Shinobu :
Çok karanlık bir yerdeyim. Hiçbir şey göremiyorum. Yürümeye başladım ve bir şeye çarpmamak için ellerimi uzatarak çevremde bir şey hissetmeye çalışıyordum ama faydası yoktu. Hiçbir şey hissedememiştim. Kocaman bir boşluktaydım. Biraz daha yürüyerek bir şeylere dokunmayı veya hissetmeyi umdum. İşe yaramadı, hala umutsuzca yürüyordum. Birden birisi beni geriden elimi tuttu ve hızlıca beni kendine doğru çekti. sanki beni bir kazadan kurtarırmışçasın çekti hemde. Sonra dengemi kaybettim ve o elin sahibinin kollarında buldum kendimi. Etraf birden aydınlandı ve hemen çevreme baktım. Evet, çok büyük boşluktaydım etrafta hiçbir şey yoktu. Nedense bu yer bana bir çöl havası hissettirdi ama çöl değildi. Ve çok korkunç bir şey gördüm. Bir kaç adımımın ötesinde sonu belli olmayan bir uçurum gördüm. Beni kurtaran o ellerin sahibinin yüzüne tam bakacakken tavanı gördüm.
Sıçrayarak yataktan doğruldum,sadece bir Rüyaydı. Rahatlamıştım. Derin bir iç geçirdim ve çevreme bakındım, Ne oldu? En son görevdeydik, bacağımı yaralamıştı ve üzerimde yaralar açılmıştı. tam oracıkta bayılacak gibi hissediyorken Tomioka-san yetişmişti. Zaten son gördüğümde Tomioka-san'nın kucağındaydım. Anlaşılan görev bitmiş ve beni kelebek köşküne getirmişler. Çünkü bu yatağı ve odayı hatırlıyorum. Tam yataktan kalkacaktım ki elimi tutan bir kuvvet hissettim. Elime baktığımda Tomioka-san elimi tutmuş bir vaziyette,yatağımın başında uyuyorken gördüm. Onu uyandırmadan elimi çekmek istedim ama çekerken Tomioka-san birden sıçradı. Açıkçası bu ani hareketten irkilmiştim. Tomioka-san endişeli bir şekilde bana baktı ve omuzlarımı tuttu.
(giyuu) - iyi misin shinobu?
(shinobu) - iyiyim, teşekkür ederim Tomioka-san.
Tomioka-san rahatlamış bir şekilde iç geçirdi. Biraz utandım açıkçası çünkü en son Tomioka-san'a çok kötü şeyler söylemiştim.
(shinobu) - Tomioka-san özür dilerim. Ben size söylediklerimi kasıtlı bir şekilde söylemedim. Çok sinirli olduğum için ağzımdan öyle şeyler çıktı.
(giyuu) -... Ben ciddisindir diye düşünmü-
(shinobu) - değildim! Lütfen unutun orada yaşananları,
olur mu?
(giyuu) - ...tek kabahatli sen değildin, bende sinirle çok kötü şeyler söyledim. Özür dilerim.
(shinobu) - sorun değil. Ben biraz abartmasaydım böyle olmazdı.
(giyuu) - tamam sorun yok, bu konuyu kapatalım.
Aramızda bir kaç saniyelik bir sessizlik oluştu. Sonra Tomioka-san konuştu.
(giyuu) - bacağın nasıl? Aoi bacağını çatlatmış olabileceğini söyledi.
(shinobu) - canım yanmıyor şuanda.
(giyuu) - diğer yaraların peki?
Bandajlarıma baktım, ama o kadar acımıyordu. sadece normalden büyük çiziklerden ibaretti. Sadece deride varolan yaralardı.
(shinobu) - önemli değil onlar da o kadar acımıyor.
(giyuu) - seni bulduğumuzda üzerin hep kan olmuştu o yüzden ciddi olabileceğinden korktum.
(shinobu) - Merak etmeyin iyiyim.
Tekrar bir sessizlik çöktü. Açıkçası bu sessizlik benim kalp atışlarımı hızlandıtıyor. Neden acaba?
(giyuu) - dışarı çıkalım mı? Hava çok güzel, iyi gelir.
(shinobu) - çok isterim ama şuan kendimde yürüyebilecek gücü bulamıyorum, bitkin hissediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Demons slayer 🦋 Pul kanatlım 🦋 Giyuu X Shinobu (DÜZENLENİYOR)
FanficTıpkı bir kelebek gibiydin. Güzel, narin ama bir o kadar tedirgin. Sanki ufacık bir hareketimle benden uçup gidecekmişsin, sanki aramızda olan o mesafeyi daha da açacakmışsın gibi hissediyorum. Halbuki ben zararsız bir çiçeğim. Benim nektarım sanki...
