YENİDEN

-6-

Güney;A-ağzımdan kaçtı ya.
Alt tarafı bi kelimeden neden bu kadar heyecan yaptığımı bilmiyordum.Uzun zamandır duymadığım için tuhaf hissettirmişti.Sude açıklamaya ikna olmamasına rağmen omuz silkip telefona bakmaya başladı.

Güney;Hastaneye gidelim mi Eflal ayağın için?

Eflal;Yok be buz falan koyalım biraz uzanayım geçer zaten.
Kafasını olumlu anlamda sallayıp yola devam etti.İçimde hala Cerenlerle konuşmamın mutluluğu ve heyecanı vardı nedense hiç eve gitmek istemiyordum.

Eflal;Ya bir şey söyliycem bi yere gitsek otursak falan eve geçmesek direk?
Küçük çocuk gibi büyük bi heyecanla sormuştum.

Sude;Bana okey.

Güney;Nereye gidelim?
Böyle sorularda sürekli fark etmez diyip yer bulamayan insanlar vardır ya,he işte o benim.Birden zil sesim çalınca doğrulup telefonumu aldım,annem arıyordu.Bugün gelmeleri gerekiyordu.

Eflal;Alo anne?

Anne;Nabıyorsun kızım?

Eflal;Duyuru için okula çağırdılar da ordan dönüyorum siz geldiniz mi?

Anne;Geldik kuzum da bu gece anneannenlere gidicez temizliğe abin de bi arkadaşına falan gidicekmiş ama ben yarın akşam evdeyim.

Eflal;Tamam anne görüşürüz.
diyerek telefonu kapattım.Normal zamanda da en fazla konuşmamız buydu.

Eflal;Ya ya da vazgeçtim bize gidelim evde bir şeyler yapalım bu ayakla üşendim şimdi.
Ani duygu değişimlerimle beraber ne tepki vericeklerini bekliyorduk.

Güney;Tamamdır ben sizi bırakıyım geçerim eve.
Böyle bi cevap beklemiyordum.

Eflal;Sebep?
Arabayı birden kenara çekip bana döndü,ani hız yüzünden öne gidip gelmiştim.

Güney;Canım evden kovduğun ve benimle konuşmak istemediğin için olabilir mi?
Ben bu olayı tamamen unutmuştum ya.Bu sefer gönül alma sırası yine bendeydi sanırım.Sude'nin telefonu çalınca kapıyı açıp dışarı çıktı,bugün herkeste sekreter gibi.

Eflal;Ya ben onu hangi kafayla dedim bilmiyorum ama tekrardan çağırmamdan pişman olduğumu anlamışsındır uzatmayalım bence.
İnşallah uzatmaz,inşallah uzatmaz.

Güney;Bak Eflal bu senin verdiğin bi karardı o zaman sebeplerinde de haklıydın o yüzden şimdi böyle demene gerek yok.
Haklı olmak.Şu an haklı olmak benim için hiç bir anlam taşımıyordu sadece onu kaybetmek istemiyordum.

Eflal;Haklı değildim ben Güney.

Güney;Artık bir önemi kalmadı ki Eflal.Gitmezsem sen hep bi yerlerde acı çekiceksin sana bunu yapmak istemiyorum.
Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.O konuşmanın sabahını sikiyim ben.Nerden açtıysam ağzımı.

Eflal;Güney gitme lütfen.
Sesim titrediğinden ince çıkmıştı,yine birbirimizin gözlerine bakıyorduk öylece.Ela gözleri beni her seferinde hiç olmadığım bi yere götürüyordu,neresi olduğunu bilmiyordum ama hep burda kalmak istiyordum.

Güney;Senin zarar görmene asla izin veremem Eflal anlıyor musun beni?
  z
Zarar?Bu yaşananların tek sorumlusu bendim neden zarar görücektim ki?

Eflal;Her şeyi başlatan benim zaten Güney ne zararı?
Kafasını ellerinin arasına alıp öylece durdu.Bi kaç saniye sonra iki elimi de avuçlarının arasına alıp olduğu yerde daha çok yaklaştı bana,kötü bir konuşma geliyordu hissedebiliyordum.

Güney;Şu an sana anlatabiliceğim bir zarar değil bi gün söz anlatıcam ama şu an olmaz.Benim yüzümden zarar görmene izin veremem o yüzden senin yaptığın en mantıklısıydı.
Her konuştuğunda kafam daha çok karışıyordu.Şu an karşımda bilmediğim dili konuşan biri varmış gibiydi.