De BuurtPolitie -Hopen of Dromen- Deel 3.

#62 ~Sarah~

~Sarah Pov~

ik stond nu voor het huis van Brigitte en Erik. Ik keek op mijn uurwerk , die ik kreeg van Bram. Het was nu exact 3u30. Tijd om te beginnen dus.. Ik pakte vlug mijn gsm uit en belde Bram , die de wacht hield bij Tineke. Nou niet echt de wacht , hij wil haar de les spellen.

S : Bram , met Sarah hier.

B : Ben je bij Brigitte haar huis?

S: Jep , ik ga nu binnen.

B : Mooizo , houdt u gsm aan hé , zodat ik kan meeluisteren en u instructie's kan geven.

S : Ja is goed.

Ik stak mijn gsm voorzichtig weg zodat hij niet zou afleggen en ging naar de achterdeur. Eenmaal daar , maakte ik voorzichtig de deur open , zodat ik in de woonkamer terecht kwam. Ik pakte heel stil mijn gsm uit en hield hem aan mijn oor.

S : Ben binnen.

B : Oké , ga nu stilletjes naar de kamer van de kindjes. Je vindt die kamer aan de linkerkant van de trap. Eenmaal daar , spreek me opnieuw aan , oké?

S : Oké.

B : Enneuh , Sarah. We zitten wel met een probleempje.

S : Oei?

B : Arthur zit nu ook bij Tineke , hij kwam de opstandeling uithangen.

S : Shit , Bram ! Wat heb je met hem gedaan ?

B : Neergeslagen en Tineke heb ik er ook van laten voelen , ze werdt een beetje boos.

S : Ok , maar wat doen we met hem?

B : Heb ik wel een plannetje voor. Maar ga nu , anders betrappen ze jou nog.

S :  Oké.

Ik stak mijn gsm weer zachtjes weg en liep naar de trap. Het was pikdonker , dus moest ik best wel uitkijken waar ik liep. Of ik nergens tegenbotste. Ik zette één voet op de trap , om te zien of hij kraakte. Oef , hij gaf geen kik. Nu zette ik ook mijn andere voet erop en ging naar boven. Eenmaal boven herhaalde ik de woorden van Bram in mijn hoofd. "De kamer links van de trap". Ik hooptte dat ik de juiste kan uitliep , want ik ken absoluut niet het verschil tussen links of rechts. Ik liep naar een deur , in de hoop dat ik de juiste kamer had. Ik deed mijn zaklamp aan en scheen naar binnen. Ik zag een groot babybedje en 1 kleiner. Hebbes! Ik zit juist. Ik ging binnen en sloot zachtjes de deur achter mij. Op slot doen is niet nodig , ze worden , hopelijk , toch niet wakker. Ik ging zachtjes naar een kast en deed de deur open , zodat ik erachter kon staan. Eerlijk toegegeven , voelde dit heel eng. Ik pakte mijn mobieltje en zette het weer aan mijn oor.

S : Ben binnen.

B : Eindelijk zeg , dat duurde blijkbaar eeuwen!

S : Ti's goe jong , wat moet ik doen.

B : Je gaat naar die twee baby's , en je haalt het deken van hun.

S : Oké.

Ik legde mijn mobieltje op een stapel kleren en liep naar Lucas , het kindje van Brigitte en Erik. Ik buigde me voorover in het bedje en probeerde het dekentje eraf te halen. Geen foute beweging doen Sarah.. of je hangt eraan. En toen ik dat aan het denken was , leunde ik teveel tegen het bedje. Het bedje wiebelde en kraakte , luid genoeg. Lucas werdt met een klap wakker en begon te krijsen , waarop Zoë mee begon te krijsen. Ik gooide het half afgetrokken dekentje terug op Lucas en ging vlug in de kast zitten en deed de deur dicht. Al snel ging het licht aan in de kamer , en na 10 minuutjes was alles rustig. De persoon deed het licht uit en ging weer weg. Ik kwam uit de kast en ging nu voor het zekerste , ik ging de deur op slot doen. Toen de deur opslot was , ging ik verder met wat ik bezig was. Maar dan was ik weer lomp.. ik struikelde over een speelgoedje , en kwam hard terecht. Gelukkig werden ze deze keer niet wakker en bleef het bij Brigitte stil.. Maar niet te vroeg juichen.. Het ganglicht vloog aan en deze keer liep er iemand naar de deur. Het was Brigitte , ik hoorde haar stem. Ze duwde en trok aan de deur , maar die gaf geen kik. "ERIK!" , riep ze dan helemaal overstuur. Ik pakte vliegensvlug mijn mobieltje uit en riep Bram.