Wattpad Filipino Block Party 2021

Vampiriaxx's Short Story

Wattpad Filipino Block Party 2021

No Experience No Problem

by Vampiriaxx

***

Pasado ala-sais na ng gabi, wala na ang araw at ang bilog na buwan ay nagsimula nang magbigay ng liwanag sa madilim na kalangitan. Kitang-kita ang ningning nito mula sa nakabukas na pintuan ng veranda na tila kumakaway sa akin. I can't help but to smile before I advert my gaze back to my room--which is now a mess.

Isang araw na naman ang mabilis ngunit nakaka-stress ang lumipas!

Napabuntonghininga ako bago sinimulang pulutin isa-isa ang mga kalat na nasa kulay pink na carpet. Kapag nakita ni mommy na magulo ang kuwarto ko ay siguradong pagagalitan niya na naman ako. Madugong sermon ang aabutin ko kaya bago pa mangyari iyon ay uunahan ko na ng paglilinis.

Imbes na magmukhang malinis ang malawak na kuwarto ko dahil sa mala gatas nitong pintura ay mas nagmukha itong playground ng mga bata dahil sa mga nakakalat na kung ano-ano. Hindi ko na naharap kanina dahil maghapon ang online class ko.

Malikot ako sa totoo lang kaya nagkaganiyan ang paligid. Maiksi ang attention span ko kaya kapag hindi naman kailangan ang presensya ko sa harap ng computer ay pagala-gala lang ako sa loob ng kuwarto at kung ano-ano ang binubutingting. Hahayaan ko lang na naka-on ang speaker ng computer para naririnig ko pa rin ang lecture.

I'll just turn the camera and the mic off when I do that. So far ay mas may naa-absorb ako kapag gan'on kaysa 'pag nakaupo ako sa harap ng study table ko. Mas nakakaantok. Seryosong nakakatulog ako kung minsan.

Huli kong pinagtuonan ng pansin ang study table ko na mas magulo pa sa buhay ko. May mga balat ng chichirya at biskuwit, nakakalat na tasa at basong wala nang laman, ballpens, papel, libro, at kung ano-ano pa. Mas makalat kaysa sa lagay ng kuwarto ko kanina.

The distance learning is killing me but I can't do anything but to suck the new normal up. Matindi-tinding adjustments ang ginawa ko at ng mga estudyanteng gaya ko para lang mairaos ang school year nang hindi humihinto sa pag-aaral.

Sayang kasi ang oras kung sakaling hihinto pero nakaka-drain naman. Activities after activities and after activities. Wala nang katapusang activities. Dinaig pa namin ang nagtatrabaho kaso walang suweldo. Walang baon at walang gala... In short, walang tamang motivation.

Para na kaming mga robot, walang pahinga dahil sa dami ng school works pero wala rin namang learnings. Tipong kapag nag-insert ako ng IV sa patient, pakiramdam ko pati buto niya ay matutusok ko ng karayom.

Hirap mag-nursing nang online class. Yung skills lab, virtual. Keri lang naman ang panonood ng Youtube tutorials dahil kahit noong may face-to-face classes pa, 'pag hindi ko masyadong na-gets ang pagkaka-demo ng prof sa procedures, niyu-Youtube ko lang, nagagawa ko naman nang tama 'pag turn ko nang mag-demo pero ewan ko lang ngayon.

Wala kasing practice sa mannequin o sa totoong tao. Pupuwede namang pagpraktisan ang mga tao rito sa bahay kaso wala namang clinical instructor o upper class man na puwedeng magbantay o mag-guide kung tama o mali ba ang ginagawa ko.

Medyo hindi ako confident humawak ng pasyente kung sakali mang ga-graduate kami nang ganito. Pero bahala na. We'll cross the bridge when we get there. Experiment pa ang lahat sa ngayon, tulad na lang ng pinag-eksperimentuhan ang batch namin sa K to 12, wala namang pinagkaiba.

Gan'on din. Nagdagdag lang ng taon at gastos sa pag-aaral. Kita mo, naabutan tuloy ng pandemic. Imbes na makakapag-work na sa ospital at maging dagdag puwersa sa hanay ng mga frontliners, na-online class pa nga.