kort. "Euhm , sorry voor mijn reactie van daarnet , ik wi-" , probeerde ik me te verondschuldigen. "Is niet erg , kun jij ook niet aan doen" , reageerde Arthur al snel. Mijn gezicht klaarde op. Nu alleen Koen nog..

"Maar waarom moest ik persé naar de gang komen?" , vroeg ik nieuwschierig. Ja , zo ben ik wel. Als ik ergens moet komen maar ik weet niet waarom , wil ik het persé te weten komen. Intussen was Zoë ook in slaap gevallen , met betraande oogjes. "Wees toch niet zo nieuwschierig , Tineke. You will see!" , lachtte Arthur. Ik glimlachte. "Pleaseee?", smeekte ik. "Papa zegt , hoe meer je aandringt , hoe minder snel dat hij het gaat zeggen", zei Liv opeens. Arthur keek haar vol trots aan en drukte haar tegen hem aan. "Waarheid komt uit een kindermondje hé!", zei Arthur. Daar had hij een punt. "Oke Oke jullie winnen!" , besloot ik dan maar. Arthur keek me nog eens lachend aan. Ik keek nog eens naar Zoë , die nog steeds vrolijk in mijn armen lag te slapen. "Hoe is het eigenlijk met  Floor en jou?" , ik zag dat Arthur ging antwoorden , maar Liv was hem voor. "Papa en Mama knuffelen veel dus ze zijn nog gelukkig samen , hoor!". Arthur keek haar lachend aan. Ik kon het niet meer houden. Ik schoot in de lach. "Inderdaad , t'komt uit een kindermondje hé!" , zei ik tijdens het lachen door. "Jaja ti's goed!" , antwoorde Arthur , die zwaar aan het blozen was. "Maar papa , het is toch waar?" , vroeg Liv vragend. Op haar gezicht kon je zo aflezen dat ze er niets van snaptte. "Ja meisje , het is waar" , zei Arthur. En net op dat moment ging ook de bel.

Koen's Pov.

Ik staptte uit met een boeket bloemen in mijn hand , die ik nog snel ben gaan halen. Ik weet uit ervaring dat vrouwen vallen voor een boeket bloemen , dus ging dat bij Tineke zeker niet anders zijn. Ik staptte met veel moed naar de voordeur , maar per stapje werd ik zenuwachtiger en zenuwachtiger. Ik zette me erover en ging naar de deur , waar er op een bordje sierlijk opgeschreven stond : Home sweet home. Sowiezo heeft Floor Arthur overtuigd om dat op te hangen. Ik glimlachte en drukte op de bel , nadat ik nog eens goed in en uit geademd had. Dit kan niet fout gaan , wees gerust !

Morgen beginnen de exames 😏😢😢

Succes aan iedereen ! 💘